๒๖๗. ข้าราชการบำนาญกับงานวันครู...ครั้งสุดท้าย

ข้าราชการบำนาญกับงานวันครู...ครั้งสุดท้าย

          จริงๆก็เคยคิดว่า งานวันครูครั้งที่ผ่านมาปีที่แล้ว น่าจะเป็นครั้งสุดท้ายของชีวิตการรับราชการครู และรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้อยู่ร่วมงานที่กาญจนบุรีเขต ๔

          เพราะได้รับหนังสือเชิญให้ไปรับรางวัล”ครูดีศรีกาญจน์ศึกษา”มอบโดย ผวจ.กาญจนบุรี จัดกันที่โรงแรมราชศุภมิตร จึงนึกภาพไม่ออกว่าที่เขตพื้นที่ฯจัดงานวันครูกันอย่างไร

          แต่ปีนี้..๑๖ มกราคม ๒๕๖๗ ดีใจอย่างบอกไม่ถูก ที่เขตฯเชิญให้ไปอ่าน “โองการอัญเชิญบูรพาจารย์” อย่างน้อยก็จะได้สัมผัสบรรยากาศอันอบอุ่นของงานวันครูอีกสักครั้ง 

          โองการอัญเชิญบูรพาจารย์ที่เคยได้ฟังมา โดยมากเขาจะให้ครูหรือผู้บริหารที่เกษียณอายุราชการแล้วเป็นผู้อ่าน ก็ถือว่างานนี้ เขตพื้นที่ให้โอกาสข้าราชการบำนาญตัวเล็กๆอย่างมากมาย

          ซุ่มซ้อมอยู่หลายวัน และทุกวันก็จะต้องไปทำหน้าที่ครูผู้ทรงคุณค่า สอนชั้น ป.๓ และทำงานที่โคกหนองนา พอถึงเช้าวันครู...ตื่นขึ้นมากลับครั่นเนื้อครั่นตัว และเสียงแหบแห้ง จนหงุดหงิดที่หัวใจ

          ต้องรีบจิบน้ำอุ่นผสมมะนาว รู้สึกปวดเมื่อยและร้อนผะผ่าวตามตัว ไม่มีความรู้สึกตื่นเต้น แต่ออกอาการไข้อ่อนๆ สมแล้วที่เขาเรียกว่าข้าราชการบำนาญ หมายความว่า..ปลดเกษียณได้แล้ว

          พอถึงห้องประชุมฯ เขาเชิญให้นั่งแถวหน้า ก็เลยได้นั่งฟังพระเจริญพระพุทธมนต์อย่างสบายใจ และชมการแสดงบนเวทีอย่างเต็มหูเต็มตา

          ภูมิใจเสียเหลือเกิน ที่ได้มาเห็นลูกชายคนเล็ก ที่เพิ่งรับราชการครูไม่ถึง ๖ เดือน กับงาน”วันครู”ครั้งแรกของเขา ก็ได้ขึ้นเวทีอันทรงเกียรติในวันนี้ เพื่อแสดงโขนหน้าม่าน 

          ลูกชายแสดงเป็นมัจฉานุ ลูกของหนุมาน ทั้งสองกระโดดโลดเต้นตามบทร้องอยู่พักใหญ่ จากนั้นก็เชื้อเชิญนางรำ(ครูสาว)ที่สวยสดงดงาม รำเปิดงานวันครูครั้งที่ ๖๘ ประจำปี ๒๕๖๗

          จากนั้นไม่นาน พิธีกรก็เอ่ยชื่อผม เพื่อเชิญให้ไปอ่านโองการฯ  ก็รู้สึกมั่นใจมากขึ้น ตอนที่เดินไปที่ไมโครโฟนด้านหน้ากลางห้องประชุม เตือนตัวเองไว้ว่า อย่าอ่านผิดนะ อ่านให้ดังฟังชัดเข้าไว้...

          อ่านจบ เหงื่อแตกพลั่ก เหมือนใช้พลังงานมากมาย และบ่งบอกได้เลยว่า...เราแก่แล้วจริงๆ

          ขอบคุณเขตพื้นที่ฯกาญจนบุรี เขต ๔ ที่ให้เกียรติเสนอชื่อเข้ารับรางวัลเป็นคนแรก ในฐานะผู้ทรงคุณวุฒิและประกาศด้วยว่า..เป็นข้าราชการพลเรือนดีเด่นระดับประเทศ ประจำปี ๒๕๖๖

          แต่รางวัลที่ได้รับบนเวทีก็คือ เป็นผู้อำนวยการฝึกสอนนักเรียน ได้รับรางวัลชนะเลิศ การประกวดหนังสือเล่มเล็กโครงการโรงเรียนสุจริต ได้เป็นตัวแทนเขตฯ เข้าแข่งขันในระดับประเทศ

          คงเป็นภาพที่ต้องจดจำไปอีกนาน โดยเฉพาะบนเวที ที่ท่านนายอำเภอบ่อพลอย ผู้มอบรางวัลถามว่า ได้ครุฑทองคำด้วยหรือครับ.?..ตอบท่านสั้นๆว่าครับ...แล้วท่านก็ยกนิ้วโป้งให้ต่อหน้าต่อตา...

          ลงจากเวทีมีความรู้สึกไม่เหมือนเมื่อก่อน ไม่ยินดียินร้ายกับรางวัล แต่ก็ภาคภูมิใจที่ได้กลับมาช่วยงานเขตฯใน “วันครู” ก็เท่านั้นเอง

          ถึงโรงเรียน..เปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อรดน้ำแปลงผัก และกลับเข้าสู่ชีวิตเรียบง่ายธรรมดาๆ แต่มีความสุขได้ตามอัตภาพ..เมื่อนึกย้อนถึงภาพชีวิตเมื่อตอนเช้าที่ผ่านมา..คิดในใจว่า..ฝันไปหรือเปล่า?

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑๖  มกราคม  ๒๕๖๗