ในที่สุดความสว่างย่อมมาหลังความมืด

ฟ้าหลังฝน

เรื่องราวของนักนักศึกษาหญิงคนหนึ่ง ที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี
      มีนักศึกษาหญิงคนหนึ่งตอนที่เขาปี 1 ผมอยู่ปี 3 ผู้หญิงคนนี้เขาได้เรียนสาขาวิชาเดียวกับผม ง่ายๆก็เป็นน้องเอกเขาเป็นคนสุภาพเรียบร้อย เขามีโรคประจำตัวก็คือปวดหลังบ่อยมากต้องไปหาหมอบ่อยๆเดือนละครั้ง  ครั้งหนึ่งช่วงใกล้สอบเขาล้มปวยหนักจนกระทั่งต้องโรงพยาบาลที่ยะลา ช่วงที่เขาเข้าโรงพยาบาลเพื่อนๆไม่มีใครรู้ จนกระทั่งถึงวันสอบซึ่งวันที่เขาต้องผ่าตัดทำให้เขานั้นไม่ได้สอบกลางภาค หลังจากนั้นเพื่อนของเขาสอบเสร็จ เขาเองพึ่งมาบอกผมว่าเขายังไม่ได้สอบทุกวิชา  เขาต้องทำอย่างไร  ช่วยได้ไหม  ผมเองก็รับปากว่าจะช่วยเขาทั้งๆที่ตัวเองนั้นยังไม่รู้จะช่วยอย่างไร เพราะว่าไม่อยากให้เขาหนักใจขณะรักาตัวที่โรงพยาบาล  ก็เลยรับปากล่วงหน้าก่อนว่าจะช่วย  วันนั้นผมก็เลยไปหาอาจารย์ประจำวิชา อาจารย์บอกว่าสอบไม่ได้แล้วมันเลยเวลามากแล้ว  จากนั้นผมไปหาอาจารย์ประจำภาควิชาไปขอรองอาจารย์ให้ทำเรื่องให้เขาได้สอบก็เลยอาจารย์ก็รับปาก  อาจารย์ให้ผมเอาใบรับรองแพทย์  หนังสือรับรองจากผู้ปกครองและงหนังสือใบลาย้อนหลังมาให้อาจารย์ หลังจากนั้นอาจารย์ทำเรื่องไปที่ฝ่ายทะเบียนและฝ่ายทะเบียนบอกว่าให้ไปขอจาอาจารย์ประจำวิชาแต่ละวิชา ซึ่งเขาเรียน  7 วิชาด้วยกัน ก็ไปขอจากอาจารย์ปรากฏว่าก็มีวิชาเดียวที่อาจารย์ไม่สอบ ก็คือวิชา อังกฤษ 1  จะดรอบ ก็ไม่ได้ ก็เลยยอมติด E  วิชานั้น ส่วนวิชาอื่นก็ผ่านไปด้วยดี ถึงแม้ได้คะแนนไม่มากแต่สามารถที่จะทำให้สถานการณ์นิ่งได้พอหายใจสักพักหนึ่งจากนั้นก็นเดินหน้าต่อไป เขารู้สึกว่าช่วงนั้นเหมือนกับเขาอยู่กลางพายุฝน มองอะไรไม่ค่อยเห็นทางจะไปเองก็ไม่ได้นอกจากจะเพื่อนมาช่วยให้รอดพ้นจากสถานการณ์นั้นได้

ทำให้ผมรู้ดีใจที่ได้ช่วยเหลือ เขาเองก็รู้สึกมีที่พึ่งที่ค่อยชี้แนะให้กับเขาตลอด จนถึงวันนี้เขาก็ยังรู้ดีๆกับผมมาตลอด