สถานภาพชีวิต การเคาะเตือน การจัดการความรู้

                          การได้เรียนรู้จากครูบาอาจารย์  การได้อ่านหนังสือ   การได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้   การได้ลงมือปฏิบัติจริง   การได้นำสิ่งที่ทำไปแล้วมาเป็นฐานสู่การปรับปรุงแก้ไข   ก่อเกิดสิ่งใหม่ในสถานการณ์ใหม่  ภายใต้ความเป็นตัวของตัวเอง   ภายใต้การเชื่อมโยงกับผู้อื่นและสิ่งอื่นรอบตัว   มนุษย์ทุกผู้นามย่อมต้องการความมั่นคงทั้งทางร่างกายและจิตใจ ซึ่งบางท่านอาจจะคุ้นกับคำว่า  ขวัญและกำลังใจ  รวมทั้งอาจมีหลายร้อยถ้อยคำที่นำมาอธิบายในประเด็นนี้      และคำถามวันนี้   สถานภาพชีวิต    การเคาะเตือน   การจัดการความรู้  เกี่ยวข้องกันอย่างไร                      

                      สถานภาพชีวิต  เป็นความรู้สึกที่ท่านมีต่อตัวท่านเองและต่อผู้อื่น  โดยภาพรวมความรู้สึกเช่นนี้จะเกิดขึ้นเมื่อมีการพบปะกับผู้คน  มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้  มีการทำงานร่วมกัน    บางท่านอาจจะไม่คุ้นกับคำนี้ แต่ถ้าท่านได้มีโอกาสเรียนรู้ศาสตร์ทางการบริหารจากอาจารย์รุ่นอาวุโสมากๆท่านจะพูดถึงคำนี้บ่อยมาก  ในส่วนตัวผมได้ใช้แนวคิดสถานภาพชีวิตเพื่อประโยชน์ต่อการทำงานร่วมกับผู้อื่นมาโดยตลอด  ซึ่งครูบาอาจารย์สอนไว้ว่า รู้ไว้ใช่ว่า  ใส่บ่าแบกหาม   สถานภาพชีวิต  มี   4   ลักษณะใหญ่ๆคือ                     
                      1.  ฉันเป็นคนดี   ท่านเป็นคนดี     สถานภาพนี้จะดีต่อทั้งตัวท่านและผู้อื่น   ทำอะไรก็ราบรื่นและก้าวหน้าหรือได้ชัยชนะ   ทุกคนที่เกี่ยวข้องจะทำงานด้วยความแจ่มใส                      
                     2.  ฉันเป็นคนดี   ท่านเป็นคนไม่ดี    สถานภาพนี้จะทำให้ท่านตำหนิคนอื่น   ไม่ไว้วางใจคนอื่นและ จะทำให้เกิดการคิดที่จะขจัดคนอื่นให้พ้นทาง                     
                     3.  ฉันเป็นคนไม่ดี   ท่านเป็นคนดี    สถานภาพนี้จะทำให้ท่านคิดว่าตัวเองไร้ค่า   ต่ำต้อย   มองเห็นแต่ความล้มเหลวและผิดหวัง    สุดท้ายท่านจะพาตัวเองแยกจากกลุ่ม                     
                     4. ฉันเป็นคนไม่ดี   ท่านเป็นคนไม่ดี    สถานภาพนี้จะเกิดความไม่สนใจในสิ่งที่ทำ   สร้างความเคียดแค้นได้ง่าย    และจะเกิดการถดถอยขั้นรุนแรง   สุดท้ายคือไปไหนไม่รอด                     

