ย้อนรอยในวัยเด็ก
ในวัยเด็กช่วงฤดูฝน น้ำหลาก น้ำท่วมทุ่ง เราลงเล่นน้ำใต้ถุนบ้าน
สวัสดีปีใหม่ครับชาว Smart path ทุกท่าน สวัสดีปีใหม่กันปลาย ๆ เดือนก็ได้บรรยากาศอีกแบบหนึ่งนะครับ และก็ยังไม่สายจนเกินไป การทักทายของฝรั่ง Good morning เป็นการสวัสดีตอนเช้า ในช่วงบ่าย ๆ หรือตอนเย็นจะใช้คำว่า Good morning ก็ได้ที่เป็นการเจอกันในครั้งแรกของวันนั้นแต่ไม่ค่อยนิยมใช้กัน เอ๊ะ!!สัมพันธ์กันมั๋ยเนี่ย!!
ผมหาโอกาสที่จะเขียนเล่น ๆ มาหลายครั้งแล้วตั้งแต่ก่อนปีใหม่ วันปีใหม่ และ 5 มกรา ซึ่งคล้ายวันเกิดของผมจนมาถึงวันเด็กคิดว่าเป็นวันดีเดย์ (ก่อนที่เลข 10 บวกกัน 4 ครั้ง ผมก็เป็นเด็กครับ ) มาวันนี้ผมเลยมานั่งเคาะตัวอักษรสักหน่อย
ณ.บ้านเลขที่ 46 หมู่ 2 ต.ท่าหิน อ.สทิงพระ ที่นั่นเป็นบ้านเกิดของผมอยู่กลางท้องทุ่งล้อมรอบด้วยนาข้าวและต้นตาล หลังบ้านมีลำคลอง น้ำใสสะอาดตลอดปี มีปลาชุกชุมหล่อเลี้ยงคนชนบทให้มีชีวิตอยู่สุขสบาย
บ้านมีลักษณะเป็นบ้านยกสูงสองหลังมีระเบียงเชื่อมกลาง หลังหนึ่งมุงหลังคาด้วยจาก (ใบตาลนำมาเรียงต่อกันแล้วเย็บเข้าด้วยกัน) ฝาผนังกั้นด้วยไม้ไผ่สานที่มีลวดลายสวยงามเป็นลายสอง ลายลูกแก้ว พื้นทำด้วยฟากไม้ไผ่ อีกหลัง หลังคามุงด้วยกระเบื้องดินเผาที่มีไม้ระแนงถี่ยิบ ฝาบ้านกั้นด้วยสังกะสีแผ่นลอนขาว พื้นบ้านเป็นไม้กระดาน เสาบ้านมีตอหม้อสูงประมาณเหนือเข่า ที่โดดเด่นเสาบ้านเป็นไม้เคี่ยมซึ่งเป็นไม้เนื้อแข็ง หน้ากว้าง 10X10 นิ้ว เจอะรูใส่สลักไม้ และยังมียุ้งข้าว (ชาวบ้านเรียกว่ารอมข้าว)เก็บไว้บนบ้านอย่างสวยงามเป็นที่เชิดหน้าชูตาหลังจากเก็บเกี่ยว
ในวัยเด็กช่วงฤดูฝน น้ำหลาก น้ำท่วมทุ่ง เราลงเล่นน้ำใต้ถุนบ้านซึ่งน้ำท่วมสูงประมาณ 1.5 เมตร ต้องใช้เรือพายเป็นพาหนะ ในที่ดอนนาข้าวชูต้นใบเขียวขจีในที่ลุ่มนาข้าวจมอยู่ใต้น้ำ ข้าวเปื่อยเสียหายกันก็เยอะ เราก็ดีใจเพราะโรงเรียนหยุดน้ำท่วมกันก็หลายวัน และคิดว่าปีนี้คงไม่ท่วมเหมือนปีเก่าก่อน
เอาละ ! ผมนั่งจิ้มตัวอักษรก็นานแล้ว ว่าง ๆ แล้วผมค่อยมาต่อดีกว่าครับ
ผมหาโอกาสที่จะเขียนเล่น ๆ มาหลายครั้งแล้วตั้งแต่ก่อนปีใหม่ วันปีใหม่ และ 5 มกรา ซึ่งคล้ายวันเกิดของผมจนมาถึงวันเด็กคิดว่าเป็นวันดีเดย์ (ก่อนที่เลข 10 บวกกัน 4 ครั้ง ผมก็เป็นเด็กครับ ) มาวันนี้ผมเลยมานั่งเคาะตัวอักษรสักหน่อย
