คิดไปเอง?
ต้นไม้ใบหญ้าหน้าฝนงามแบบหน้าฝน พอเข้าร้อนก็งามแบบหน้าร้อน กิ่งใบแต่ละต้นโปร่งขึ้น แสงลอดไปยังพื้นดินใต้ต้นมากขึ้น ความเขียวขจีค่อยเปลี่ยนเป็นสีกากีที่ดูแห้งแล้ง บางต้นใบร่วงโกร๋นอยู่นาน แต่บางต้นก็เร็ว แทบจะทิ้งใบเก่าไปพร้อม ๆ กับผลิใบใหม่ออกมา
บรรยากาศเปลี่ยนแปลงไปชัดเจน แม้ปีนี้แทบไม่รู้สึกว่าหนาว แต่พอมีประกาศเข้าหน้าร้อน ก็ดูจะร้อนสุดขีดขึ้นมาทันทีทันใด ลมหนาวที่เคยพัดมาจากทางเหนือ เปลี่ยนเป็นลมร้อนจากทางใต้ ท้องฟ้าดูสลัวหรือขุ่นมัวขึ้น ด้วยอิทธิพลของฝุ่น PM ๒.๕ จากการเผาที่ว่ากันว่ามากขึ้นในช่วงฤดูร้อน
บ่ายแก่ ๆ ไปถึงช่วงเย็นมักร้อนจัด ก่อนค่ำก็ไม่ค่อยมีลม จึงทั้งร้อนและอบอ้าว เคยรู้สึกอย่างนี้มั้ย? เดี๋ยวนี้ดูร้อนยิ่งกว่าสมัยเราเป็นเด็ก เมื่อเด็ก ๆ ยามร้อนก็แค่ร้อน แต่ไม่ถึงปัจจุบันที่รู้สึกแทบทนไม่ไหว นึกบ่อย ๆ ถ้าไม่มีเครื่องปรับอากาศ บังเอิญไฟดับ หรือไม่มีไฟฟ้าใช้เหมือนแต่ก่อน จะอยู่กันอย่างไร?
ย้อนไปถึงหน้าร้อนสมัยโน้น ตั้งแต่โพล้เพล้จนถึงหัวค่ำ ทั้งบ้านมักพากันมานั่งรับลมที่อาจโชยมาบ้างที่นอกชานซึ่งเป็นพื้นไม้ วันไหนร้อนจัดพื้นไม้ระอุหรือคลายความร้อนออกมามาก เป็นอุปสรรคของการนั่งเล่นอย่างหนึ่ง จำได้ว่าเรามักสลับด้วยการฉีดน้ำที่พื้นไม้ให้เปียกบ่อยครั้งขึ้น
ยามเข้านอนปกติแม่ไม่ยอมให้นำพัดลมเข้าไปในมุ้ง แต่ช่วงร้อนจัด ๆ แม่จะบอกเองเลยว่าให้ยกพัดลมเข้าไปในมุ้งด้วย อีกอย่างสมัยนั้นที่คิดว่าแม่เราเจ๋งสุด ก็คือวันที่อากาศร้อนมาก ๆ แม่จะนำน้ำแข็งก้อนใหญ่ที่ทำเตรียมไว้ในตู้เย็น หรือไม่ก็ให้ไปซื้อน้ำแข็งเป็นมือมาวางที่หน้าพัดลม เพื่อให้ไอเย็นช่วยคลายความร้อน
อากาศร้อนมาก ๆ มักนึกถึงเรื่องราวพวกนี้ ที่ว่าภาวะโลกร้อน โดยลองพิจารณาจากช่วงอายุเรา หรือเทียบกับเมื่อ ๕๐-๖๐ ปีก่อน ผู้รู้เคยระบุ ตั้งแต่กลางทศวรรษที่ ๑๙๕๐ มาจนปัจจุบัน “อุณหภูมิพื้นผิวโลกสูงขึ้นราว ๑ องศาเซลเซียส” ฟังแล้วได้แต่สงสัย อุณหภูมิเพิ่มเท่านี้ รู้สึกร้อนขึ้นขนาดนี้เลยหรือ?
หรือเพราะเราอายุมากขึ้น ความทนทานที่ลดน้อยถอยลง ความรู้สึกรู้สาที่มีมากขึ้น จากการพินิจพิเคราะห์หรือความละเอียดถี่ถ้วนอะไรต่อมิอะไรมากกว่าแต่ก่อน อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะหน้าไหน ๆ ธรรมชาติ สภาพแวดล้อม ยังคงงดงามตามแบบฉบับหรือเอกลักษณ์ของแต่ละฤดูกาล
สำหรับความร้อนที่ดูจะร้อนขึ้น ๆ ตามวัยของเรานี่สิ มันร้อนขึ้นจริง ๆ หรือแค่คิดไปเอง?
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น