" สุดยอดของผู้แพ้ "
“ เอ้า ....เด็กๆจ๋า....ให้จับคู่กับคนที่เรารักมากที่สุด “
เกมจับคู่กับคนที่เรารัก เป็นเกมที่เราจะใช้เริ่มในระยะ
แรกของค่าย ลักษณะเป็นเกมกลุ่มใหญ่ และง่ายที่สุดบน
พื้นฐานของมนุษย์ ที่จะคุ้นเคย สนิท รู้สึกปลอกภัย เมื่อได้อยู่
กับเพื่อนที่เรารู้จัก.....ในค่าย เราจะเริ่มให้สมาชิกรู้สึกอบอุ่น
และรู้สึกปลอดภัยก่อน ที่จะพาพวกเขาสู่โลก ...เรียนรู้ผู้อื่น
“ เด็กๆ....จ๋า “
“ จ๋า “ พลังเสียงเด็กจากร้อยคนตอบ
เด็กๆตอบเราทุกครั้งที่เราขานเรียกและนิ่งเงียบไป
เกือบ 2 นาที เราจะอาศัยจังหวะนี้ เพื่อพูดกิจกรรมต่อไป
เราจะใช้ประโยคแบบนี้เรียกรวมเด็กๆ ทั้งวันและ
ทุกครั้งที่มีกิจกรรม เสียงเรียก และเสียงตอบอันไพเราะ
....แบบ จ๋า กันตลอดกับสมาชิกค่ายกลุ่มใหญ่ และสมาชิก
ค่ายก็เปล่งเสียง จ๋า ดังๆพร้อมๆกัน นับว่า
“ ทุกคน ณ ที่แห่งนี้ ได้ส่ง พลังความอบอุ่นออกมาให้แก่กัน
เหมือนเราเป็นครอบครัวเดียวตั้งแต่วินาทีแรก เราไม่ใช่คน
แปลกหน้าต่อกันอีกแล้ว “
“ ให้ พวกเรา สู้กันด้วยการ เป่า ยิ้ง ฉุบ กับคู่รัก
ของเรา ใครชนะ ให้เป็นผู้แพ้ ใครเป็นผู้แพ้ให้ชนะ ....ให้ผู้ชนะไปเกาะเอวคนแพ้....สู้ยังไงก็ได้ให้แพ้ “
เด็กๆ งง...ฆ้อน ชนะ กรรไกร กรรไกร ชนะ กระดาษกระดาษชนะฆ้อน ......ถ้าชนะ ผู้ชนะก็ต้องอยู่ข้างหน้า... ซิ
แต่เด็กๆก็ยอมรับกติกาที่เราตั้งขึ้นเพราะมันถูกกำหนด
โจทย์มาเป็นแบบนี้ เด็กๆ พยายามออกมือ ต่อสู้ ช้าๆ ช้าที่สุด เพื่อจะเดาใจฝ่ายตรงข้าม เพราะต้องการ
“ เป็นผู้แพ้ “
ทุกเรื่อง ...เราไม่ต้องรู้สึกว่า จะต้องชนะเสมอไป การเปลี่ยนสมอง วิธีคิด ให้มาเป็นผู้แพ้ อย่าง
มีความสุข มันก็สุขดีนะ เราจะได้รู้สึกรักทั้งสองฝ่าย
เด็กๆ หัวเราะ กับกติกา ตลกๆ และเดินหา
คู่ต่อสู้แบบพลิกแผ่นดิน เพราะ สู้ไปๆ ต่อแถวไปๆ จนเหลือ 2 แถว จากนั้นก็มาชิง ให้เหลือ 1 ทีม และเราก็ได้แชมป์
เด็กๆ เฮ พร้อมกับปรบมือดีใจ เสียงดังก้องทั่ว
เด็กรักป่าดีใจที่ได้รับการ ยกย่อง ในตำแหน่ง
“ สุดยอดของผู้แพ้ “……เย้.....
ความเห็น (11)
ฮ่า ฮ่าๆๆ
ขอบคุณคะ ครูบา
- น่ารักจังเลยนะคะ คุณดอกแก้ว
โอ้โฮ....โดนใจอย่างแรง คุณดอกแก้ว
แล้วใจตรงกันด้วย
วันนี้ความจริงเตรียมเรื่องเซนเซสอนเด็กไม่ให้คำนึงเรื่องชนะหรือแพ้ไว้นะเนี่ย แต่ว่ามันทำท่าจะยาวววววว และเย็นนี้มีเรียนสนทนาภาษาญี่ปุ่น ก็เลยเขียนเรื่องอื่นเอาตัวรอดไปก่อน (ราวกับทำงานประจำ)
อ่านเรื่องของคุณดอกแก้วทีไร มีความสุขทุกทีเลยค่ะ
ทั้งเนื้อหา และวิธีเล่า
เนื้อหาน่ะเป็นสิ่งที่มีค่ามาก อยากให้คนไทยในสังคมทุกคนได้มีโอกาสได้มาอ่าน มาเรียนรู้ จะได้พิจารณาดูตัวเองว่า แย่กว่าเด็กขนาดไหน (อ้าว)
เพื่อจะได้พัฒนาตัวเองกันต่อไปน่ะค่ะ เรื่องของเรื่อง
วิธีเล่านั้นมีเอกลักษณ์จังเลยค่ะ ดูซิ นี่เลยติดงอมแงมไปแล้ว (มีบ่นด้วย)
แล้วคุยกันใหม่ค่ะ,
ณัชร
ป.ล. ชอบตำแหน่ง สุดยอดของผู้แพ้ ด้วยค่ะ
คำนี้ลุ่มลึกมากเลยนะคะ ลองคิดดี ๆ มันสอนอะไรเราตั้งหลายอย่าง
ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีครับ..
