สื่อสารอย่างไร ไปเกือบไม่ได้

เรื่องตลก จกมาเล่า

หน้าที่ และ น้ำใจ บางครั้งก็เป็นเรื่องที่ดี แต่บางที่อาจเสียการ

เรื่องเล่าเช้านี้ หลังจากที่เราเดินทางอย่างทรหดด้วยรถตู้ใหม่คันใหญ่ยี่ห้อดัง แต่ที่นั่งไม่สมราคา

อาจารย์แป๋วฝากให้เล่าภาคแรกครับ เราเคลื่อนรถออกจากรั้วมอดินแดงราวห้าโมงกว่า ท่านอาจารย์แป๋วให้แวะ Shopping แห่งแรกที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งชื่อเหมือนดอกบัว เพื่อซื้อ "มาม่า และ อาหารไทย" ไปฝากเพื่อนๆที่โอกินาวา ผู้บังคับ Mobile ท่านขอเปลี่ยนรถเนื่องจากเราให้รอส่งไปสนามบินตอนเช้าตรู่ ๐๕.๓๐ น. ท่านบอกว่าไม่ทันเพราะต้องกลับมารับที่ขอนแก่นเพื่อไปเขาค้อตอนตี ๕

เป็นเรื่องตลกเรื่องแรกที่หัวเราะกันไม่ออกเพราะต้องรอเปลี่ยนรถกว่ารถจะมาเปลี่ยนใช้เวลาเดินไปเดินมา กินทั้งลูกชิ้นป้งหมดไป ๑๐ไม้ กินเกี้นวซ่าหมดไปหลายกล่อง กว่ารถคันใหม่จะวิ่งมาเปลี่ยนจากอำเภอเชียงยืน สรุปว่ากว่าจะออกจากขอนแก่นจากกำหนดการเดิม ๕ โมงกลายเป็นทุ่มกว่าครับ

งานนี้รองแป๋วต้องโทรไปติดต่อเจ้าของรถตู้หลายครั้ง เพราะสื่อสารกันไม่รู้เรื่อง เหมารถให้ไปรอส่งสนามบิน แต่รถไม่ยอมรอส่งต้องกลับขอนแก่นเพราะรับงานซ้อนกันกับงานอื่น

เมื่อคืนพวกเรากึ่งตื่น กึ่งนอน ดูทีวีบ้าง หลับบ้าง ไปแวะทานข้าวต้มร้าน บึงที่โคราช ใช้ได้ครับ กว่าจะถึงที่พักที่ มหาวิทยาลัยราชภัฎจันทรเกษมก็ราวตีหนึ่งครับ

พวกเราแยกย้ายเข้าห้องพักนอนเก็บแรงเนื่องจากต้องเดินทางทั้งวันคาดว่าจะถึงเกาะโอกินาวาราวๆ ๖ โมงเย็นนี้ครับ