ฟังเขาพูดเรื่องความอึดอัดใจที่จะต้องทำ KM เพราะโดน (เบื้องบน) เขาสั่งมาหลายๆครั้ง
เลยทำให้ความคิดผมมันกระโดดไปเอง...ชู่แว๊บ!
ทำให้นึกถึงคนขับมอเตอร์ไซด์ กับหมวกกันน๊อค
ที่บ้านผม (ต่างจังหวัด) พอโตมาก็เห็นรถมอเตอร์ไซด์ แต่มาเห็นหมวกกันน็อคพอโตขึ้นมาหน่อย
มอเตอร์ไซด์ เราก็ซื้อจากฝรั่ง ซื้อจากญี่ปุ่นเขามา
แต่แปลกซื้อมาแต่รถ วัฒนธรรมการป้องกันตัวเองเมื่อขับขี่ไม่ได้เอามาด้วย เลยไม่ได้เอาหมวกกันน๊อคมาด้วย
ผมจำได้ว่าตอนเด็กนั้น ถ้าจะขับมอเตอร์ไซด์เข้าเมืองนครศรีฯ ไปจากอำเภอท่าศาลา จะต้องผ่านค่ายทหารที่ท่าแพ (ตอนนั้นยังไม่มีถนนอ้อมค่าย) หากผ่านค่ายทหารเขาจะบังคับว่าต้องใส่หมวกกันน็อค ถึงจะให้ผ่าน แสดงว่าทหารเขาตื่นตัวเรื่องนี้นานแล้ว
และจำได้ว่ากฎหมายบังคับใส่หมวกกันน๊อค ก็เพิ่งจะมีในเมืองไทยเมื่อไม่กี่ปีนี่เอง
มันเกี่ยวกับ KM อย่างไร?
ผมสัปดนเอามันไปเกี่ยวเองแหละครับ
คือผมคิดอย่างนี้ครับ
คนขับมอเตอร์ไซด์ ไม่คุ้นเคยกับการใส่หมวกกันน๊อค เหมือนกับ
คนทำงานที่ไม่คุ้นเคยกับ KM (หรือเหมาถึงเครื่องมืออื่นๆด้วยครับ) มาก่อน
คนขับมอเตอร์ไซด์ จะใส่หมวกกันน๊อค เมื่อนึกถึง "ตำรวจ" แต่ไม่ได้นึกถึงความปลอดภัยของ "หัว" ตัวเอง
คนทำงาน จะใช้เครื่องมือพัฒนางาน (รวมทั้ง KM) เมื่อนึกถึง "คนที่เขาจะมาตรวจ" ว่าใช้เครื่องมือนั้น หรือยัง แต่ไม่ได้นึกถึง "หัวใจของงาน"
คุณค่าของงานที่ทำ มันจึงอับรัศมีที่มันควรจะมี
คงต้องเรียก หมวกกันน๊อค เรียกว่า หมวกกันตำรวจ แล้วครับ
KM สะกด เค-เอ็ม เรียกว่า เค็ม ครับ
KM บางที่หลายคนทำแต่ไม่แสดงออก
หรือว่าแสดงออก แต่ไม่มีใครรู้ว่าแสดง
แต่ก็เป็นกำลังใจให้กับคนทำงานทุกคนครับ