ลานเวลา

วันนี้นักศึกษาทำแล็ป โดยอาจารย์มีหัวข้อโจทย์ ให้นักศึกษาไปค้นคว้าหาทางแก้ปัญหา ตั้งสูตรตำรับขึ้นมาสูตรหนึ่ง ปลายคาบให้นักศึกษาแต่ละกลุ่มออกมาเล่ากรณีศึกษาของตัวเอง ผมก็ไปร่วมคุมแล็ป ซึ่งก็ไม่ต้องดูแลมาก เพราะเป็นแล็ปของ"เด็กโต" คือไม่ต้องจ้ำจี้จ้ำไช ปล่อยให้นักศึกษาคิดเองทำเองหมด

นักศึกษาออกไปสรุปวิธีแก้ปัญหา ฟังแล้วรู้สึกว่า บางกลุ่มก็ดี บางกลุ่มก็งั้น ๆ และบางกลุ่มเหมือนกับไม่ได้ใช้ความคิดเท่าไหร่ ทั้งที่เรียนไปไม่น้อย แต่เหมือนเรียนแล้วกองทิ้งไว้ตรงที่เรียน 

คุยกับอาจารย์ที่คุมแล็ปท่านอื่น ได้ข้อคิดสั้น ๆ ที่ผมลองมาไตร่ตรองดูแล้วก็คิดว่า คงจะจริง

"เด็กไม่มีเวลาได้หยุดคิดเพื่อย่อย เพื่อโต"

ตารางเวลาเรียนของนักศึกษาแน่น การเรียนจึงทำได้แค่เอาชีวิตรอดวันต่อวัน เพราะเวลาหายากกว่าอย่างอื่น ตรงนี้รู้ เพราะเมื่อเสร็จแล็ป นักศึกษาก็เซ็งแซ่นัดแนะไปทำงานกลุ่มของวิชาอื่นต่อตอนกลางคืน

ตารางเวลาแน่น ก็มีที่มาที่ไปหลายเรื่อง ไม่ใช่จากหลักสูตรอย่างเดียว

เราอยากให้นักศึกษากล้าแสดงออก เราหาเวทีให้เขา เป็นลานกว้างทางสถานที่ เป็น "เทศะ" สำหรับการกระทำ

แต่ดูเหมือนลานกว้างทางเวลา "กาละ" จะมีน้อยไป

มีลานกว้างของสถานที่ ได้โอกาสเกิดการเติบโตด้วยการกระทำ

ไม่มีลานกว้างของเวลา จะไห้ความคิดตกผลึกได้อย่างไร ?

 

[ดวงตา]

เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะอาจารย์ /จากลูกศิษย์