๒๘๔. มหานครปากเกร็ด..

มหานครปากเกร็ด..

        ถือเป็นอีกเมืองหนึ่งของประเทศไทย ที่เติบโตรวดเร็วมาก พอเกิดเหตุเกี่ยวกับถนนทรุดตัว ก็เลยทำให้ผมคิดถึงนครปากเกร็ดขึ้นมาทันทีทันใด

        เกือบ ๒๐ ปีที่ใช้ชีวิตอยู่ในอำเภอนี้ เริ่มจากวัยประถมฯ ที่ตำบลคลองข่อย แล้วนั่งเรือหางยาวมาเรียนที่โรงเรียนปากเกร็ด จนจบ มศ.๕ จากนั้นก็ไปเรียนต่อที่วิทยาลัยครูพระนคร บางเขน

        ในระหว่างที่ศึกษาเล่าเรียน ก็ได้ไปเป็นลูกศิษย์วัด มีโอกาสศึกษาพระธรรมคำสอนของหลวงพ่อปัญญานันทะภิกขุ ณ วันชลประทานรังสฤษฎ์ เป็นเวลา ๓ ปี

        ปากเกร็ด ที่จำได้ขึ้นใจเลยก็คือเมื่อขึ้นจากเรือ ต้องเดินผ่านตลาดริมน้ำ ร้านค้าจะเป็นตึกแถวสร้างติดๆกัน เว้นช่องทางเดินหน้าร้านประมาณ ๓ เมตร และแถวนั้นจะมีร้านก๋วยเตี๋ยวที่อร่อยมากๆ

        เดินประมาณ ๓๐๐ เมตร ก็จะถึงหัวถนน แต่ผมเดินเลียบลัดตัดตรงเข้าทางวัดบ่อ มาออกตรงช่องเล็กๆของประตูวัด ตรงทางออกจะเหม็นมาก เนื่องมาจากนักเที่ยวกลางคืนชอบใช้เป็นที่ปัสสาวะ

        ต่อมาวัดบ่อจะรายล้อมไปด้วยอาคารพาณิชย์ อลังการไปพร้อมๆกับเทศบาลนครปากเกร็ด ผมไม่ทราบว่าเขาเปลี่ยนประตูทางเข้าวัดหรือเปล่า จากภาพข่าวก็เห็นว่าเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมาย

        ในรอบ ๕ ปีที่ผ่านมา ผมผ่านปากเกร็ดอยู่ ๔ - ๕ ครั้ง ขับรถอยู่บนสะพานพระราม ๔ วิ่งจากสุพรรณบุรี เข้าสู่ถนนแจ้งวัฒนะ มองจากข้างบนลงมา รู้สึกตื่นตาตื่นใจยิ่งนัก ในตัวมหานครที่ผมเคยอยู่มาก่อน

        เดือนธันวาคม ๒๕๖๑ ผมเดินทางไปรับรางวัล “ศิษย์เก่าดีเด่น”ที่โรงเรียนปากเกร็ด เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้เดินท่องเที่ยวในตลาดแถวหัวถนน เพื่อรำลึกถึงอดีตที่ผ่านมา ยังประทับใจไม่รู้ลืม

        ประทับใจในความสับสนวุ่นวายของบ้านเมืองนี้ รถยนต์ติดกันเป็นทิวแถว หาที่จอดรถยากมาก ครูบ้านนอกอย่างผม ที่นานๆจะเข้าเมืองสักครั้ง รู้สึกตื่นเต้นทำให้วนหาที่จอดอยู่หลายรอบ

        การเจริญเติบโตของปากเกร็ด ที่เทียบเท่ากรุงเทพมหานคร จึงมีปัญหาตามมา เช่น มลพิษสิ่งแวดล้อม อาชญากรรมและการคมนาคมขนส่งที่แออัด ซึ่งเป็นเรื่องปกติของเมืองใหญ่ๆ

        แต่เรื่องถนนทรุดตัว เป็นเรื่องไม่ปกติแน่นอน กระทบความรู้สึกด้านสวัสดิภาพและความปลอดภัยของประชาชนในย่านนั้นและที่ผ่านไปผ่านมา

        ผมคิดว่าการทรุดตัวของถนน น่าจะเกิดจากการขุดเจาะ เพื่อพัฒนาโครงข่ายฯทั้งอดีตและปัจจุบัน ตั้งแต่การสร้างสะพานพระราม ๔ มีรถไฟฟ้า ท่าเรือ ไปจนถึงการพัฒนาระบบไฟฟ้าและประปา

        บริเวณนั้นเป็นหัวถนน ห่างจากแม่น้ำเจ้าพระยาเพียง ๑๐๐ เมตร ทำให้ผมนึกถึงน้ำใต้ดินที่ชุ่มชื้นยาวนาน หากจะปรับปรุงและซ่อมแซมถนน ก็ต้องดูทั้งระบบเพื่อความแข็งแรงและมั่นคงมากขึ้น

        เพื่อนผมที่ปากเกร็ดมีอยู่หลายคน ถ้าเบื่อมหานคร ก็อยากเชิญชวนให้มาอยู่แถวเมืองกาญจน์และสุพรรณบ้านเรา รับรองถนนไม่ทรุดตัว มีแต่วัวเดินเต็มถนน

        อ้อ...อากาศก็ดีนะ แค่ ๔๐ - ๔๒ องศาเท่านั้น ไหม้ร้อนเลย พับผ่าสิ

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๗ เมษายน ๒๕๖๗