ลำนำเพลงรัก..
ลำนำเพลงรัก..
“สวัสดีครับ ท่านผู้ฟังที่เคารพรักทุกท่าน พบกันเช่นเคยนะครับ กับรายการ.”.ลำนำเพลงรักเพื่อนักเพลง” ทาง เอฟเอ็ม ๙๗.๕ เมกกะเฮิร์ทแห่งนี้ ตั้งแต่เวลา ๑๗.๐๐ - ๑๘.๐๐ น. เป็นเวลา ๑ ชั่วโมงเต็มกับผม ครูสมหมาย คนเดิม เพิ่มเติมด้วยบทเพลงลูกทุ่งอันไพเราะ ที่จะมานำเสนอให้คุณผู้ฟังได้รับฟังในชั่วโมงสุดท้ายของเย็นวันอาทิตย์ เป็นประจำทุกสัปดาห์”
ดีเจสมหมาย ผู้เป็นครูประจำการ รับงานจัดรายการวิทยุชุมชนอีกงานหนึ่ง เริ่มเปิดรายการด้วยการอ่านสคริปต์ที่อยู่ตรงหน้า ความรู้สึกของครูตอนนี้ไม่ตะขิดตะขวงใจแต่อย่างใด แม้จะมีน้องพรหญิงสาวผู้ทำหน้าที่ควบคุมเสียงและเปิดเพลงให้ดีเจทุกคน นั่งอยู่ใกล้ๆคอยสังเกตและส่งยิ้มเป็นกำลังใจให้ครูที่เพิ่งเข้าสู่วงการของนักจัดรายการวิทยุ
“คุณผู้ฟังครับ อย่าลืมนะครับ ชอบเพลงไหนก็กริ๊งกร๊างกันเข้ามาได้เลย น้องพรจะรับสายและช่วยครูสมหมายเปิดเพลงเพราะๆที่คุณผู้ฟังชื่นชอบ ช่วงแรกของรายการวันนี้ เรามาฟังลำนำเพลงรักของครูสมหมาย จากบทเพลงเก่าๆของคุณพุ่มพวง ดวงจันทร์ ราชินีลูกทุ่งในบทเพลง..สาวนาสั่งแฟน
ครูสมหมายขยับไมค์และเก้าอี้นิดนึง ในมือมีสมุดที่เขียนบทร้อยกรองเอาไว้เต็มหน้ากระดาษ ครูเริ่มอ่านอย่างช้าๆด้วยอารมณ์ที่สุดแสนจะสุนทรีย์ยิ่งนัก
ทิ้งทุ่งนา มุ่งไกล ไฟแสงส่อง พี่อย่าจ้อง จับจอง นักร้องสวย
ระวังตัว หัวใจ ใฝ่สำรวย ส่งข่าวด้วย ช่วยมา ลุงป้าคอย
กลับบ้านนา ผ้าซื้อ ติดมือบ้าง เสื้อเบาบาง อย่างใหม่ จะใช้สอย
อย่านอกใจ ใฝ่ปอง แต่น้องกลอย ถ้าหากถอย แฟนมาด้วย ห้ามสวยเกิน....
