ความเคยชินกับ:คุณภาพพอรับได้
วันที่ 9 มกราคม 50 เป็นวันนัดพบ CKO ที่ ม.อ. มา "ชวนคิด ชวนดู เรียนรู้ KM" มากันรวม 44 คน ตามที่ได้นำเสนอด้วยภาพไว้แล้ว ที่นี่
เริ่มต้นด้วย การแนะนำตัวแบบให้รู้จักว่า เป็นใคร มาจากไหน..ฯลฯ และตามด้วย วีซีดี "การขับเคลื่อนเครือข่าย KM ประเทศไทย" ทุกคนประทับใจ วีซีดี ชุดนี้มากเพราะตอบได้ทั้ง What is KM? และเห็นตัวอย่าง How to พร้อมกันในทีเดียวคงเหลือแต่ "เชื่อ" และนำไปพิสูจน์โดยการ "ทำ" (จากใจ)เท่านั้นเอง
ข้างต้นเป็นข้อความในอีเมลจากวิทยากรที่ส่งมาบอกเราล่วงหน้า เช้านั้นโน๊ตบุ๊คตัดเสียงเข้าลำโพงไม่ได้ชุลมุลกันพอควร ธรรมดาแล้วดิฉั๊นและทีมจะไปจัดสถานที่อบรมก่อนการจัด...วันนั้นก็เช่นกัน สภาพห้องสมบูรณ์ มีอย่างเดียวที่ดิฉั๊นไม่ค่อยถูกใจ คือเวทีที่ยกระดับสูงกว่าพื้นห้องประมาณศอก.. ซึ่งในการจัดที่ต้องการความสบาย ๆ ไม่ควรมีความต่างระดับกันระหว่างวิทยากรและผู้ร่วมโครงการ....แต่วิทยากรท่านนี้...ไม่ชอบอยู่บนเวที..เพียงจัดหาไมค์ไร้สายไว้...ก็แก้จุดนั้นได้....ได้ยินน้องที่ดูแลโครงการถามผู้ดูแลห้อง"เสียงออกลำโพงได้มั๊ย" ผู้ดูแลห้องตอบว "ได้ครับ...ใช้เป็นห้องเรียนอยู่ทุกวัน" หรือไม่ก็ใช้โน๊ตบุ๊คเอาไมล์จ่อเสียงก็เข้าลำโพงได้....ทุกคนกลับโดยไม่ฉุกคิดว่า....."ออกลำโพงได้แล้วทำไมต้องใช้ไมล์จ่อ...." เช้าวันจัด....วิทยากรมาถึงก่อนเวลา...ตรงไปทดสอบวีซีดี ปรากฎว่า....เสียงตัดจากโน๊ตบุ๊คเข้าลำโพงใหญ่ไม่ได้....ต้องใช้ไมล์จ่อ.....ท่านอธิบายว่าต้องใช้ลำโพงจริงเสียงจึงมีพลังพอ.....เจ้าหน้าที่ควบคุมใช้ความพยายามในการทำให้เสียงออกลำโพง..ไม่สำเร็จ...มีการขั้นรายการ...เพื่อรอให้..ระบบเสียงสมบูรณ์....กว่าจะใช้การได้เหงื่อตกกันไปหลายคน......
