"คนรักช้าง "

“รักและสงสารช้าง”

   "ทุกวันนี้ คนไทย ไม่รักช้าง
ไม่ให้อยู่ ป่ากว้าง กลางขุนเขา
จับเอามา หากิน ในถิ่นเรา
ให้ทนร้อน เพราะแดดเผา เจ้าช้างเอย"

*"ปัจจุบันนี้ช้างไทยถูกทอดทิ้งอยู่ ทั้งที่เป็นสัตว์คู่บ้านคู่เมืองมาก่อน
แต่กลับถูกเพิกเฉยและปล่อยปะละเลยเวลาพวกเขาเดือดร้อน
คนไทยควรที่จะรักษาพวกเขา และให้ความสำคัญกับพวกเขามากๆ
ให้สมกับที่เขาเคยเป็นวีรบุรุษของชาติไทย"

“ช้างหลงเมือง”

*"ตีน หนักๆ เคยเหยียบแผ่นดินนุ่มๆ
ถูกคนควบคุม มาเดินดุ่มๆพื้นยางมะตอย
บนแผ่นหลัง เขาให้บรรทุกกล้วยอ้อย
แล้วพาเดินอ่อย ให้คนซื้อให้เจ้ากิน..
*"ช้างมาแล้ว ช้างมาแล้ว
เสียงแจ้วๆ บอกผู้คนให้ได้ยิน
เดินเบียด รถยนต์อวดผู้คนทั่วถิ่น
ตั้งแต่ตะวันพ้นดิน. เลาะไปจนถึงเที่ยงคืน..
*"เหนื่อยไหมช้าง… ช้างเจ้าเหนื่อยไหม
เหนื่อยไหมช้าง ช้างเจ้าเหนื่อยไหม
น้ำใสๆที่ไหลรินขอบตา เจ้าร้องไห้หรือยินดีปรีดา
กับการได้มา เดินเลาะชมเมือง..
*"ช้างเลี้ยงคน หรือว่าคนเลี้ยงช้าง
หรือเจ้ากำลัง หลงความรุ่งเรือง
เจ้าเคยหลงป่า บัดนี้กลับมาหลงเมือง
หรือคนใช้เจ้าเป็นเครื่องมือ ไว้ทำมาหากิน..
*"ตีนหนักๆ เคยเหยียบแผ่นดินนุ่มๆ
สี่ทุ่มห้าทุ่ม ยังเดินดุ่มๆเป็นอาจิณ
เมื่อไหร่เล่าหนอ เจ้าถึงจะได้คืนถิ่น
ไปอยู่ไปกิน ตามประสาช้างเอย..
“ช้างหลงเมือง”

 

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

น่าสงช้างนะคะ

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

สงสารช้างนะคะ