ดังเล่าแล้วว่า วันที่ ๑๑ - ๑๕ ธันวาคม ๒๕๖๖ ผมร่วมกับคณะของ HITAP ไปทำงานศึกษาแนวทางพัฒนาระบบสุขภาพของบรูไน เชื่อมโยงกับระบบ HTA โดยเราพักที่โรงแรม Rizqun International Hotel รวม ๔ คืน ห้องพักกว้างขวางสดวกสบาย
เช้าวันที่ ๑๒ ผมออกไปเดินรอบๆ โรงแรม ซึ่งเป็นศูนย์การค้า ท่ามกลางอากาศคล้ายบ้านเรา
เช้าวันที่ ๑๓ โรงแรมแจกหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษ Borneo Bulletin ที่หน้า ๑๑ มีเรื่อง Minister calls for emphasis on customer satisfaction กับเรื่อง Healthcare survey shows rude staff among negative experiences สะท้อนความเอาใจใส่คุณภาพของระบบบริการสาธารณสุขของบรูไน
เช้าวันที่ ๑๔ ผมออกไปเดินออกกำลัง ที่ทางเดินเลียบคลองน้ำเสียหน้าโรงแรม โดยเดินขึ้นเหนือไปทางซ้ายจนสุดทางที่หมู่ย่านการค้าเล็กๆ ที่มีระบบถนนและที่จอดรถเป็นระเบียบดีมาก
ไปนอน ๔ คืน ได้เดินออกกำลังเพียง ๒ เช้า เดินได้ราวๆ ครึ่งหนึ่งของที่เดินในหมู่บ้านสิวลีติวานนท์ที่ผมอาศัยอยู่ ข้อแตกต่างสำคัญคือ บริเวณหมู่บ้านของผมมีธรรมชาติร่มรื่นกว่ามาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งนก ที่นั่นเห็นแต่นกกระยางที่สนาม ไม่ได้ยินเสียงนกเขาขันคู และนกอื่นๆ มากมาย ให้ความสดชื่น อย่างในหมู่บ้านสิวลี
ข้อสังเกตอีกอย่างหนึ่งคือ ที่นั่นมีฝูงสุนัขมากมาย ที่น่าจะเป็นสุนัขไม่มีเจ้าของคือไม่ได้เลี้ยงไว้ในบ้าน
ที่จริงประเทศบรูไน มีบริเวณป่า หรือสวนมาก แต่บริเวณที่โรงแรมตั้งอยู่เป็นย่านการค้า มีต้นไม้จำกัด
วิจารณ์ พานิช
๑๖ ธ.ค. ๖๖
1 ทางเดินริมคลองระบายน้ำเสีย
2 สุนัขจรจัดมาก
3 บริเวณร้านค้า
4 สะพานข้ามคลอง
5 ล็อบบี้โรงแรม
6 ห้องอาหาร
7 ทางเดินเช้าวันที่ ๑๔
8 ขากลับ
9 ที่ย่านการค้ามีที่จอดรถเป็นระเบียบทุกที่
ขอบคุณมากค่ะ ได้รับข้อมูลเกี่ยวกับประเทศบรูไน เพื่อสะสมไว้ก่อนได้ไปเที่ยว