ฉันเกลียดเวรดึก
เมื่อก่อน สมัยที่ยังต้องขึ้นเวรอยู่ จะรู้สึกไม่ดีทุกครั้งที่ต้องขึ้นเวรดึก ต้องทำงานในเวลาที่คนอื่นเขากำลังหลับอย่างสบาย ก่อนขึ้นเวร ก็เป็นกังวล นอนไม่หลับ เพราะเกรงว่าจะตื่นไม่ทันเวรบ้าง (เท่าที่จำได้ มีน้อยครั้งมากที่นอนหลับสนิทก่อนขึ้นเวร) ยิ่งตอนที่ต้องเดินออกจากบ้านพัก เพื่อไปขึ้นเวร ยิ่งรู้สึกอยากจะร้องไห้ ต้องถามตัวเองทุกครั้ง "ว่าทำไมต้องเป็นเรา ทำไม ต้องมาทำงานอย่างนี้ เวลาที่คนส่วนใหญ่กำลังหลับอย่างสบาย" ในใจมีแต่คำถามว่า "ทำไม...ทำไม...และทำไม"
ระหว่างเวลาที่อยู่ในเวร ก็ภาวนาให้ช่วงเวลาที่แสนทรมานผ่านพ้นไปเร็วๆ และตั้งตารอ พยาบาลเวรเช้า ให้รีบมารับเวรโดยเร็ว แต่ในความทุกข์ (ที่ต้องอยู่เวรนั้น) ก็มีสิ่งดี...ดี แฝงอยู่ คือ ทำให้เราเป็นคนแรกที่ได้เห็นแสงแรกของตะวันยามเช้า ได้ยินเสียงนกร้องตอนเช้า ได้รับรู้ถึงความสดชื่น ของอากาศยามเช้าอีกด้วย (เพราะว่าปกติเป็นคนไม่ค่อยตื่นเช้าค่ะ อิอิอิ)
เกือบทุกครั้งที่ลงจากเวรดึกแล้ว ก็จะรู้สึกสดชื่น แม้จะอ่อนเพลียบ้างที่ต้องอดนอนทั้งคืน แต่จะรู้สึกว่าตัวเองสงบขึ้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอากาศยามเช้าด้วยหรือเปล่า
ทำให้นึกถึงคำสอนของอาจารย์แม่ ของเราค่ะ "ในดีมีเสีย ในเสียมีดี" ก็ในโลกนี้น่ะ ไม่มีอะไร ดีไปหมดทุกอย่าง และไม่มีอะไรไม่ดี (เลว) ไปหมดทุกอย่างหรอกค่ะ จริงไหมคะ ทุกอย่างล้วนมีดี และไม่ดี ผสมกันไปค่ะ
ความเห็น (14)
แปลกจัง.. สำหรับตนเองแล้ว ถ้าถามใน 3 เวร คือ เช้า บ่าย ดึก ก็จะชอบเวรดึกนะคะ
เพราะว่า...
- ปกติเป็นคนที่นอนได้ทุกเวลา และบ่อยที่นอนแล้วตื่นขึ้นมานั่งเขียนโน่นเขียนนี่ จนถึงตีสี่ตีห้า บางทีก็ฟ้าสว่าง จากนั้นก็นอนต่อตื่นเที่ยง (ชีวิตคนโสด มันก็อิสระยังเงี้ยแหล่ะ ว่ามั้ย อิอิ)
- เวรดึกมันไม่ร้อน บรรยากาศสงบ ไม่วุ่นวาย คนไข้ส่วนใหญ่ก็หลับ ถ้าจะมีปัญหาบ้างก็เป็นบางห้อง จะยุ่งหน่อย ก็ช่วงเช้า ถ้ามีเตรียมผ่าตัดเยอะ ก็วุ่นวาย มีอะไรให้ทำเยอะหน่อย แต่ก็ชอบตรงที่ ไม่ต้องโทรติดต่อประสานงานกับใคร ไม่ค่อยมีรับใหม่/ discharge ( มีบ้าง นานๆที)
- ถ้าเป็นเวรดึก ที่ไม่ได้ลงดึกไป กลางวันจะว่าง เหมือนกับเป็นวันหยุดเลย จะทำอะไรได้สะดวก
- เป็นเวรที่ไม่ค่อยมีคนชอบ ดังนั้นถ้าเราชอบไม่ตรงกับเพื่อน ก็จะสะดวกมากเวลาจะแลกเวรกับใคร เพราะเพื่อนชอบให้แลก
- ยังมีอีก แต่คิดไม่ออกแล้ว ^^