                    การเคาะเตือน   คือการให้การรับรอง  ยอมรับ   และประกาศเกียรติคุณ     การเคาะเตือนในทางบวกย่อมสร้างความรู้สึกที่มีความปรารถนาดีต่อกัน   เป็นการสร้างสัมพันธภาพที่ไว้วางใจซึ่งกันและกัน    ตัวอย่างของการเคาะเตือน  เช่น   การยิ้มอย่างมีมิตรไมตรี    การตบหลังหรือตบไหล่เบาๆ    การแสดงออกถึงการชื่นชมยินดี  การกล่าวแสดงความยินดี   ฯลฯ     ครูบาอาจารย์สอนไว้ว่านี่คือศิลปะแห่งการบริหาร                    

                   การจัดการความรู้  เป็นการเรียนรู้ที่ต้องเคารพตัวเองพร้อมๆกับการเคารพผู้อื่น  กิจกรรมหลักๆในการจัดการความรู้อยู่ที่การสร้างกระบวนการเรียนรู้ร่วมกันของคนหลายคน    ซึ่งบทแลกเปลี่ยนที่ว่าด้วย  สถานภาพชีวิต     การเคาะเตือน    การจัดการความรู้     ในครั้งนี้อาจมีส่วนเสริมให้กระบวนการเรียนรู้ร่วมกันผ่านเวทีการจัดการความรู้  มีคุณค่าและงดงาม  

                  

                 บทสรุปจึงมีอยู่ว่า  สถานภาพชีวิตเป็นความรู้สึกต่อตัวเองและผู้อื่น มีผลต่อการเคาะเตือนทั้งด้านการรับรอง   ยอมรับ   ประกาศเกียรติคุณ  ซึ่งในกระบวนการเรียนรู้ร่วมกันของผู้คนจะต้องตระหนักต่อสิ่งนี้อย่างมีเหตุผล

[kmsabai]

สวัสดีครับคุณครู

• เป็นการสรุปที่ทำให้ผมเข้าใจได้ง่ายดีครับ
• เคยคิดหาบทสรุปเช่นนี้หลายครั้งแต่ก็ไม่ได้สักทีครับ
• จะขอนำไป ลปรร กับทีมและผู้ร่วมงานครับ

                                       ขอบคุณครับ http://gotoknow.org/portal/bukpat

 

[ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์]

เรื่องที่เขียนวันนี้ ถ้าช่วยให้ครูได้คิดจะดีมาก

เพราะอาชีพครูอยู่กับ การเรียนรู้ บริหารความรู้ จึงต้องทำตัวเองให้เป็นต้นตอ ตัวตนของคนเรียนรู้ แถมสังคมยังคาดหวัง..ให้เป็นผู้บุกเบิกความรู้ ไม่ใช่วิ่งตามความรู้ หรืออยู่กับชุดความรู้โหลๆ

ครูจะล้าเพราะอะไรก็แล้วแต่..เขาก็ไม่ยอม เขาอยากเห็นครูทำหน้าที่ปลุกปั้นการศึกษาจนกว่าจะตายจากกันไปข้างหนึ่ง

เมื่อรู้อย่างนี้จะช้าอยู่ใย ละครู

[ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์]

ถ้าเคาะเตือนไม่พอ

แคะเตือน ก็ได้นะ

[นาย ศิริพงษ์ สิมสีดา]

• การเคาะเตือน น่าจะเริ่มจากตัวเองครับ
• เมื่อเตือนตัวเอง ก็จะนำไปสู่การปรับเปลี่ยนตัวเอง  ปรับเปลี่ยนคนรอบข้าง  ปรับเปลี่ยนสังคมประเทศชาติไปในทางที่ ดีขึ้นครับ

[ขจิต ฝอยทอง]

•                      
• ได้ความคิดดีๆจากบันทึกนี้ครับ
• ผมจะได้พบ ผอ ในวันเสาร์ใช่ไหมครับ
• เลยเอารูปมาฝากให้เข้ากับเพลง

[แผ่นดิน]

• เคาะเตือน...ประทับใจในคำ ๆ นี้และความหมายของคำ ๆ นี้มากครับ
• ขออนุญาตนำไปใช้ที่หน่วยงาน นะครับ