ท่านอาจารย์บุด สาวงบวชตั้งแต่เด็กๆ สึกในช่วงเขมรแดง ท่านผ่านยุคเขมรแดงมาได้ ทว่า... สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง เพราะเป็นโรคไวรัสตับอักเสบซีเรื้อรัง
ผู้เขียนมีโอกาสฟังท่านสนทนาธรรมครั้งแรกในปี 2542 เมื่อครั้งไปนมัสการสังเวชนียสถานอินเดีย-เนปาลครั้งแรก
ภาพที่ 1: พระเขมรเคารพท่านอาจารย์บุดมาก ถึงกับวางรูปท่านไว้ในที่สูง
ตอนนั้นท่านไม่ค่อยแข็งแรง... ทำท่าจะเป็นลมบ่อยทีเดียว โชคดีที่มีหมอประจำเป็นกัปปิยะ
ภาพที่ 2: ภาพอาจารย์บุด สาวงเมื่อครั้งยังบวชอยู่
ภาพที่ 3: ภาพอาจารย์บุด สาวง หลังสึกออกมารักษาโรคตับอักเสบเรื้อรัง โปรดสังเกตว่า ทรุดโทรมไปมาก... ทั้งจากโรค และจากราชภัย (ภัยจากผู้ปกครอง ผู้บริหาร) ในยุคเขมรแดง สังขารไม่เที่ยงหนอ...
พระภิกษุเขมรที่ไปศึกษาในไทยมักจะกล่าวด้วยความภาคภูมิใจว่า อาตมาเป็นลูกศิษย์อาจารย์บุด สาวง
เวลาท่านจะแสดงธรรม... อุบาสก อุบาสิกาจะโปรยดอกไม้ตามทางเดินที่ท่านจะแสดงธรรม ทราบมาว่า เวลาท่านไปต่างประเทศ... พระสงฆ์จะไปสวดพระปริตรกันถึงในสนามบินทีเดียว
ภาพที่ 4: บ้านอาจารย์บุดที่ลูกศิษย์สร้างไว้ให้ อาคารซ้ายมือเป็นห้องสมุดวัด อาคารขวามือเป็นบ้านอาจารย์บุด
การไปกัมพูชาครั้งนี้น่าเสียดายที่ไม่มีโอกาสได้พบท่าน... ความจริงถึงไม่มีโอกาสฟังท่านแสดงธรรม เพียงการได้แสดงความเคารพคนดีก็นับว่า เป็นเรื่องน่าปลื้มใจมาก น่าดีใจกับชาวเขมรที่มีครูบาอาจารย์ดีๆ เช่นนี้
หลังยุคเขมรแดง... ท่านไปอยู่เมืองไทยสิบกว่าปี อยู่ตามวัดในสุรินทร์ และระยองโดยไม่ต้องมีพาสสปอร์ต หรือวีซ่า
ภาพที่ 5: คุณแม่ชีสุ คนที่ผ่านชีวิตมาอย่างโชกโชน ทั้งยุคเขมรแดง และการใช้ชีวิตในวัดไทยอีก 10 กว่าปี ท่านเป็นผู้มากด้วยเมตตา จึงผ่านวิกฤตการณ์หนักๆ มาได้...
แหล่งที่มา:
เชิญอ่าน:
ขอขอบคุณอาจารย์ขจิต และท่านผู้อ่านทุกท่าน...
คนไทย...
ขอขอบพระคุณครับ...