อย่างไรก็ตาม ก็ยอมรับว่า ถ้าขึ้นเวรดึกเยอะๆ ก็จะเพลียและมึนเหมือนกัน ประมาณว่า สุขภาพไม่ให้แต่ใจรัก 55555
แต่ถ้าถามเฉยๆว่าชอบเวรไหนที่สุด ขอเลือกเวรหยุด ดีกว่าค่ะ 55555 เวรหยุดใครๆก็ชอบเนอะ
^_____^
- ตอนนี้ก็ลืมบรรยากาศนั้นไปแล้วค่ะ เพราะไม่ได้ขึ้นเวรมา สัก 5 ปี ได้แล้ว
- แต่จำได้ว่า รู้สึกทรมานทุกครั้งที่ต้องตื่นมาขึ้นเวรดึก ยิ่งพอกำลังเดินขึ้นเวร รู้สึกว่าเราทำกรรมอะไรไว้เนี่ย
- แต่พอเห็นคนไข้ ก็ลืมความคิดนั้นไปทุกทีค่ะ
- ขอบคุณสวรรค์ ที่ทำให้ไม่ต้องขึ้นเวรแล้ว
คุณกัมปนาท อาชา (แจ็ค)
ขอบคุณค่ะที่แวะมาอ่าน และให้ความเห็น
คุณ K-jira
- ข้อดีของการขึ้นเวรดึก มีเยอะแยะเลยนะคะ
- สำหรับตัวดิฉันเองแล้ว ถึงจะไม่ชอบอย่างไร แต่หน้าที่ก็สำคัญที่สุดค่ะ
- เห็นด้วยนะคะ ว่าการแลกเวรเนี่ย ถ้าเราอยู่ดึกให้เขา ก็ตะแลกง่ายขึ้นค่ะ
- ขอบคุณค่ะ สำหรับความเห็น
- ยินดี ลปรร.ค่ะ
น้องนิน
- นับว่าเป็นอีกคนนึงที่เคยประสบชะตาเดียวกันนะคะ
- ตอนนี้พี่ก็ไม่ต้องขึ้นเวรแล้วเหมือนกันค่ะ
- ขอบคุณค่ะ สำหรับความเห็น
1. ผมเป็นคนคนหนึ่งที่ไม่ชอบการอยู่เวร มันทรมานมาก
2. แต่ถ้าได้ช่วยเหลือโครสักคนที่เขาเดือดร้อน ความทรมาน มันก็จะหายไปเช่นกัน
3. ขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่ต้องอยู่เวร
คุณ masterake
- ใช่ค่ะ การอยู่เวรมันทรมาน
- แต่การได้ช่วยเหลือคนอื่น ย่อมเป็นหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ค่ะ
- ขอเป็นแรงใจ ให้กับคนอยู่เวรด้วยคนค่ะ
- ขอบคุณค่ะ สำหรับความเห็น
คุณโรงเรียนพ่อ แม่
ลงเวรดึก แล้วง่วงมากค่ะ เคยมีน้องพยาบาลคนนึงค่ะ ลงเวรแล้วขับรถกลับบ้าน ปรากฏว่าหลับในค่ะ โชคดี ที่ไม่เป็นอะไรมาก ..... เห็นด้วนค่ะ ว่าการลงเวรดึกแล้ว ให้รีบนอนจะดีที่สุดค่ะ ^____^
ขอบคุน สำหรับ ข้อ คิด ดี ดี ฮะ
<>ผม ก้อ ชอบ ทำงาน ตอน ดึก ฮะ สงบ มากมายน้อง foxy
- ทำงานตอนดึก สงบ เงียบ และมีสมาธิดีค่ะ
- แต่อย่าดึกจนเช้านะคะ เสียสุขภาพ
- ขอบคุณค่ะ สำหรับความเห็น
บังเอิญหรือว่าบุญกรรมส่งมา เพราะเข้าท่องเน็ตน้อยมา...