วันที่ 9-13 มกราคม 2550 ที่ผ่านมา
ดิฉันเดินทางไปจังหวัดเชียงใหม่ (ไปเที่ยว) วันที่10 ตอนเช้า ระหว่างนั่งรถผ่านเมืองออกไปทาง อ.หางดง ผ่านป่า ผ่านดอย ก็นึกถึงเพื่อน ที่มาพำนักพักพิงและทำงานที่เชียงใหม่ ในใจก็คิดว่า เออ เรามาถึงเชียงใหม่ตั้งนานแล้ว แต่ยังไม่โทรหาเพื่อนเลย.... คิดแล้วก็ลืมไป เพราะมีกิจกรรมทำตลอดวัน...
ตกเย็น ระหว่างทานข้าว โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ....เออ เพื่อนเราโทรมา ดีจัง คิดถึงอยู่เมื่อเช้า ตกเย็นก็โทรมา (กระแสจิตฉันแรง คิดเล่นๆ...)
แต่พอคุยกัน กลับกลายเป็นเรื่องที่ต้องตกใจ เพราะเพื่อนโทรมาขอความช่วยเหลือ... เนื่องจากคุณพ่อของเพื่อนป่วย ต้องเข้าโรงพยบาลศรีนครินทร์ มข. และต้องการเลือด กรุป โอ - negative (ไม่แน่ใจนะคะ ว่าภาษาหมอ ต้องเขียนยังไง โอลบ หรือเปล่า ไม่แน่ใจ) เพื่อนบอกว่าคุณพ่อต้องการเลือดด่วนมาก เพื่อนอยู่เชียงใหม่ ไม่สามารถกลับมาให้เลือดได้ทัน (คุณพ่อของเพื่อน เป็นโรคเบาหวาน และมีเลือดออก ก็เลยต้องการเลือด ไม่แน่ใจเหมือนกัน ทำไมอาการรุนแรงจัง)
เนื่องจากดิฉันยังคงอยู่ที่เชียงใหม่ ไม่รู้จะช่วยเพื่อนยังงัย ก็เลย โทรหาน้องแหม่ม ช่วยประกาศให้นักศึกษาที่เรียนคาบเช้า ว่า ใครที่มีเลือดกรุปโอ negative ช่วยไปบริจาคให้คนป่วย ชื่อ........ ด้วย
และก็โทรหาพี่อ้อม ช่วยแจ้งทางกองกิจการนักศึกษา ช่วยประกาศตามเสียงตามสายใน มข. เพื่อให้นักศึกษาช่วยไปบริจาคเลือดด้วย
กลับมาถึงขอนแก่น จนวันนี้ ก็ยังไม่ได้ติดตามข่าวสารเพื่อน เลยว่า คุณพ่อมีอาการดีขึ้น หรืออย่างไร
แต่ทราบว่า มีนักศึกษาไปบริจาคเลือด ด้วยความอนุคราะห์ของน้องแหม่ม และทุกๆ ท่าน
ขอขอบคุณ น้องแหม่ม พี่อ้อม นักศึกษาทุกๆท่าน เสียงตามสาย มหาวิทยาลัยขอนแก่น พี่ๆ กองกิจฯ และขอบคุณการสื่อสาร ที่ทำให้เราได้มีโอกาสได้ช่วยเหลือกันในสภาวะคับขัน และทำให้เราได้เห็นน้ำใจกันและกัน ซึ่งเชื่อได้ว่า คนไทยเรายังรักกัน มีน้ำใจต่อกันอยู่เสมอ
ขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะคะ ทุกคนที่ทำไปไม่ได้รู้จักผู้ป่วยเลย แต่เราก็ยังช่วยเหลือกันได้ แม้ไม่รู้จักกัน ขอบคุณจริงๆ ค่ะ