- ประทับใจถ้อยประโยคนี้มากครับ.. ทุกเรื่อง ...เราไม่ต้องรู้สึกว่า จะต้องชนะเสมอไป การ เปลี่ยนสมอง วิธีคิด ให้มาเป็นผู้แพ้ อย่างมีความสุข มันก็สุขดีนะ เราจะได้รู้สึกรักทั้งสองฝ่าย
- เรียนรู้กับการเป็นผู้แพ้ แต่มีคุณค่าในสายตาคนรอบข้าง
ขอบคุณคะ คุณ Bright Lily ....
ที่เขียนก็เขียนแบบที่อยู่ในค่ายกับด็กๆน่ะคะ
เด็กๆเวลาอยู่นอกห้องเรียนก็ สนุกสุดๆคะ
เราชอบพาเด็กคิดกลับหัวกลับหาง ไปอย่างนั้นแหละคะ
ให้สนุก ตลกๆ
เวลาเด็กๆหัวเราะ มีความสุข ดิฉันก็รู้สึกว่าเรากำลังรับพลังจากเด็กๆ ด้วยคะ
......ไปอ่าน เรื่อง ก้อนหิน คุณ Bright Lily มาแล้ว
ชอบมากคะ
คะ คุณณัชร...คุณณัชร ชอบเขียนตอบ แบบให้ ขำก๊ากจัง......
คุณณัชร เขียนเรื่องแพ้ ชนะ ที่ เซนเซสอนหรือคะ
ดีจัง จะรออ่าน
เด็กๆในค่ายก็คงไม่ได้ คิดอะไรเท่าไร ...แค่งงๆ...และที่ตลก คือ เด็กบางคนทำไม่ถูก เวลาเราตั้งกฎใหม่ คือจะช้านะคะ ว่า เอ๊ะ ใคร ควรจะอยู่ข้างหน้า หรือ ใครอยู่ข้างหลัง....อยู่ในค่ายก็จะขำมาก ...
หวัดดีคะ คุณแผ่นดิน
เวลาอยู่ในค่าย ก็ไม่รู้ว่า เด็กๆจะเรียนรู้อะไร
หรือเข้าใจแค่ไหนคะ แต่การที่เราสร้างกฎใหม่
ใ นสังคม ในแบบที่แตกต่าง เขาก็คงคิดว่า แบบนี้
ก็มีด้วยหรือ
เวลาเขาโตไป อาจจะ ระลึกถึงเกมนี้ และตั้งกติกาชีวิตของตัวเอง กำหนดตัวเอง ที่คิดว่า
อ ะไรคือคุณค่า อะไรคือ สิ่งสำคัญในชีวิต
ดีใจคะที่มาเยี่ยมกัน..............
-
2530 - เป็นอาสาสมัครครูชาวเขาที่ เขาเหล็ก จ.กาญจนบุรี
- เป็นผู้ประสานงานคัดค้านการสร้างเขื่อนน้ำโจน จ.กาญจนบุรี
อาจจะเคยพบกันช่วงนั้ผมอยู่ที่หมู่บ้านเด็ก เป็นครูอาสาอยู่กับแม่แอ๊ว ครูใหญ่โรงเรียนหมู่บ้านเด็ก
ชอบการเขียนเรื่องครับ สนุกดี
จะแวะมาทักทายบ่อยๆนะครับ
ขอบคุณมากครับที่แวะไปทักทาย
สวัสดีคะ คุณขจิต
คุณขจิตนี่ดีจังคะ มาพร้อมสีสันและ ตุ๊กตาตัวยิ้ม......
โอ้โฮ...ไปยกประวัติมาเลยหรือคะ....ช่วงอยู่เมืองกาญจน์
ถ้าสอนเด็กที่เขาเหล็ก ก็อยู่แต่บนเขาคะ....ไม่ได้ไปไหน
พอประสานงานน้ำโจน ก็อยู่แต่ในเมือง ........ที่ หมู่บ้านเด็ก เด็กรักป่า เคยไปกินนอน อบรมทำละคร
ร่วมกับมูลนิธิเด็ก เรื่อง ศรีธนญชัย / ฉันจะปลูกต้นไม้
ขอบคุณคะที่มาเยี่ยมที่นี่