๒๘๗. จงเรียนรู้...

จงเรียนรู้...

        พอแก่ตัวมา ก็เฝ้าตักเตือน คอยอบรมสั่งสอนลูกหลาน ให้ประพฤติดีปฏิบัติชอบ อย่าได้ประมาทในการใช้ชีวิต

        อย่าหยิ่งทะนงในความรู้ความสามารถที่ได้ร่ำเรียนมา ในโลกใบนี้ไม่มีอะไรแน่นอน จงปรับตัวให้ก้าวทันการเปลี่ยนแปลง

        จงมีสติที่จะครองตนและครองงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริต ส่วนการครองคนนั้น อย่าได้ดูหมิ่นดูแคลนใคร ให้เกียรติผู้ร่วมงานทุกคนด้วยความจริงใจ

       โดยเฉพาะผู้หลักผู้ใหญ่ขององค์กร หรือผู้ที่อาวุโสกว่า ท่านทั้งหลายย่อมจะมีประสบการณ์ ที่มากด้วยทักษะในการปฏิบัติงานอันหลากหลาย จงสังเกตและเรียนรู้ เพื่อนำมาพัฒนาตนเอง

       จึงมีเรื่องเล่าต่อๆกันมา ที่สามารถนำไปพัฒนาตนและพัฒนางานได้ ดังนี้

        ณ ฟาร์มไก่ แห่งหนึ่ง...มีแม่ไก่สาว 25 ตัว ไก่ตัวผู้แก่ๆ 1 ตัว เจ้าของฟาร์มจึงตัดสินใจซื้อไก่หนุ่มเพิ่มอีก 1 ตัว เมื่อได้มาแล้วจึงนำไปปล่อยในเล้า

ไก่แก่ : ยินดีต้อนรับพ่อหนุ่ม ต่อไปเราจะทำงานร่วมกันนะ

ไก่หนุ่ม : เฮ้ย ! ลุงแก่แล้ว พักเถอะ ทั้งเล้าเนี่ยะ ผมตัวเดียวก็พอ

ไก่แก่ : งั้นแบ่งให้ข้า สักตัวเถอะ

ไก่หนุ่ม : ไม่ได้หรอกลุง แบ่งไม่ได้

ไก่แก่ : เอางี้พ่อหนุ่ม เรามาวิ่งแข่งกัน 50 เมตร เอ็งต่อให้ข้า 10 เมตรถ้าเอ็งชนะ เอาไก่สาวๆไปหมดเลย แต่ถ้าเอ็งแพ้ เอ็งต้องแบ่งให้ข้า 1 ตัว ตกลงไหม?

ไก่หนุ่ม: ตกลงก็ได้ ลุง ว่าแต่ต่อ10 เมตร มันน้อยไปป่าว ลุง 555

         เมื่อเริ่มแข่งขัน ในขณะที่ไก่หนุ่ม กำลังวิ่งไล่กวดไก่แก่แบบกระชั้นชิด จวนที่จะถึงตัวไก่แก่อยู่แล้ว..

        "ปัง..." สิ้นเสียงปืน พร้อมลมหายใจสุดท้ายของไก่หนุ่ม

เจ้าของฟาร์มลดปืนลงพร้อมบ่นแบบหัวเสียว่า...

        "เป็นห่าอะไรกับชีวิตกูวะเนี่ยะ ซื้อไก่หนุ่มๆมากี่ตัว ๆแม่งเป็น เกย์หมด มาถึงก็วิ่งไล่บี้ตัวผู้อย่างเดียวเลย ไก่สาวๆมีเป็นสิบตัว ดันไม่สน

ไก่แก่ : เสร็จกู ไอ้พวกไก่อ่อน

         นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...

        "อย่าดูถูกผู้อาวุโสที่มากด้วยประสบการณ์ จงเรียนรู้จากท่าน เก็บเกี่ยวความรู้ให้มาก"

ชยันต์

๒๓ เมษายน ๒๕๖๗

ภาพประกอบ...จาก...โคกหนองนา