ในช่วงสัปดาห์ส่งท้ายปีเก่า 2549 หลังจากที่เสร็จภาระกิจการแข่งขันกีฬาเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างอุตรดิตถ์กับเชียงรายเสร็จเรียบร้อยแล้ว รถของเราแทนที่จะบึ่งกลับอุตรดิตถ์กลับเลี้ยวขวาผ่านเวียงป่าเป้าจนมาถึงจุดปลายทางแห่งวันที่ "เชียงใหม่"...
การเดินทางที่ค่อนข้างยาวไกล สองขาของเรายังไม่ได้หยุดพัก คืนวันอาทิตย์ คืนแห่งวันถนนคนเดินของเชียงใหม่ ฉุดกระชากความอยากในใจของเราให้ไปอยากรู้ อยากเห็น อยากสัมผัส
เมื่อก้าวย่างเข้าไปครั้งแรก
เฮ้อ... คนเยอะจัง จ้อกแจ้ก จอแจ ไม่ใช่นักช้อปซะด้วย สงสัยจะน่าเบื่อเหมือนกับถนนคนเดินหรือตลาดนัดอื่น ๆ แต่ไหน ๆ ก็มาแล้วเดินซะหน่อย
แต่พอไม่นาน เสียงเพลง "ปู่ไข่ไก่หลง" ที่ถูกบรรเลงด้วยเครื่องดนตรีที่แปลกหูดังก้องกังวานกระทบโสตประสาท ทำให้สองก้าวที่แสนอ่อนแรง ต้องรีบก้าวเข้าไปยืนใกล้ ๆ
โดยเฉพาะเมื่อได้พบกับศิลปินผู้บรรเลงเพลงอันแสนไพเราะนี้แล้ว ช่างสดใส อิ่มเอมใจเสียนี่กะไร
ความอิ่มเอมใจยังไม่มลายหายไปจากใจกับศิลปินท้องถิ่นไทยรุ่นคุณปู่และคุณย่า
สองเท้าย่างถัดมาก็ต้องอิ่มเอิบใจกับศิลปินรุ่นน้อย เยาวชนไทยที่แสดงดนตรีไทยแบบล้านนาได้แสนไพเราะและน่าฟัง
ครั้นเมื่อเดินมาถึงสี่แยกใหญ่
ได้มีโอกาสศักการะ รดน้ำ ขอพร พระแก้วหยกเชียงใหม่
พระพุทธรูปอันศักดิ์และแสนล้ำค่าของชาติไทย
เป็นศิริมงคลกับชีวิตส่งเสริมความสุขทางด้านจิตใจอย่างทรงพลัง
หลากหลายคนมีสมาธิจดจ่ออยู่กับศิลปะบนปลายนิ้วและปลายปากกา
ถึงแม้ว่าผู้คนรอบข้างจะมากมายสักเพียงไหน
จิตใจที่แสนมุ่งมั่น ที่จะโชว์ศิลปที่งดงามน่าฉงน
ที่ผ่องถ่ายจากจิตใจของคน ผ่านดินสอลงบนผืนกระดาษ
การแสดงหลากหลายที่แสดงถึงความตั้งใจ ความมุ่งมั่น ความคิด และความฝัน
แสดงให้ทุก ๆ คนในที่นั้น ได้รับ ได้รู้ ได้สัมผัส กลิ่นอายแห่งวัฒนธรรม
"วัฒนธรรมแห่งความคิดที่แสนงดงาม"
ศิลปะแห่งศิลปิน
ที่มิได้สัมผัสจากเพียงในตลับหรือแผ่นเสียง
แต่ถนนสายนี้อายาตนะทั้ง 6 ได้สัมผัส
ได้ใกล้ ได้ชิด ได้อุ่นสนิท ด้วยชีวิตและจิตใจ
เสียงแผ่นหวานจับจิตจากศิลปินชาวล้านนา
สอดแทรกประสานด้วยศิลปกรรมล้านนาที่สวยสดเหมาะและสมกับบริบท
ศิลป วัฒนธรรม ที่เหมาะเจาะ ลงตัว ดั่งศิลปินแต่งแต้มสีสันไว้ในกระดาษ
วัฒนธรรม ที่เหมาะเจาะ ลงตัว เป็นศิลปะที่ศิลปินสร้างไว้บนถนน
อุดมด้วยศิลปินทุกเพศวัย
กบสาน ปลาตะเพียน และนกยูง
จากปลายมือ ดวงจิต และหัวใจ ของแม่อุ๊ย พ่ออุ๊ย
สร้างของเล่นที่ทรงคุณค่าให้กับเยาวชนรุ่นหลังได้สัมผัส
ถนนสายนี้ "ถนนคนเดินเชียงใหม่"
เป็นถนนที่มิใช่เพียงมีแต่สิ่งของที่ใช้เงินแลกมาวางขาย
แต่เป็นถนนสายวัฒนธรรมที่ต้องใช้จิตและใจ รวมถึงหยาดเหงื่อให้วัฒนธรรมสร้างขึ้นมา
ถนนที่อุดมไปด้วยคุณค่า กลิ่นอายแห่งความเป็นไทย
ถนนที่ถูกสร้างสรรค์และสร้างจากศิลปินแห่งล้านนา
ถนนสายวัฒนธรรมที่ทรงคุณค่า
...
สวัสดีครับ
อุทัย
เป็นกิจกรรมดีดีที่สนับสนุนการสืบสานงานด้านวัฒนธรรมของคนเหนือ
คนพื้นที่อื่น ๆ น่าจะเอาเป็นแบบอย่างในการทำ เช่นขอนแก่นมีพื้นที่ว่างในเขตเทศบาลเยอะแต่ไม่ได้ใช้ประโยชน์น่าจะจัดบ้าง
หลายพื้นที่ก็จัดได้ครับ ขอบคุณอาจารย์ที่เอามาเล่าต่อ
เชิญเยี่ยมชม Blog ถนนคนเดินเชียงใหม่ที่ http://chiangmai-walkingstreet.blogspot.com
มีภาพบรรยายกาศและสินค้าต่างๆที่จำหน่ายมากมายให้ชมด้วยครับ
ดูจากภาพแล้ว น่าสนใจมากค่ะ แต่ว่ายังไม่มีโอกาสไปเที่ยวชมเลยค่ะ
หากมีโอกาสจะไปแน่นอน อยากให้ทุกจังหวัดเค้าจัดถนนคนเดินแบบนี้จังค่ะ
การที่เราย้อนกลับไปดูอดีตก็ทำให้เรามีความสุขอีกแบบนึงค่ะ
ขอบคุณมากค่ะสำหรับภาพสวย ๆ ที่นำมาให้ชมกัน ว่าง ๆ แวะมาเยี่ยมเยียน
แลกเปลี่ยนความรู้กันนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