พอครูอ่านจบ น้องพรเปิดเพลงในทันที เสียงเพลงสาวนาสั่งแฟน ดังก้องไปทั่วห้องส่ง จากนั้นน้องพรก็ก้มหน้าก้มตารับสายที่ผู้ฟังโทรเข้ามาพูดคุยและขอเพลงในรายการ แม้ว่าครูสมหมายนักจัดรายการหน้าใหม่จะมีแฟนเพลงไม่มากเหมือนดีเจคนอื่นๆ แต่ก็ไม่ถึงกับทำให้น้องพรว่างงาน เมื่อจดเพลงเสร็จเรียบร้อย น้องพรก็ยื่นกระดาษให้ครูสมหมาย
“เมื่อกี้นี้ทำไมครูยังต้องอ่านกระดาษอยู่ล่ะคะ” น้องพรถาม คงสงสัยว่าในช่วงต้นของรายการ ที่ครูสมหมายยังใช้กระดาษแผ่นเดิมเป็นสคริ๊บหรือบทพูด ในกระดาษยังคงมีข้อความสำหรับใช้พูดออกอากาศ เหมือนกับวันอาทิตย์ที่ผ่านมา
“ก็พี่ยังเป็นมือสมัครเล่น ไม่เก่งเหมือนดีเจมืออาชีพนี่ครับ” ครูสมหมายตอบหน้าตาเฉย แต่ก็มีน้ำเสียงที่แสดงถึงการอ่อนน้อมถ่อมตัวอยู่พอสมควร
“ครูเก่งแล้วล่ะ เสียงดีด้วยนะคะ หนูชอบ” น้องพรพูดชม พร้อมกับเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์
เพลงจบลงพอดี ไม่มีหน้ากระดาษให้ครูสมหมายได้อ่านอีกแล้ว เท่าที่มีอยู่ตอนนี้ ครูจะเอาไว้อ่านช่วงปิดท้ายรายการ
“ขอบคุณท่านผู้ฟังที่เคารพรักทุกท่าน ที่เข้ามาติดตามรับฟังนะครับ หากเพลงใดที่คุณผู้ฟังชื่นชอบ แล้วผมมีบทร้อยกรองของลำนำเพลง ผมขออนุญาติคุณผู้ฟังอ่านประกอบเพลงก่อนนะครับ ขอบคุณนะครับสำหรับหนุ่มไร่อ้อย ขอเพลงเข้ามาเมื่อสักครู่ กับบทเพลง..เหนื่อยไหมคนดี...ให้กับสาวโรงงานทอผ้า พอดีผมมีลำนำเพลงนี้ จึงขอส่งมอบให้หนุ่มไร่อ้อยและสาวโรงงานทอผ้า ขอให้มีความสุขกับการรับฟังบทเพลงนะครับ ช่วงนี้เรามาฟังไปพร้อมๆกันเลยนะครับ ผลงานเพลงของ..คุณไมค์ ภิรมณ์พร ...เหนื่อยไหมคนดี
อยากจะบอก หมดเปลือก น้องเลือกพี่ ซึ่งก่อนนี้ เคยทำ ระกำหนัก
ยังอุตส่าห์ ดูแล มอบแต่รัก ดวงใจภักดิ์ แม้จน สู้ทนไป
น้องคนดี พี่ซึ้ง ติดตรึงจิต เฝ้าแต่คิด ไตร่ตรอง น้องเหนื่อยไหม
พี่จะเลิก ท้อแท้ ยอมแพ้ใจ ตั้งต้นใหม่ เพื่อน้อง ครองรักนาน
น้องพร เปิดเพลงคลอเบาๆ ตั้งแต่ครูสมหมายยังอ่านลำนำเพลงไม่จบครบถ้วนถึงคำสุดท้าย จากนั้นก็ค่อยๆปรับเสียงให้ดังมากขึ้น ช่วยสร้างอารมณ์และความรู้สึกในการฟังเพลงลูกทุ่งยามเย็นได้เป็นอย่างดี
“น้องเดือนบ้านหนองประดู่โทรมาค่ะ อยากให้ครูช่วยเปิดเพลงอะไรก็ได้” น้องพรเปรยขึ้นมา
“ใครครับ น้องเดือน” ครูสมหมายถาม
