เยือนถิ่นเวียดนามกลาง 7

การเดินทางไปเวียดนามครั้งนี้ยังอยู่ในสถานการณ์โควิดซึ่งต้องดูแลตัวเอง จากการสังเกตุสภาพแวดล้อมชาวเวียดนามมีน้อยคนจะสวมใส่แมส เมื่อสอบถามได้รับคำตอบว่า คนส่วนใหญ่ผ่านการเป็นโควิดมาแล้วเลยมีภูมิคุ้มกันตนสูง เวลาในเวียดนามกับเมืองเราใช้เวลาเท่ากัน ส่วนใหญ่ชาวเวียดนามจะพูดภษาไทยได้ อาจเป็นเพราะมีการเข้ามาเรียนใน มหาวิทยาลัยในเมืองไทยมากโดยเฉพาะทางภาคอีสานเช่น ม. อุบล และเข้ามาทำงานรับจ้างทั่วไปจึงสื่อสารภาษาไทยได้ แม้แต่ในตลาดขายของมักจะพูดภาษาไทยและใช้เงินสกุลของไทยซื้อของได้เลย

ในเช้าวันที่ 6 สิงหาคม 2565 ออกมาเดินรับลมชมวิวบนยอดเขาบานาฮิล หนาวเย็นต้องสวมใส่เสื้อวอรม์อีกตัวนะครับ

ยังพอมีเวลาว่างเดินชมสวนดอกไม้สวยงาม ชมวิวมองลงมาเห็นเมืองดานังอยู่ริมทะเล ไกล ๆ มีกระเช้าลอยฟ้า 4 ช่องทางขึ้นลงยาวเป็นสายลับเหลี่ยมขุนเขาลงไปข้างล่าง

ชาวเวียดนามถือว่าเป็นคนขยันทำมาหากิน สร้างศิลปะแกะสลักทั้งหินและไม้ได้อย่างน่าทึ่ง

โดยเฉพาะการแกะสลักพระโพธิสัตว์และสิงโตสวยงามน่าชม

 

[นายศุภณัฐ เจตน์ครองสุข]

บรรยากาศดีมากเลยครับ