๔๖. แต่ง - งาน

แต่ง - งาน

พิธีกร  กล่าวนำ   ทำฉันปลื้ม

ยากจะลืม  วิวาห์  แขกคราคร่ำ

คู่บ่าวสาว   เกี่ยวก้อย   เรียงร้อยคำ

ฉันจดจำ    คืนนั้น    เหมือนฝันไป

เพราะฉันคือ   เจ้าสาว  ที่สุดสวย

เจ้าบ่าวรวย  หล่อคม  สมสมัย

ฉันจึงยอม     มอบตัว   และหัวใจ

สุขสดใส    ดื่มด่ำ   คำอวยพร

ปิดอัลบั้ม   ล้ำค่า  ตรงหน้าฉัน

ทบทวนวัน  ผ่านมา   อุทาหรณ์

ภาพซึ้งซึ้ง   ตรึงตรา  ไม่ถาวร

จึงกอดหมอน  นอนเศร้า   เคล้าน้ำตา

เพียงหนึ่งปี    นี่หรือ  คือความสุข

ที่เหลือทุกข์   ล้วนล้วน  ชวนผวา

ตัดสินใจ    พลาดผิด   คิดระอา

คู่วิวาห์    พาช้ำ    ทำฉันตรม

เขาขอมี   หญิงใหม่   ในชีวิต

เขาไม่คิด    คำนั้น    ฉันขื่นขม

เขามากรัก   มักหา   มาเชยชม

เขาจะข่ม   เข่นฆ่า   ฉันคามือ

ตอนส่งตัว   คืนนั้น   ฉันจำได้

แม่สอนไว้   ให้คงมั่น   หมั่นยึดถือ

ความอดทน..ล้ำลึก..ต้องฝึกปรือ

สุดท้ายคือ.. คำตอบ...บอบช้ำทรวง

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์