๒๙ มีนาคม ๒๕๖๗
ตื่นเช้าได้รับไลน์จากคุณหมอสุวิทย์ ส่งบทความ Software as a Medical Device มาให้ อ่านคร่าวๆ แล้วเห็นความก้าวหน้าว่า ซอฟท์แวร์ที่ทำหน้าที่ด้วยตัวของมันเองโดยอาศัยเครื่องมือหลายชนิดทำงาน ถือเป็นเครื่องมือทางการแพทย์ ยุคนี้ความฉลาดกลายเป็นตัวตนได้นะครับ
การประชุมครึ่งวันค่อนไปทางเวทีสร้างสรรค์ ทำความตกลงกันเรื่องวิสัยทัศน์ พันธกิจ กลยุทธ เมื่อ ดร. สพญ. อังคณา เลขะกุล เสนอข้อสรุปที่เริ่มมาตั้งแต่การประชุมที่นิวยอร์กปลายปีที่แล้ว และ TOC นำมาคิดอย่างต่อเนื่อง ก็มีการอภิปรายเชิงสร้างสรรค์ยิ่ง
มีข้อเสนอว่าต้องสร้าง movement เชิง action เพื่อหาทางเอาไปเคลื่อนไหวในเวที GH อื่นๆ โดยต้องรู้จักกิจกรรมของ engagement partners ตัวโตๆ เช่น UNGA, WHA, WH Summit เป็นต้น
ข้อเสนอที่น่าสนใจอีกอย่างคือ ธรรมชาติของงานที่เป็น multi-year ของ PMAC
จากข้อเสนอที่หลากหลาย ผมได้ประเด็นที่ต้องมั่นคงคือ เป้าหมายเชิง impact ของ PMAC ไม่ใช่ความเด่นดังของตนเอง แต่เน้นที่ผลต่อโลก หรือต่อสุขภาพโลก
ทีม secretariat สรุปว่าจะจัด virtual meeting ร่วมกันพิจารณาการดำเนินการเรื่อง V, M, S ก่อนการประชุมที่มงเทรอซ์ และในการประชุมที่มงเทรอซ์จะมีเวลาครึ่งวันสำหรับการประชุมกลุ่มย่อยเพื่อหา implementation เรื่องนี้
หลังพักครึ่งเวลา เป็นการนำเสนอเรื่อง The Bangkok Framework for Global Health and Development โดย Jesse Bump สำหรับกระตุ้นให้สมาชิกเอาไปคิด ตอบสนองต่อ Jesse และอาจเอาไปคุยกันต่อที่ มงเทรอซ์ เป็นการชวนมองประเด็นเชิง GH & Development ด้วยแว่น 6x4 ช่อง ที่เป็นกรอบคำถามเชิงวิพากษ์
การประชุมจบลงด้วยความชื่นมื่น ว่าดำเนินไปอย่างราบรื่นและสร้างสรรค์ อีก ๒ เดือนพบกันที่มงเทรอซ์ สวิตเซอร์แลนด์
วิจารณ์ พานิช
๒๙ มี.ค. ๖๗
ห้อง ๑๑๐๑ JICA Kansai Center
ไม่มีความเห็น