“แฟนเพลงประจำน่ะค่ะ วันนี้เพิ่งเข้ามาฟังครูเป็นครั้งแรก บ้านของนางอยู่หนองประดู่ ตรงสี่แยกไฟแดง เลยสถานีของเราไปประมาณ ๕ กิโลเมตรค่ะ” น้องพรขยายความถึงแฟนเพลงวิทยุชุมชนที่เธอคุ้นเคย
“น้องพรรู้จักเธอด้วยเหรอ” ครูสมหมายถาม
“รู้จักค่ะ หน้าตาสวยมากเลยค่ะครู แต่เมื่อกี้นี้ทำไมเสียงของนางแลดูเศร้าๆก็ไม่รู้”
“อยากเห็นหน้าเสียแล้วสิ” ครูพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ไม่ต้องเลยครู นางมีผัวแล้ว เห็นว่ามีลูกสองคนด้วย” น้องพรพูดแล้วอมยิ้ม แล้วหันไปปิดเสียงเพลงที่กำลังจะจบลงไป
“คุณผู้ฟังกำลังรับฟังรายการ ..ลำนำเพลงรักเพื่อนักเพลง อยู่นะครับ.. เราจะพบกันเป็นประจำทุกเย็นวันอาทิตย์ ทาง ๙๗.๕ เมกกะเฮิร์ทแห่งนี้ อยู่กับผม ครูสมหมาย พร้อมกับน้องพร จะมาขับกล่อมพร้อมส่งมอบลำนำเพลงลูกทุ่งอันไพเราะ ที่จะช่วยให้คุณผู้ฟังหายเหนื่อยจากการทำงานและมีความสุขกับครอบครัวในช่วงแดดร่มลมตกแบบนี้นะครับ”
ครูสมหมายพูดพลางยื่นกระดาษที่จดชื่อเพลงต่อไปให้แก่น้องพร เพื่อเตรียมไว้ จากนั้นก็เปิดสมุดเพื่อเตรียมอ่านลำนำด้วยเหมือนกัน
“ขอบคุณน้องเดือนบ้านหนองประดู่ด้วยนะครับ ที่ให้เกียรติเข้ามาติดตามรับฟังและขอเพลงเข้ามาในรายการ เป็นเพลงอะไรก็ได้ ครูสมหมายก็ยินดีที่จะจัดให้เลยนะครับ กับบทเพลงนี้ ..ร้องไห้ใกล้หนองหาน...ผลงานเพลงของ..คุณมนต์สิทธิ์ คำสร้อย.. เชิญรับฟังครับ
“เรือลำน้อย ลอยล่อง ณ หนองหาน อาทิตย์ตก นกบินผ่าน ประสานเสียง
ใจคะนึง ถึงคนดี ที่เคยเคียง เจ้าร้อยเรียง เพียงอ้อนคำ จำนรรจา
วันเดือนปี ผันผ่าน ช่างนานนัก ใยคนรัก จางหาย คล้ายหนีหน้า
ขยำใจ อ้ายช้ำ ร่ำน้ำตา คิดทุกครา มาที่เก่า เศร้าถึงทรวง....
เสียงโทรศัพท์เงียบหายไปพักใหญ่ น้องพรหันทางครูสมหมายแล้วยกมือทั้งสองขึ้นมา เพื่อจะบอกว่าเหลือเวลาอีกเพียง ๑๐ นาทีเท่านั้น
ครูสมหมาย ผู้เป็นดีเจหนุ่มหน้าใหม่พยักหน้า ส่งสัญญาณให้น้องพรค่อยๆเบาเสียงเพลงลงนิดนึง
คุณผู้ฟังที่เคารพรักทุกท่านครับ รายการลำนำเพลงรักเพื่อนักเพลงก็เดินทางมาถึงช่วงสุดท้ายของรายการแล้วนะครับ อย่าลืมนะครับ พบกันทุกวันอาทิตย์ทาง ๙๗.๕ เมกกะเฮร์ทแห่งนี้ ที่เก่าเวลาเดิมกับวิทยุชุมชนของคนลูกทุ่งทุกๆคน ขอจากลากันเลยนะครับ ด้วยลำนำของบทเพลงนี้..รักเก่าที่บ้านเกิด..เสียงร้องของ..คุณยิ่งยง ยอดบัวงาม..
