บรรยากาศการออกหน่วยฯ ที่ "อำเภอท่าสองยาง"

เก็บบรรยากาศมาเล่า เอาภาพประทับใจมาฝาก

เช้าวันที่ 22 ธันวาคม 2549 (ประมาณ เก้าโมงเช้า) เดินทางออกจากมหาวิทยาลัยนเรศวร มุ่งหน้าสู่จังหวัดตาก เพราะหนทางคอ่นข้างยาวไกล และผ่านภูเขามากมายทำให้ต้องเดินทางเร็วกว่าทุกครั้ง ด้วยเส้นทางที่ขดเคี้ยวไปมานี่เอง ทำให้หลาย ๆ คนต้องพึ่งยาแก้เมารถ ยาดม กันเป็นแถว หรือไม่ต้องหาของเปรี้ยว ๆ มารับประทาน เราแวะพักรับประทานอาหารกลางวันกันที่อำเภอแม่สอด และมุ่งหน้าไปยังอำเภอท่าสองยางกันต่อ เส้นทางระหว่างที่เดินทางไปยังอำเภอท่าสองยาง ข้างทางเป็นบ้านของชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงนับร้อยเรียงรายอยู่ และมีด่านตรวจคนเข้า-ออก อย่างเข้มงวด (ประมาณ 3 ด่าน) เนื่องจากเป็นเขตชายแดน ติดกับประเทศพม่านั่นเอง และโรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวงอยู่ห่างจากประเทศพม่าเพียง 200 เมตร เท่านั้นค่ะ

ตามกำหนดการได้บอกไว้ว่าจะมีการแสดงต้อนรับและรับประทานอาหารมื้อเย็นกันที่โรงเรียนด้วย พอเดินทางมาถึงที่โรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวง ก็พบกับน้อง ๆ นักเรียนแต่งกายแบบชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงมาคอยต้อนรับพวกเรา ซึ่งอากาศในต้อนนั้นก็เริ่มหนาวแล้ว

 

          และแล้วมาถึงช่วงเวลาที่รอคอย....นั่นคือ การแสดงต้อนรับได้เริ่มขึ้นแล้ว เชื่อไหมคะ? เวลานั้นมีแต่ช่างภาพทั้งนั้นเลย เพราะใครก็ตามที่มีกล้องอยู่ในมือก็ต้องจับภาพไว้ทันที แม้กระทั้งโทรศัพท์มือถือของใครที่ถ่ายรูป หรือบันทึกวิดีโอได้ ก็ไม่ปล่อยให้พลาดเช่นกัน

 

การแสดงที่ว่านี้เรียกว่า "รำตง" ร้องเพลงออกมาเป็นภาษาชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยง และตอนท้ายคุณครูที่ร่วมแสดงก็ออกมาแปลให้ฟัง จับใจความสั้น ๆ ได้ว่า "ยินดีต้อนรับ" ค่ะ ต้องขออภัยที่ไม่สามารถจำคำแปลทั้งหมดได้ค่ะ หลังจากที่เราได้ชมการแสดงอันน่าประจับใจ จนบางคนอาจจะลืมอาการเมารถไปแล้ว เราก็มารับประทานอาหารเย็นร่วมกันที่โรงเรียน จากนั้นก็ทยอยกันขึ้นที่พัก ซึ่งอยู่บนอุทยานแม่เมย ต้องใช้รถตู้เท่านั้น เส้นทางค่อนข้างหวาดเสียวพอสมควร นั่งรถไปแบบเดี๋ยวเองซ้ายที ขวาที ยังมองไม่เห็นข้างทางเพราะเริ่มจะมืดแล้ว ระยะจากโรงเรียนถึงอุทยานแม่เมยประมาณ 10 กิโลเมตร แต่มีความรู้สึกว่าเป็นระยะทางที่แสนจะยาวไกลกว่านั้น (อาจเป็นเพราะไม่เห็นวิวข้างทางด้วยก็อาจเป็นได้) พอถึงที่พัก ก็คิดอยู่นานว่าจะอาบน้ำดีไหม? เพราะอากาศหนาวเย็นมาก ตัดสินใจลองล้างหน้าดูก่อนละกัน ปรากฏว่า หน้าชาไปเลยค่ะ น้ำเย็นมาก ๆ เย็นกว่าน้ำในตู้เย็นบ้านเราเสียอีก แต่อย่างไรก็อาบค่ะ เพราะคิดว่าตอนเช้าอากาศต้องหนาวเย็นกว่านี้แน่ ๆ ....และเป็นอย่างที่คิดไว้จริง ๆ ค่ะ แทบไม่อยากจะออกจากผ้าห่มเลยค่ะ  เรารับประทานอาหารเช้ากันที่อุทยานแม่เมย แล้วทยอยกันลงมาที่โรงเรียน เพื่อเตรียมเครื่องมือ อุปกรณ์ต่าง ๆ ให้พร้อมสำหรับการให้บริการ ซึ่งเครื่องมือและอุปกรณ์ต่าง ๆ ได้ถูกจัดเตรียมไว้บ้างแล้วในวันที่เราเดินทางมาถึงก่อนที่จะขึ้นที่พัก

 

ทีมMobile Unit สหเวชศาสตร์ บางส่วนค่ะ

ระหว่างเดินทางลงมาที่โรงเรียนบ้านแม่สลิดหลวง ได้เห็นทะเลหมอกเล็ก ๆ ด้วยค่ะ สวยงามมาก คุณครูที่โรงเรียนมาคอยต้อนรับ และมาสอบถามว่าต้องการล่ามกี่คน อ้าว งง ไปพักหนึ่งค่ะ เอ๊ะคราวนี้ทำไมต้องใช้ล่าม แต่ก็มานึกได้ว่าพี่วิภาได้แจ้งไว้ว่าประชากรที่นี่ส่วนใหญ่เป็นชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยง พอนึกออกได้ดังนี้จึงแจ้งจำนวนล่ามให้คุณครูทราบ