เชื้อกรรมฐาน
เมื่อต้นปี ๒๕๔๔ หลังจากเรียนจบ ผมก็ไปปฏิบัติธรรมที่เขาค้อ อากาศช่วงหน้าหนาวให้หนาวจริงๆ นอนกลางคืนต้องห่มผ้า ๔ ผืน ไปปฏิบัติได้เดือนกว่า ทราบว่าบุคคลผู้เป็นที่เคารพได้เสียชีวิตลง จึงตัดสินใจออกจากนั้น แต่ลืมกุญแจห้องที่นนทบุรี จึงนอนหน้าห้อง ยุงก็เยอะ ระหว่างนอนแวปหนึ่งในใจก็คิดว่า "ท่านไปอยู่ที่ไหนเสียแล้ว" ร่างกายผมซีกเหมือนกับเหน็บชากินทั้งซีก แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากอาบน้ำเสร็จก็รีบจับรถลงไปปักษ์ใต้
เมื่อไปถึงงานแต่ละคนคิดว่า ผมต้องร้องไห้แน่นอน แต่เปล่าเลย ผมรู้สึกว่า "เป็นเรื่องปกติ เกิดแล้วก็ตายไปตามกาลเวลา" ผมนิ่งให้กับทุกๆอย่าง (ปัจจุบันเรามองว่าคนประเภทนี้เป็นคนมีปัญหา แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจหรอกว่า ผมมีปัญหาหรือเปล่า ก็พยายามค้นหาปัญหาอยู่)
ผ่านงานศพไป ผมตัดสินใจไปสอนหนังสือแทนอาจารย์ท่านหนึ่ง หลังจากที่มีปัญหาทางจริยธรรม สิ้นภาคการศึกษาผมก็ออกจากโรงเรียนนั้นไปสอนที่วิทยาสัยสารพัดช่าง ช่วงนี้ยังมีเชื้อกรรมฐานอยู่ ผมชอบที่จะออกไปทานอาหารเที่ยงในที่ที่ดูสงบๆ ไม่ค่อยมีใครไปกินกัน วันหนึ่งผมไปกินก๊วยเตี๋ยวที่ร้านแห่งหนึ่ง ดูบรรยากาศก็มีร่วมเงาไม้ดี ผมเลือกโต๊ะที่อยู่ใกล้ต้นมะพร้าว และมีต้นไม้อะไรสักอย่างด้านข้าง ผมเดินไปสั่งก๊วยเตี๋ยวเสร็จ ก็มานั่ง ไม่นานคนทำอาหารก็นำสิ่งที่ผมสั่งมาวางบนโต๊ะพร้อมกับเครื่องเติมรสชาด ผมก็เติมเคล้าๆไปเรื่อยๆ สักครู่ได้ยินเสียงตะโกนว่า "งู งู งู" ผมก็นั่งเคล้าก๊วยเตี๋ยวตามเรื่องตามราว ไม่ได้หันไปดูอะไรที่ใดทั้งนั้น ปรากฎว่า งูตัวหนึ่งเลื้อยขึ้นมาบนขาผม ผมหยุดการกระทำทุกอย่าง ขณะเดียวกันก็ถามตัวผมเองว่ากลัวหรือไม่ ดูความรู้สึก็ไม่ได้ตกอกตกใจอะไร นั้นก็แสดงว่าเฉยๆ ผมนั่งนิ่งดูความรู้สึกตัวเอง งูก็เลื้อยขึ้นมาจากขาไปบนโต๊ะขึ้นแขนและเลื้อยผ่านชามก๊วยเตี๋ยวผมไป เมื่องูไปแล้วผมก็หันไปดูคนอื่นๆ เขามองผมอย่างตกอกตกใจ ผมก็ยิ้มเบาๆให้และหันมานั่งกินจนหมดถ้วย จากนั้นจึงเดินไปจ่ายสตางค์ให้คนขาย คำหนึ่งที่คนขายพูดให้ได้ยินคือ "คุณเป็นคนหรือเปล่า" ผมก็ยิ้มแบบเฉยๆ และกลับไปสอนหนังสือตามปกติ
แน่นอนละ ถ้าวันนี้งูมาที่ผม ไม่ต้องถึงกับเลื้อยขึ้นขาหรอก แค่เพียงมองผม ผมคงต้องวิ่งก่อน
ความเห็น (2)
ดีพี่
เล่าเรื่องแบบนี้จะได้ยิ้ม แบบมีสติ
อย่ายิ้มมาก ไม่งั้นเค้าจะหาว่าบ้า
เก่งจังเลยค่ะ เชื้อกรรมฐานนี้ดีจังเลย
มนต์ก็สนใจการปฏิบัติกรรมฐาน
แต่ตอนนี้ก็ยังทำได้ไม่คืบหน้านักค่ะ
ยังคงขี้กลัวอยู่ แต่ก็ดีกว่าจากเมื่อก่อน
แต่ถ้าเจองูเลื้อยมาใกล้ๆ แบบนี้ คงตกใจเหมือนกันค่ะ
อยากหัดการเตรียมตัวตายเหมือนกันค่ะ
ช่วงนี้ฝึกหัดมรณานุสติ ...
เผื่อเวลาขับขันจะได้มีสติ ตายไป ก็จะได้ไปสู่สุคติค่ะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกความคิดดีๆ นี้ค่ะ