ด้วยความหลัง ครั้งหนึ่ง คิดถึงมาก พี่ต้องพราก จากเธอ ละเมอหา
เคยเก็บบัว บึงใหญ่ ให้กานดา วันนี้มา ไม่เห็น เธอเป็นไป
ว่าบวชชี หนีช้ำ น้ำตาสาว ละกลิ่นคาว โลกีย์ หนีวิสัย
สู่แสงทอง แห่งธรรม ส่องนำใจ ร่มโพธิ์ให้ ได้สุข หมดทุกข์เอย.....สวัสดีครับ
รักเก่าที่บ้านเกิด..จึงเป็นบทเพลงสุดท้ายในรายการของอาทิตย์นี้ ที่น้องพรเป็นผู้ควบคุมเสียงและเปิดเพลงให้ครูสมหมาย มาเป็นเวลา ๑ ชั่วโมงเต็ม
ห่างหายไป ๖ วัน แล้วในวันอาทิตย์ต่อมาครูสมหมายก็เข้ามาทำหน้าที่จัดรายการวิทยุของตนเองตามปกติ ณ คลื่นเดิมและเวลาเดิม โดยมีน้องพรเป็นผู้ช่วยดีเจคอยควบคุมเสียงและเปิดเพลง
ครูสมหมายเปิดหัวเกริ่นนำรายการด้วยการอ่านกระดาษแผ่นเก่าที่เคยอ่าน คราวนี้น้องพรไม่ได้ชำเรืองมองแต่อย่างใด เธอก้มหน้าก้มตาเล่นเฟสเล่นไลน์ไปตามปกติของเธอ
อาทิตย์นี้ไม่ค่อยมีโทรศัพท์จากแฟนเพลงเท่าที่ควร หากไม่มีเสียงครูสมหมายกับเสียงเพลงลูกทุ่ง ในห้องส่งก็คงจะเงียบเหงาผิดปกติ
ครูสมหมายอ่านบทลำนำเพลงที่เตรียมมาและเปิดเพลงประกอบลำนำไปอย่างต่อเนื่อง เริ่มต้นจากเพลง “ฮักอ้ายโจงโปง” ของคุณฝน ธนสุนทร ติดตามด้วย “กุหลาบปากซัน” ของคุณนิกส์ นิรนาม
“หลายวันแล้วนะครู น้องเดือนบ้านหนองประดู่ไม่ได้โทรมาขอเพลงเลย” น้องพรเอ่ยขึ้นลอยๆ
“เหรอ อาจจะโทรมาวันนี้ก็ได้นะครับ” ครูสมหมายแกล้งพูดหยอกน้องพร
แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นในทันทีทันใด...น้องพรรับสาย แล้วอึ้งไปพักใหญ่ ก่อนส่งโทรศัพท์ให้ครูสมหมาย “พี่ต้องจัดรายการ เพลงจะจบแล้วด้วย” ครูสมหมายปฏิเสธที่จะรับสาย
“ครูต้องรับก่อน เดี๋ยวหนูจะเปิดเพลงไปเรื่อยๆ” น้องพรมีสีหน้าเครียด
“สวัสดีครับ ครูสมหมายพูดครับ”
“สวัสดีค่ะ หนูเดือนนะคะครู” เสียงที่เบาและแหบพร่าจากหญิงสาวที่ชื่อเดือนนั่นเอง ทำให้ครูสมหมายรู้สึกแปลกใจและตื่นเต้นเล็กน้อย
“สบายดีนะครับ
“หนูไม่สบายค่ะครู อยู่โรงพยาบาลหลายวันแล้ว หนูอยากบอกครูว่า หนูชอบฟังเสียงของครู ต่อไปนี้หนูคงไม่มีโอกาสได้ฟังรายการของครูแล้วนะคะ”
“อ้าว ทำไมล่ะครับ”
“หมอบอกว่า หนูเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย” เสียงสะอื้นของน้องเดือนบ้านหนองประดู่ ครูสมหมายได้ยินอย่างชัดเจน แล้วเสียงนั้นก็เงียบหายไป
ครูสมหมายมีท่าทีเหม่อลอยและเศร้าซึมไปถนัดตา เม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาตามแขนและแผ่นหลังจนชุ่มโชก น้ำเสียงเศร้าๆจากแฟนเพลงที่ชื่อเดือน ทำให้ครูพูดอะไรไม่ออก นอกจากส่งโทรศัพท์ให้น้องพร แล้วเขียนโน้ตเพื่อบอกน้องพรว่า ถ้าจบเพลงนี้จะปิดรายการแล้ว ให้เตรียมเปิดเพลงต่อไปเลย…….
แต่วันนี้..ครูสมหมายไม่ได้กล่าวปิดรายการแต่อย่างใด นอกจากอ่านลำนำเพลงทิ้งท้ายไว้เท่านั้นเอง...
เมื่อเดือนลอย คล้อยเคลื่อน เตือนใจข้า คิดถึงเจ้า จากท้องนา พาหวั่นไหว
คืนเดือนเพ็ญ เด่นสว่าง ที่กลางใจ เคยชิดใกล้ อุ่นไอสาว เจ้าสัญญา
ดาวลอยเกลื่อน เดือนหาย เจ้าหน่ายหนี ข้าหงอยเหงา เศร้าฤดี มาปีกว่า
เฝ้ารอคอย เดือนลอยลับ ยังกลับมา คนรักข้า..อยากร้องไห้ ไม่กลับคืน...
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น