โหมโรง
มาเถอะครับ มาร่วมเดินทางไปกับผม
มาเถอะครับ มาประสมอารมณ์ฝัน
มาเถอะครับ มาร่วมเล่าเรื่องราวสารพัน
มาเถอะครับ มาร่วมกันถ่ายทอดเรื่องราว
หลายคน..คงเป็นนักเดินทาง ผมก็เป็นคนหนึ่งครับ ที่ชอบเดินทาง จบแล้วจบกัน..สุดท้ายคงลืมเลือนเรื่องราวการเดินทางที่ผ่านไป
นับจากนี้ไป เรื่องราวของผม นักเดินทางมือใหม่ หัดบันทึก จะจรดนิ้วบนแป้นพิมพ์ บันทึกเรื่องราวการเดินทางในสถานที่ต่าง ๆ ทั้งในประเทศ และต่างประเทศ ทั้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต
ขอบคุณ GotoKnow ที่มีพื้นที่ให้บันทึกเรื่องราวการเดินทางของผมสู่สากลในโอกาสต่อๆ ไป
แล้วมาติดตามกันว่า สถานที่แรกที่จะบันทึก คือที่ใด?.......
สวัสดีค่ะ คุณ รตนญาณ,
สนับสนุน idea ค่ะ
ส่วนตัวก็คิดว่าคนเราเรียนรู้ได้มากมายจากการเดินทางเสมอ
หลายปีที่ผ่านมาก็เขียนบ้าง หยุดบ้าง ตามบล๊อกของเมืองนอกเมืองนา คือว่าขี้เกียจน่ะค่ะ แหะ ๆ
ล่าสุดเพื่อนสนิทได้แนะนำหนังสือที่ดีมากเล่มหนึ่งให้ ของ อ.เสกสรรค์ ประเสริฐกุล น่ะค่ะ ชื่อ ผ่านพบ ไม่ผูกพัน
ในเล่มพูดถึงสิ่งที่คนได้เรียนรู้จากการเดินทางในแง่มุมต่าง ๆ กันได้น่าสนใจมาก
แต่มีประโยคหนึ่งที่เกี่ยวกับการเดินทางที่สะกิดใจมากที่สุดที่ทำให้คิดไปแปดสิบตลบ (คิดเยอะมากค่ะ)
คิดทั้งวัน ทั้งคืน
นอนก็พลิกตัวไปมา คิดถึงประโยคนี้
ตั้งใจว่า ออกนอกบ้านหนต่อไป ต้องตั้งใจนึกถึงประโยคนี้ให้ได้
ประโยคนั้นมีอยู่ประมาณว่า
การแอบหนีออกนอกวังของเจ้าชายในอินเดียองค์หนึ่ง เมื่อสองพันห้าร้อยกว่าปีมาแล้ว ทำให้ท่านได้มีโอกาสทรงมองสิ่งที่อยู่ข้างทางอย่างสนพระทัยและใฝ่รู้
มากเสียจนทำให้ทรงตัดสินใจออกเดินทางอีกครั้งหนึ่ง
และอีก ๖ ปีต่อมา โลกก็ได้พระพุทธเจ้า
อ.เสกสรรค์ถามต่อว่า แล้วเราล่ะ ออกนอกบ้านแต่ละครั้ง ได้เรียนรู้อะไรบ้าง
โห....ทำเอานอนไม่หลับเลยค่ะ
เป็นคำถามที่ยิ่งใหญ่ดีจริง ๆ
การเดินทางของมนุษย์ มันยิ่งใหญ่อย่างนี้นี่เอง
คงไม่ใช่ไปแค่ "สถานที่" ในเชิงภูมิประเทศหรอกค่ะ ชีวิตคนเรา
แต่เป็นการออกเดินทางไปทุก ๆ ก้าว เพื่อการเรียนรู้ความเป็นมนุษย์ที่ดีขึ้น เติมเต็มขึ้น ต่างหากล่ะมั้งคะ?
ขอบคุณค่ะ สำหรับไอเดียที่จะสนับสนุนให้คนให้ความสำคัญกับทุก ๆ "การเดินทาง" นี้,
ณัชร
ผมก็คนหนึ่งครับมีโอกาสโชดดีได้เดินทางมาก ถ้าเมืองไทยไปมาหมดทุกจังหวัด และบางที่รู้จักดีมากขับรถได้เองไม่ต้องถามทาง ร้านอร่อย ที่พัก ก็ทราบเยอะ แต่ไม่เคยบันทึกเรื่อ
งที่เดินทางไป เขียนไม่เป็น ร้อยเรื่องราววกไปเวียนมาเลยไม่ได้บันทึก ไว้เสียดายมากถ้าได้บันทึกไว้ เมื่อการเดินทางผ่านมา20 กว่าปี ทั้งในประเทศ รวมทั้งต่างประเทศ ก็มีโอกาส
โชดดี ที่ผู้ใหญ่ในที่ทำงานให้เดินทางไปปฎิบัติหน้าที่ ก็หลายประเทศ เกือบทั่วทุกภูมิภาคของโลก ขอบคุณครับ