๑,๔๐๔ ช่างมัน...

ลำพังงานสอนอย่างเดียว ที่ต้องเคี่ยวเข็ญเด็กที่อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ ครูต้องแก้ไขพฤติกรรมแปลกๆแหวกแนวของเด็กแต่ละคน ผจญภัยไม่เว้นแต่ละวัน คนที่เป็นครูด้วยกันเท่านั้นถึงจะเข้าใจ

ช่างมัน...

อย่าคิดแค่ว่าเป็นคำหยาบคาย แต่จงคิดว่าเป็นคาถาที่ตรงยุคตรงสมัย ลองคิดไตร่ตรองลองนำไปใช้ดู แล้วจะเห็นผลทันตา

ถือเป็นคาถาคลายเครียดได้ ในสังคมที่สับสนวุ่นวาย

ใช้ได้กับทุกวงการและทุกสาขาอาชีพ ซึ่งมีการแก่งแย่งแข่งดี เพื่อที่จะก้าวข้ามผ่านตัวชี้วัดมากมาย หากผู้ปฏิบัติงานตั้งหลักไม่ทัน อาจเสียศูนย์โดยไม่รู้ตัว

เป็นธรรมดาของการทำงาน ย่อมมีปัญหาและอุปสรรค ทำให้เกิดความเครียดขึ้นได้ ซึ่งแต่ละคนจะมีความเครียดไม่เท่ากัน

แต่ถึงอย่างไรความเครียดก็ทำให้ไม่เป็นสุข สิ่งที่ตามมาคือความรู้สึกกลัว กังวล ออกอาการก้าวร้าวโดยไม่รู้ตัว ผสมปนเปกันไปหมด

ผมเข้าใจความรู้สึกนี้เป็นอย่างดี แม้จะอยู่ในวงการ “ครู” ก็มีเรื่องเครียดอยู่ไม่น้อย ตอนแรกก็แปลกใจ แต่พออยู่ไปนานๆ จึงรู้ว่าครูนี่แหละ เป็นอาชีพที่ออกอาการเครียดในระดับต้นๆ

บางทีก็เคยคิดนะ อาจเป็นเพราะตัวเราที่เป็นต้นเหตุก็เป็นได้ สร้างงานให้ครูทำอยู่ตลอดเวลา หาเรื่องเข้ามาไม่จบไม่สิ้น งานสอนในห้องเรียนของครูก็เยอะอยู่แล้ว เมื่อมีงานใหม่ถาโถมเข้ามา

การทำงานจึงไม่สนุก เมื่อไม่มีความสุขในการสอน ความเครียดก็ถามหา

ผมจึงลงไปเป็นครูดูบ้าง จึงรู้สึกและสำนึกขึ้นมาทันที ว่าเราต้องช่วยเหลือครู...

ตอนที่ยังไม่เกษียณ ก็ใช้วิธี”บริหารจัดการ”ทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยครูลดเอกสาร ลดรายงาน ลดอีเว้นท์ ประหยัดเวลาและค่าใช้จ่ายทั้งหลายทั้งมวล ให้ครูอยู่โรงเรียนและห้องเรียนมากที่สุด

ผมไม่ทันจะได้ประเมินว่าครูพึงพอใจหรือไม่ แต่รู้ว่าหลังจากเกษียณแล้ว ครูก็ยังเครียดอยู่

วันนี้จึงนำเสนอครูด้วยคาถาคลายเครียดที่ง่ายที่สุดก็คือ การรู้จักความหมายและรู้จักพูดคำว่า “ช่างมัน” ซึ่งจะช่วยได้มาก

เพราะเป็นการยอมรับหรือปล่อยวางสิ่งที่คาดหวังเอาไว้ ไม่ว่าจะได้สมใจหรือไม่สมใจก็ตาม

เมื่อครูจริงจัง มุ่งมั่นตั้งใจ ได้ลงมือจัดการเรียนการสอนเต็มที่แล้ว ได้แค่ไหนก็แค่นั้น

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในโรงเรียน ทั้งอุปสรรค ผลเสีย ความไม่สมใจปรารถนา มันก็เป็นเช่นนั้นเอง เป็นปกติธรรมดา จง”ช่างมัน”เถิด เราจะรู้สึกสบายใจ

อย่าจริงจังกับชีวิตมากนัก ชีวิตเป็นวัฏจักร สุขบ้างทุกบ้าง กิจกรรมในโรงเรียนก็เป็นวัฏจักร เดี๋ยวมันก็ผ่านไป แล้วก็กลับมาใหม่ ให้เราได้ปรับปรุงแก้ไขและพัฒนา

“ช่างมัน”ไปก่อน เพื่อมิให้ความเครียดอยู่กับครูนานเกินไป ชีวิตจะได้สดใสเบิกบาน

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๑๒ มีนาคม ๒๕๖๗