กศน. เพื่อนเรียนรู้ "การศึกษาตลอดชีวิต" 100%

          เมื่อวันที่  24  มกราคม  2550 ตอนเที่ยงขณะที่นั่งทานข้าว อยู่กับครูแต้ว ผมได้รับโทรศัพท์จากครูนงเมืองคอน ว่า ให้ไปช่วย สอน การเปิดบล็อกให้กับบุคลากรของสำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัด ด้วย เพราะตัวครูนงเองติดภาระกิจสำคัญ  ผมรับปากครูนง ว่าผมจะไปให้

           หลังจากทานข้าวเสร็จ ครูแต้วขอตัวออกไปพื้นที่ที่ตำบลท่าไร่ ส่วนผมก็ออกมาที่สำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัด ไปพบกับเจ้า หน้าที่ ผุู้ดูแล  IT  สำนักงานพัฒนาชุมชน คือ  พี่ถาวร  พอไปถึงก็ได้แลก เปลี่ยนกันนิดหน่อย ระหว่างเรื่อง  บล็อก  กับเรื่อง เวบไซต์  ถึงความ จำเป็นและความแตกต่าง ความสัมพันธ์ของการใช้ ทั้งสองอย่าง หลังจากนั้นก็เริ่มทำบล็อกกัน  โชคดีที่พี่ถาวร  สมัครสมาชิกไว้แล้ว กระบวนการเลยไปได้เร็วขึ้น

        ทุกคำถามทุกขั้นตอน ผมเป็นคนบอก  พี่ถาวรเป็นคนปฏิบัติ  ส่วนตรงใหนที่ติดขัดก็โทรถามครูนง แล้วบอกต่อกับพี่ถาวร ให้ทำต่อ ประมาณ  1  ชั่วโมง พี่ถาวรก็ทำได้สามารถเปิดบล็อก พิมพ์บันทึกเพื่อ ทดลอง พร้อมกับ นำภาพขึ้นประวัติ การนำภาพขึ้นไฟล์ พี่ถาวรทำ ได้หมดครบกระบวนการ ไปจนถึงกระบวนการ  ลปรร กับเพื่อนชาวบล็อก การสร้างแพลนเน็ต  และบอกว่า  จะขยายผลต่อไปยังบุคลากร ของ สำนักงานพัฒนาชุมชนทั้งในส่วนของจังหวัดและในส่วนของอำเภอ  ส่วนอีกคนหนึ่งที่ติดต่อผมไว้แล้วคือพี่ฉะอ้อน  จูเมฆา บอกว่าจะให้ ผมแนะนำให้เหมือนกัน

           วันน้ีผมรู้สึกว่า ตัวเองได้ทำหน้าที่ของคน กศน. ที่ทำงาน  กศน. อย่างเต็มความภาคภูมิ  สมกับเป็นคนของหน่วยงานที่จัดการศึกษา ตลอดชีวิต ให้กับประชาชน  เพราะไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม การเรียนรู้ ในชีวิตประจำวันย่อมมีไม่สิ้นสุดจนกว่าจะตาย 

           ที่สำคัญคือ...การขยายผลของพี่ถาวร ที่จะขยายผลการไปสู่ บุคลากรท่านอื่นๆ ของสำนักงานพัฒนาชุมชน จากหนึ่งเป็นสอง และจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ  ผมมาคิดดูแล้ว เหมือนกับว่า กศน. สอนกลุ่ม เป้าหมาย  1  คน  แต่อาจได้กลุ่มเป้าหมายอีกมากมายจากการขยาย ผล  ของกลุ่มเป้าหมายคนที่  1 เพิ่มทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ เห็นด้วยมั๊ยครับท่าน...