๓๕. โคกหนองนากับบ้านนอร์ดิก
เคยมีคนบางคนพูดเอาไว้ว่า “เล่นหมากรุกยังต้องคิด แล้วหมากชีวิตจะไม่คิดวางแผนได้อย่างไร?” ก็เห็นว่าน่าจะเป็นความจริง เพราะผมใช้ชีวิตแบบมีแบบแผนมาตลอด
เพราะความจนในวัยเด็ก ความยากลำบากของครอบครัว ที่เป็นภาพตราตรึง ยากที่จะลืมเลือน จึงทำให้มีความมุ่งมั่นพยายาม เพื่อสลัดความทุกข์ยากให้ออกไปจากชีวิต
การเรียนรู้กับการดูหนังสืออย่างหนัก ทำให้มีวันนี้ หากย้อนไปในจุดเริ่มต้นที่ดี มีขึ้นตั้งแต่อายุ ๔๐ ปีที่ชีวิตเปลี่ยนไป มองเห็นหนทางแห่งความก้าวหน้า นำพาตนเองและครอบครัวสู่ความมั่นคง
บ้าน รถ ยศ และตำแหน่ง มีพร้อมอย่างน่าภาคภูมิใจ ทุกสิ่งทุกอย่างได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรง และพึ่งพาตนเอง ไม่เคยต้องรบกวนญาติพี่น้อง ประคับประคองชีวิตด้วยเงินเดือนที่ไม่ได้มากมาย
ไม่เคยติดหรู ขอแค่พออยู่พอกิน ไม่ดิ้นรนเกินตัว บอกกับตัวเองว่าอย่าประมาทในการใช้ชีวิตอย่างเด็ดขาด บทเรียนในอดีตคอยย้ำเตือนว่า “การเป็นหนี้เป็นทุกข์อย่างยิ่ง”
จึงต้องวางแผนการใช้จ่ายอย่างรอบคอบ ไม่ถึงกับประหยัด แต่ก็รัดกุม ละเอียดถี่ถ้วน กว่าจะได้อะไรสักอย่างต้องอดทนและรอคอย คอยจนล่วงเลยมาถึงอายุ ๖๐ ปี
วิถีชีวิตที่ไม่ค่อยเหมือนข้าราชการทั่วไป เข้าใจถึงคำว่า “ต้นทุนต่ำ” จะต้องเจียมเนื้อเจียมตัว ไม่มีสหกรณ์ออมทรัพย์ให้พึ่งพา ไม่มีกบข.ให้พึ่งพิง มีแต่เงินชพค.ที่ไม่เคยกู้ เก็บไว้เพื่ออนาคตลูกหลาน
การทำ”บัญชีครัวเรือน”อย่างสม่ำเสมอ แม้ว่าเงินจะเหลือน้อย แต่ก็รู้ว่าเงินไปไหน? ถึงแม้ตัวเองจะไม่ได้ใช้...แต่ “การให้”ก็นำมาซึ่งความสุขและความสำเร็จของครอบครัว
เคยวางแผนเก็บเงินเพื่อซื้อที่ดิน เพราะโหยหาที่ดินทำกินมาตั้งแต่วัยเรียน วันนี้ที่ดินที่ซื้อไว้มากพอที่จะทำให้อัศจรรย์ใจได้ไม่ใช่น้อย ว่าเราก็มีวันนี้กับเขาเหมือนกัน
เคยวางแผนให้ลูกสองคนเรียนให้จบ ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีทุนเล่าเรียน พอลูกเรียนจบทั้งปริญญาตรีและโท หมดเงินไปมากมายเหลือเกิน แต่ไม่เคยเสียดายกับการลงทุนที่คุ้มค่า
เพราะลูกได้รับราชการกันเป็นที่เรียบร้อย ผมก็ยังต้องดูแลซื้อรถให้ลูก เป็นที่ปรึกษาด้านการเงินการคลังอยู่ตลอดเวลา ผมทำหน้าที่ด้วยความเต็มใจ ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใดเลย
เมื่อมาถึงโค้งสุดท้ายของการรับราชการ ต้องยื่นคำขอบ้างแล้ว ขอร้องให้ลูกช่วยบริหารจัดการ”โคกหนองนา”ให้พ่อสักหน่อย พ่อจะลงทุนให้ เพราะใจผูกพันอยู่กับ”สวนป่า”มานานแล้ว
๓ ปีผ่านไป...โคกหนองนาก้าวไกลดั่งใจนึก ด้วยสมองและสองมือ ด้วยแรงกายและแรงเงิน เพลิดเพลินไปกับการพัฒนา จนเหลือเงินก้อนสุดท้าย....
ไม่เห็นจะต้องกังวลอะไรเลย มอบเงินให้ลูกไปทั้งหมด เพื่อจัดการนำบ้านนอร์ดิกหลังเล็กๆ มาตั้งกลางสวน สำเร็จเรียบร้อย ก่อนถึงวันเกษียณ...๓๐ กันยายน ๒๕๖๖
โล่งใจสบายตัวเพราะบ้านหลังใหม่ในโคกหนองนา มีความลงตัวพอเหมาะพอดีกับอัตภาพ ใช้เวลา ๓ วันในการเก็บรายละเอียดเรื่องสี ห้องน้ำและไฟฟ้า ก่อนส่งมอบและจ่ายเงินในบ่ายวันนี้
บอกลูกว่าพ่อไม่เหลืออะไรแล้ว นอกจากบ้านและเงินบำนาญ ชีวิตราชการจะจบลงอย่างสวยงามตามที่ใฝ่ฝัน ไม่มีอะไรต้องติดค้างคาใจ ไม่มีปัญหาใดๆให้ต้องคิดคำนึง
“แต่พ่อครับ ปีหน้าผมว่าจะเรียน ป.เอก...” ลูกพูดอย่างมีนัยสำคัญ ส่วนเงินนั้นยังไม่รู้ว่าจะใช้ส่วนไหน บอกลูกในทันทีทันใดแบบที่ไม่ต้องคิด “เรียนเลยลูก เงินบำนาญเพียงพอ เดี๋ยวพ่อช่วย”
ตอบแทนที่ลูกหาซื้อบ้านสวยๆมาให้พ่อ...บ้านนอร์ดิก..ถูกใจคนสูงวัยเหลือเกิน
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑๖ สิงหาคม ๒๕๖๖
ความเห็น (2)
May I suggest 3 additions to the ‘Nordic House’?1) Hand rails – steps are notorious causes of falls for elderly and falls can be bad.2) Filtered air circulations (or more expensive energy-wise air conditioner) - Nordic design is for keeping warmth in winter with snow.3) Awnings (around the house) to keep cool and take rains away from the house foundation; I don’t recommend roofing irons because they radiate heat ;-)
Good life!