ณ.บ้านเลขที่ 46 หมู่ 2 ต.ท่าหิน อ.สทิงพระ ที่นั่นเป็นบ้านเกิดของผมอยู่กลางท้องทุ่งล้อมรอบด้วยนาข้าวและต้นตาล หลังบ้านมีลำคลอง น้ำใสสะอาดตลอดปี มีปลาชุกชุมหล่อเลี้ยงคนชนบทให้มีชีวิตอยู่สุขสบาย
บ้านมีลักษณะเป็นบ้านยกสูงสองหลังมีระเบียงเชื่อมกลาง หลังหนึ่งมุงหลังคาด้วยจาก (ใบตาลนำมาเรียงต่อกันแล้วเย็บเข้าด้วยกัน) ฝาผนังกั้นด้วยไม้ไผ่สานที่มีลวดลายสวยงามเป็นลายสอง ลายลูกแก้ว พื้นทำด้วยฟากไม้ไผ่ อีกหลัง หลังคามุงด้วยกระเบื้องดินเผาที่มีไม้ระแนงถี่ยิบ ฝาบ้านกั้นด้วยสังกะสีแผ่นลอนขาว พื้นบ้านเป็นไม้กระดาน เสาบ้านมีตอหม้อสูงประมาณเหนือเข่า ที่โดดเด่นเสาบ้านเป็นไม้เคี่ยมซึ่งเป็นไม้เนื้อแข็ง หน้ากว้าง 10X10 นิ้ว เจอะรูใส่สลักไม้ และยังมียุ้งข้าว (ชาวบ้านเรียกว่ารอมข้าว)เก็บไว้บนบ้านอย่างสวยงามเป็นที่เชิดหน้าชูตาหลังจากเก็บเกี่ยว
ในวัยเด็กช่วงฤดูฝน น้ำหลาก น้ำท่วมทุ่ง เราลงเล่นน้ำใต้ถุนบ้านซึ่งน้ำท่วมสูงประมาณ 1.5 เมตร ต้องใช้เรือพายเป็นพาหนะ ในที่ดอนนาข้าวชูต้นใบเขียวขจีในที่ลุ่มนาข้าวจมอยู่ใต้น้ำ ข้าวเปื่อยเสียหายกันก็เยอะ เราก็ดีใจเพราะโรงเรียนหยุดน้ำท่วมกันก็หลายวัน และคิดว่าปีนี้คงไม่ท่วมเหมือนปีเก่าก่อน
เอาละ ! ผมนั่งจิ้มตัวอักษรก็นานแล้ว ว่าง ๆ แล้วผมค่อยมาต่อดีกว่าครับ
หมายเลขบันทึก: 73629เขียนเมื่อ 20 มกราคม 2007 16:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:06 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (7)
ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่สู่ G2K ค่ะ
บ้านตัวเองเป็นบ้านยกพื้นใต้ถุนสูงเหมือนกันสร้างไว้ป้องกันน้ำท่วมค่ะ
เขียนบรรยายได้เห็นภาพดีจังเลยค่ะ จะรออ่านต่อนะคะ
ขอบคุณ พี่โอ๋-อโณ, คุณศิริ ที่คอยลุ้นให้เขียนบันทึก และตอนนี้ผมกำลังทำความเข้าใจกับ blog และวางแผนงานอยู่ครับ
ฝีมือการเขียนของ blogger มือใหม่ น่าอ่านไม่น้อยเลยนะเนี่ย ถ้ามีภาพประกอบด้วยล่ะก็ แจ๋วเลย
พี่เม่ยเคยได้ยินว่าไม้เคี่ยมเป็นไม้เนื้อแข็ง "ที่สุด" เวลานำมาทำเสาบ้านคงจะต้องใช้แรงในการเลื่อยตัดมากพอควรเชียวนะ...อยากเห็นภาพจังค่ะ
อย่าวางแผนนานเกินไปน๊ะค๊ะ รออ่านอยู่ค่ะ
- คำชมและแนะนำเป็นแรงบรรดาลใจให้ผมมีกำลังฝึกเขียนและเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆครับ คุณnidnoi
- พี่เม่ยครับ สมัยคุณปู่คิดว่าลำบากมากไม่มีอุปกรณ์อำนวยเหมือนปัจจุบัน เสาไม้เคี่ยมผมจำได้ตอนเด็กมาก ๆขณะนี้ยังมีอยู่แต่แปรรูปมีขนาดเล็กลง