ชีวิตที่พอเพียง 4484. บันทึกการเข้าโรงพยาบาล ๑๒. วันที่สิบสอง ๗ พฤษภาคม ๒๕๖๖ วันกลับตาละปัต

 

วันอาทิตย์    ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนตอนกลางวัน  ตั้มมานอนเป็นเพื่อนตอนกลางคืน 

คืนวันที่ ๖ ต่อเช้าวันที่ ๗ เหตุการณ์ปกติ   นอนหลับสบายตั้งแต่ ๒๐.๓๐ น. จนเกือบ ๕ น.   พยาบาลมาให้ยา และวัดความดัน วัดไข้ วัดค่าอ็อกซิเจนในเลือด ก็แทบไม่กระทบการนอนหลับ 

ลุกขึ้นมาเตรียม Ppt เพื่อบรรยายเรื่อง KM ในโลกยุคแปรปรวน  ในโครงการ การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในการพัฒนาการเรียนการสอนอาจารย์มืออาชีพวันพฤหัสบดีที่ 11 พฤษภาคม 2566 ที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์    จัดโดย ควอท.    โดยบรรยายประมาณ ๒ ชั่วโมง    

๘.๓๔ น. เป็นฤกษ์ (สะดวก) ในการเอา Foley Catheter ออก โดย นพ. วศิน  โดยใช้หลอดฉีดยาดูดน้ำใน balloon ออก    แล้วดึงสายสวนออก   ตอนดึงออกเจ็บมาก    แล้วยังปวดรุมๆ ต่ออีกนาน 

๘.๕๕ น. ปวดปัสสาวะ ถ่ายออกมาประมาณ ๑๐๐ ซีซี ใสดี   ตอนถ่ายเจ็บที่ลำกล้องพอทน    หลังจากนั้นถ่ายทุกๆ ๒๐ นาที    ได้ปัสสาวะออกมารวมประมาณ ๑ ลิตร  หลังจากนั้นพยาบาลเอาแบบฟอร์มมาให้จดเวลาถ่ายและปริมาตรปัสสาวะ    จดไว้ดังนี้ ๑๑.๒๕ น.  ๑๕๐ ซีซี; ๑๑.๔๕ น. ๑๒๐ ซีซี; ๑๒.๔๕ น.  ๑๖๕ ซีซี;  ๑๓.๑๕ น. ๑๘๕ ซีซี;  ๑๓.๔๕ น. ๑๖๐ ซีซี;  ๑๔.๐๕ น. ๑๖๐  ซีซี;  ๑๔.๒๕ น. ๑๔๐ ซีซี;  ๑๔.๕๕ น. ๑๘๐ ซีซี;  ๑๕.๔๐ น. ๑๔๐ ซีซี;  ๑๖.๑๖ น. ๒๕๐ ซีซี เป็นการถ่าย ๒ ครั้ง   

บ่าย อ. หมอเชิดชัยมาเยี่ยม   พร้อมๆ กับเดย์  โก๊ท มะลิ  และมลุลี    ให้เด็กๆ กินไอศครีมและขนมกันสนุกสนาน   

ก่อน ๑๖ น. อ. หมอสิทธิพรมาเยี่ยม  บอกว่าจะให้กลับบ้านพรุ่งนี้    และมาอยู่โรงพยาบาล ๑ คืน ในวันที่ ๑๙ พฤษภาคม เพื่อให้ BCG   ท่านคลำท้องน้อยผมและบอกว่าปกติดี    ผมรู้สึกตึงๆ ที่หน้าท้อง แต่ก็ปากหนักไม่ได้เอ่ยรายงาน   

หลังจากท่านกลับไปไม่นาน ผมปวดท้องฉี่ถี่ขึ้น แต่ถ่ายออกมาน้อย   ตอนปวดท้องฉี่ก็อยากอึด้วย   ไปเข้าห้องน้ำ ๒ ครั้ง   ครั้งหลังไม่มีอึ และฉี่ก็ไม่ออก   ปวดเบ่งบ่อยขึ้นๆ และฉี่ออกมาเป็นหยดๆ แต่ใสดี ไม่มีเลือด    จนในที่สุดหน้าท้องผมก็เกร็งและปวดทรมานมากคล้ายๆ ตอนเกิดที่โคเปนเฮเกน   รายงานพยาบาลให้แจ้งแพทย์เวรว่าผมปวดทรมานมาก   ในที่สุดแพทย์ประจำบ้านผู้หญิงก็มาใส่สายสวนให้    ได้น้ำปัสสาวะ ๕๐๐ ซีซี    สันนิษฐานว่าอุดตันจากต่อมลูกหมาก    ในที่สุดผมก็กลับมาใส่สายสวนปัสสาวะดังเดิม แต่คราวนี้เบอร์ ๒๐    ตอนใส่สายยางปวดเอาเรื่อง

ความดันโลหิต 158/88, 159/96,  129/72,  143/92 

ความหวังที่จะได้กลับบ้านพรุ่งนี้ หายวับไปกับตา     หลักการที่ผมใช้คือ ไม่รีบกลับบ้าน   เอาให้แน่ใจว่ากลับไปแล้วจะไม่เกิดปัญหาต้องกลับมาโรงพยาบาลอีก    เพราะตอนกลับมาจะยุ่งยากมาก    ต้องไปผ่านห้องฉุกเฉิน    

ต้องทำใจ ว่าคนแก่ก็เป็นเช่นนี้เอง   ร่างกายมันชำรุดหลายจุด   พอพระศุกร์เข้า พระเสาร์ก็อาจเข้าแทรก        

วิจารณ์ พานิช

๘ พ.ค. ๖๖

 

ห้อง ๑๖๐๒   อาคารเฉลิมพระเกียรติ    โรงพยาบาลศิริราช 

 

  

[โอ๋-อโณ]

ขอบพระคุณอาจารย์ที่เล่าเรื่องได้เห็นภาพมากๆรวมทั้งทำให้เราได้ตั้งสติไปกับอาจารย์ด้วย ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว เราคิดให้ใจไม่ลำบากได้เสมอ จะพยายามตั้งสติให้คิดได้ในทางที่เป็นบวกเสมอแบบที่อาจารย์ทำค่ะ