ก แต่ก็เจอหัวข้อถูกใจ เพราะพี่(ป้า)ก็ช่ำชองเวรดึกมาพอควร มีทั้งเสียงหัวเราะและน้ำตาก็ว่าได้ พวกเพื่อนพยาบาลรุ่นน้อง รุ่นลูก เขามักตกใจและถามว่าป้ายังอยู่เวรดึกอีกเหรอ ก็เลยบอกเขาว่าที่เยอรมันเขาอยู่กันจนเกษียณ ตอนไปปฎิบัติธรรม พระท่านว่าเป็นอาชีพใช้กรรม แต่ให้นึกว่าเรากำลังสร้างบุญกุศล ดังนั้นเราจึงต้องทำงานอย่างระมัดระวัง เช่นไม่ไปเผลอดุคนไข้ เดี๋ยวบาปก็ติดตัวอีก ทำงานด้วยความรอบคอบ(สติ) เพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาด อยากคุยยาวๆแต่เกรงใจ ถ้าสนใจอยากอ่านเรื่องราว ป้า(พี่) เขียนหนังสือไว้เล่มหนึ่ง ชื่อพยาบาลไทยในเยอรมัน ตอนเวรดึก ส.น.พ.ศรีสารา (คงไม่ตัดโฆษณา..อิ..อิ)
ขอต่ออีกนิด จากการวิจัย อาชีพที่กินนอน ไม่เป็นเวลา เช่นหมอ พยาบาล นักบิน แอร์โฮสเตส จะมีผลเสียต่อสุขภาพ เช่นโรคมะเร็ง กระเพาะ ดังนั้นเราจึงต้องรักษาสุขภาพของเราให้ดีที่สุด(หลักสุขบัญญัติสิบประการ ที่เด็กนักเรียนสมัยป้าต้องท่องจำ)ใช้ได้เสมอ ไม่เคยล้าสัย
คุณ Pigoon
ไม่รู้ว่าเป็นบุญทำกรรมแต่ง (เอ๊ะ ! เราใช้คำถูกหรือเปล่า) หรือเพราะโคชะตา หรืออะไรพัดพามาให้คุณ Pigoon ได้มาอ่านบันทึกนี้ (ซึ่งตามที่บอกว่า เจอหัวข้อถูกใจ) ดีใจค่ะ ตั้งชื่อบันทึกได้โดนใจ
ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนร่วมอาชีพค่ะ และจะพยายามติดตามอ่านเรื่องราวของพยาบาลไทย ในเยอรมันค่ะ
ส่วนเรื่องงานวิจัยเรื่องการนอนไม่เป็นเวลานั้น จำได้เลาๆ ว่าเคยอ่านแล้ว ขอบคุณมาก ที่นำมาบอกกล่าวกันอีกรอบ
อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยดูแลสุขภาพด้วยค่ะ
การขึ้นทำงานช่วงเวรดึก เป็นช่วงเวลาที่ผิดธรรมชาติของคนทัวไป แต่หน้าที่แล้วเป็นสิ่งที่เราต้องทำ ผมห่างหายจากการทำงานช่วงเวลาดังกล่าวเป็น 10 ปี แต่แท้ที่จริงอยากให้มองถึงการทำบุญดีกว่า เพราะผู้ที่รอให้เราดูแล ล้วนแต่มีทุกข์ให้เราช่วยบรรเทา ผมคิดว่า หากคิดบวกเช่นนี้ใจเราจะเป็นสุข และมีความสุขที่จะทำงาน ขอให้มีความสุขในการทำบุญดึกนะครับ
supat
คุณ supat
เห็นด้วยค่ะ ว่าให้คิดว่าเป็นการทำบุญดีกว่า เพราะเราได้ดูแลคนที่มีความทุกข์ จะทำให้เราได้มีความสุขไปด้วย ขอเป็นกำลังใจให้คนทำบุญดึกทุกคนค่ะ
ขอบคุณค่ะ
รู้สึกเหมือนกัน กับเวรดึกที่ทรมาณ ถึงจะ รพ .ชุมชนแต่งานเวรดึกก้อไม่แพ้ รพ.ใหญ่ๆ ไม่มีโอกาสที่จะไดดูพระอาทิตย์ขึ้น
ไม่มีโอกาสที่จะสูดอากาศบริสุทธฺ รู้เพียงทำอย่างไรทำงานให้เสร็จก่อนเขามารับเวร ไหนจะ complet คนไข้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
ญาติทิ้ง feed อาหาร อีก 2-4 เตียง ต้องทำทั้งนั้น อย่าถามหาญาติ รพ. ก้อคล้ายสถานสงเคราะห์ คนที่ไท่ทีญาตินั้นเอง
น่าสงสาร