ฉั๊นภาวนาในใจ....เจ้าพ่อเจ้าเขา..ช่วยลูกช้างด้วย....ผ่านช่วงนี้ไปได้....บรรยากาศดีตลอดวัน งานนี้เข้าไปตราตรึงไว้ในใจได้ร้อยละ 80 ของผู้เข้าร่วมโครงการ....(ดิฉันสังเกตจากช่วงทำ passion plan)
นับเป็นความโชคดีที่วันนั้น....."วิทยากรไม่ยอม"ทำให้ดิฉั๊นได้เรียนรู้ "เรื่องที่ควรยอมไม่ควรยอม"ในคราวเดียวกัน การยืนยันว่าจะรอให้ระบบเสียงสมบูรณ์....ที่ว่าโชคดีคือ..เป็นประสบการณ์สอนให้ต้องสนใจบริหารความเสี่ยงและคุณภาพทุกกระบวนการ
อีกอย่างเหตุการณ์นี้ทำให้ดิฉั๊นคิดได้ว่า....อยู่ในระบบราชการนานๆทำให้มองไม่เห็นการใช้ศักยภาพสูงสุดเรายอมรับเพียง.คุณภาพที่พอรับได้....ไม่ว่าจะเป็นของวัสดุอุปกรณ์.....รวมไปถึงศักยภาพของคนในองค์กร....วันนั้นหากดิฉั๊นไม่ติดการยอมรับเพียงคุณภาพที่พอรับได้..คงฉุกคิดได้ถึงสิ่งที่ดีที่สุดของระบบเสียงในห้องนี้ที่พึงทำได้...เสียดายวันนั้นทีมงานทั้งทีมมิได้อยู่ในเหตการณ์ที่สะท้อนคุณภาพทุกกระบวนการได้เป็นอย่างดี....คงต้องเก็บไปเล่ากัน....มาถึงตอนนี้ดิฉั๊นได้แต่ภาวนาว่า...เจ้าพระคุ้ณ....ขออย่าให้ความผิดพลาดครั้งนี้ส่งผลให้วิทยากร...ไม่รับงานของ ม.อ.อีกเล้ย...สาธุ.....
ความเห็น (13)
- วันนี้ที่หน่วยงานผมเป็นครั้งแรกที่จัดประชุม KM แรก ๆ ก็ราบรื่นดี แต่พอวิทยากรท่านที่ 2 จะบรรยาย เครื่องเสียงกลับมีปัญหาขึ้นมาดื้อ ๆ หลายคนนั่งเงียบ มีเพียงไม่กี่คนที่แสดงออกถึงความปรารถที่จะเป็นส่วนหนึ่งของการแก้ปัญหา
- ผมแสดงทัศนะแลกเปลี่ยนว่า "สำคัญที่ใจจะเปิดรับการพัฒนาหรือไม่"
- สนิมเกาะกินเราโดยไม่รู้ตัว....เคยชินกับคุณภาพที่พอรับได้...(ผมเองก็มองว่า เราไม่ควรหยุดอยู่กับที่เพียงเพราะรู้สึกว่าดีอยู่แล้ว แต่เราต้องกระหายที่จะเดินไปข้างหน้า หากแต่เป็นการเดินที่พอเหมาะพอเพียง และต้องไม่ปล่อยให้ความเคยชินมาเป็นสนิมเกาะกินหัวใจของเรา)
- เป็นการประชุมที่ผมบันทึกไว้ ที่นี่ครับ
- ผมปล่อยให้ เขาได้ใช้เวลาแก้ไข เพราะทราบดีว่า ตื่นเต้นมาก เพราะเป็นครั้งแรก โดยดูพี่ที่มีความความชำนาญจะช่วยเหลือมากน้อยเพียงใด
เห็นด้วยอย่างยิ่งกับหมอปารมี ...และมั่นใจว่า คุณเมตตา ทำได้ดีเยี่ยมอย่างแน่นอน
คุณเมตตา คะ....
- ปัญหามีไว้แก้ไข..."การกล้าเผชิญปัญหาเป็นเรื่องท้าทายของอัศวิน"...ไม่ทำไม่รู้...
- คุณเมตตาเก่งซะอย่างค่ะ..สบายอยู่แล้ว....
- คิดถึงเสมอค่ะ
- ความพึงพอใจกับคุณภาพที่สูงสุด จะเป็นตัวขับเคลื่อนให้เราได้ทดลองสิ่งใหม่ครับ
- พวกที่ชอบลองซอฟท์แวร์ใหม่ๆ จะทราบดี เพราะต้องโหลดซอฟท์แวร์ใหม่มาลองดู เพื่อให้ได้รู้ว่าของใหม่ดีกว่าของเก่ายังไง การรับรู้เพียงแค่การอ่าน feature การได้ฟังหรือได้ยินมาไม่เพียงพอครับ แม้บางครั้งการโหลดเวอร์ชั่นใหม่มาลองแล้วอาจทำให้เครื่องรวนบ้าง มีปัญหาบ้าง จนต้องปวดหัวตามแก้ไข หรือล้างเครื่อง ลง window ใหม่ ก็ไม่เคยทำให้เหล่านักลองของใหม่เหล่านี้เข็ดหลาบครับ
- บางคนไม่ใช่ว่าเก่งคอมพิวเตอร์มาโดยกำเนิด แต่ความที่อยากลองของใหม่ ทำให้เราเจอปัญหา แล้วก็ตามแก้ปัญหาเหล่านั้นอยู่เรื่อยๆ ปัญหาที่ผ่านมาจึงไม่ใช่ของใหม่ เมื่อเจอปัญหาใหม่ก็อาศัยประสบการณ์จากปัญหาเก่ามาเป็นฐานในการแก้ไข แก้ได้หรือไม่ได้ไม่ใช่ปัญหา เพราะมีไม้ตายอยู่ในมือครับ คือล้างเครื่องแล้วลง window ใหม่ คนเหล่านี้จึงไม่เคยขยาดที่จะได้ลองของใหม่
- ผลที่ได้จากการลองของใหม่ คือ ได้รู้ ได้เห็นสิ่งใหม่ๆ ก่อนคนอื่น และเจอปัญหาเรื่องต่างๆก่อนคนอื่น ได้เรียนรู้วิธีการแก้ไขปัญหาก่อน สะสมประสบการณ์ในการแก้ไขปัญหาก่อน สุดท้ายแม้ไม่อยากเก่งคอมพิวเตอร์ สิ่งที่เรียนรู้มาโดยตลอดก็บังคับให้เก่งโดยปริยาย
- เพียงแค่อยากลองของใหม่ หรือการไม่ยินยอมพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี เป็นก้าวแรกของการพัฒนาครับ....เงื่อนไขเดียวที่ต้องพิจารณาคือ เรามีเวลาเรียนรู้หรือลองผิดลองถูกมากเพียงใด
- ขอบคุณอาจารย์ประพนธ์ครับ ที่ทำให้คนชาว มอ ได้เรียนรู้เพิ่มเติม
- ขอบคุณคุณเมตตาครับ ที่ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆ ให้เราได้เรียนรู้ร่วมกัน
- และท้ายที่สุด ขอขอบคุณเทวดา ผู้ปกปักษ์รักษาเครื่องเสียงในห้องบรรยายครับ ที่มอบโอกาสในการเรียนรู้ที่ยิ่งใหญ่ ผ่านทางคุณเมตตาและทีมงาน
- ทุกอย่างเป็นการเรียนรู้นะครับ
- ขอบพระคุณมากครับที่นำประสบการณ์มาแบ่งปัน
"ปัญหามา ปัญญาเกิด" ครับ ข้อสำคัญต้องมี "สติที่ไวพอ" เพื่อที่จะได้ไม่เตลิด (หลง) ไปกับปัญหาครับ ...ผมเองยังต้องฝึกอยู่ทุกวัน เพราะยังสอบไม่ผ่านครับ !!
ขอขอบคุณอาจารย์เมตตา...
- ก่อนอื่นขอแสดงความเคารพอาจารย์ในโอกาสปีใหม่สากล (และวันเด็กด้วย)...
ขอแสดงความชื่นชมกับอาจารย์ ทีมงาน คณะทำงาน และท่านผู้มีส่วนร่วมจัดการประชุมครับ... สาธุ สาธุ สาธุ
เอาภาพเบื้องหลัง มาฝากค่ะ
การตรวจสอบ การบำรุงรักษา การเตรียมวัสดุอุปกรณ์สำรอง และเป็นทางเลือกเมื่อเกิดฉุกเฉิน ล้วนแล้วแต่ ต้อง ทำ ใครไม่รู้จะคิดว่า อะไรกันนักหนา แต่ ประสบการณ์สอนผมว่า ประมาทแล้วมักจะเจอดีเสมอครับ
อ่านบันทึกนี้แล้วทำให้อยากเล่าเรื่องวิธีแก้ปัญหาที่เคยทำมาและได้ผลดีหลายๆเรื่อง ที่เกี่ยวเนื่องกับ ระบบเสียงในการประชุม มีเวลาจะทะยอยนำเสนอใน Blog ครับ
