website สถานศึกษา โรงเรียน Online
ถึงแม้ว่าปัจจุบัน Internet จะเป็นช่องทางในการจัดการศึกษาอีกช่องทางหนึ่ง แต่สำหรับกลุ่มเป้าหมายการศึกษานอกโรงเรียน ที่ส่วนมากยังเป็นผู้พลาดโอกาส หรือขาดโอกาส ทั้งทางการศึกษาและสังคม คงจะยังอยู่ห่างไกลในเรื่องนี้ค่อนข้างมาก การที่จะให้กลุ่มเป้าหมายของการศึกษานอกโรงเรียน มาใช้ช่องทางการเรียนรู้ผ่านทาง Internet โดยตรงคงจะเป็นเรื่องยาก ยกเว้นกลุ่มเป้าหมายการศึกษานอกโรงเรียนบางกลุ่ม ที่มีศักยภาพพอที่จะจัดซื้ออุปกรณ์คอมพิวเตอร์ได้
ช่องทางหนึ่งที่จะใช้ Internet เพื่อให้เกิดประโยชน์กับกลุ่มเป้าหมาย คงจะต้องในวิธีการทางอ้อม คือผ่านทางผู้ที่มีความสามารถในการเข้าถึง Internet เป็นผู้เชื่อมต่อเส้นทางการบริการทางการศึกษา ไปสู่ประชาชนกลุ่มเป้าหมาย ดังนั้นการให้บริการการศึกษาผ่านทางเครือข่าย Internet แทนที่จะมุ่งสู่ประชาชนโดยตรง อาจจะต้องเปลี่ยนเป้าหมาย ไปยังกลุ่มเป้าหมายที่อยู่ใกล้ชิดประชาชน กลุ่มเป้าหมาย ที่อาจจะอยู่ในภาคราชการ ทั้ง กศน. เอง หรือหน่วยงานอื่นๆ หรือภาคเอกชน หรือชุมชน เพื่อให้กลุ่มเหล่านี้ เป็นผู้ใช้ประโยชน์จากการบริการการศึกษาผ่านทาง Internet แล้วไปถ่ายโอนต่อให้ประชาชนกลุ่มเป้าหมาย ซึ่งแนวทางนี้ อาจจะต้องเริ่มจาก บุคลากรของ กศน.เอง ที่อยู่ใกล้ชิดประชาชน เช่น ครู ศรช. หรือครูต่างๆ ของ กศน.
ตามแนวคิดดังกล่าวนี้รูปแบบการบริการทางการศึกษานอกโรงเรียน ผ่านเครือข่าย Internet ก็ต้องเปลี่ยนจากรูปแบบการบริการให้กับกลุ่มเป้าหมาย มาเป็นการสร้างเครื่องมือที่อำนวยความสะดวกสำหรับหน่วยงานที่จะนำไปให้บริการกลุ่มเป้าหมาย เช่น การบริการทางด้านการศึกษาอาชีพ แทนที่จะเสนอเนื้อหาความรู้เกี่ยวกับอาชีพ และการฝึกทักษะอาชีพ อาจจะต้องเพิ่มเติมให้สำหรับครูว่า กระบวนการที่จะนำสื่อไปใช้เพื่อให้บริการแก่ประชาชนจะทำอย่างไร ควรจะมีกิจกรรมอย่างไรบ้าง และถ้าประชาชนไม่สามารถใช้สื่อจาก Internet ได้ จะมีวิธีการเอาสื่อจาก Internet ไปให้ชาวบ้านใช้ได้อย่างไร มีแหล่งการเรียนรู้เกี่ยวกับเรืองนี้อยู่ที่ไหนบ้าง เป็นต้น
ช่องทางหนึ่งที่จะสามารถทำได้ดังกล่าวนี้คือ การเปิดโรงเรียน Online ซึ่งเปิดสำหรับกลุ่มเป้าหมายทั้งประชาชนโดยตรง และสำหรับครูการศึกษานอกโรงเรียน โดยส่วนของครูการศึกษานอกโรงเรียน ก็จะมีหลักสูตร และสื่อต่างๆ ที่ครู กศน. สามารถศึกษา และหยิบเอาไปใช้งานสำหรับกลุ่มเป้าหมายได้ทันที ยกตัวอย่างเช่น ถ้าผลจากการไปจัดกิจกรรมในหมูบ้าน พบว่า จะต้องมีการเปิดกลุ่มอาชีพขึ้นมาเพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์ที่เขามีอยู่ ครูผู้สอนก็เข้ามาสู่ โรงเรียน Online แล้วศึกษาดูว่า การพัฒนาผิตภัณฑ์ที่เขาต้องการนั้นทำอย่างไร แล้วนำเอาไปใช้ แต่ถ้าเข้ามาในโรงเรียน Online แล้ว ไม่มีเนื้อหานั้น ก็ไปหาจากโรงเรียนอื่นๆ ของกศน.ทั่วประเทศ ถ้ายังไม่มีอีก ก็มีช่องทางที่จะติดต่อกับผู้รู้เรื่องเหล่านั้น จากรายชื่อผู้รู้ที่มีอยู่ในโรงเรียน เมื่อได้แล้ว ก็นำไปใช้กับกลุ่มเป้าหมาย
แนวทางดังกล่าวนี้ สถานศึกษาของการศึกษานอกทั้งในระดับจังหวัด และอำเภอ ที่มี มากกว่า 800 แห่ง นอกจากจะเปิดเป็นสถานศึกษาให้บริการการศึกษานอกโรงเรียนแล้ว อาจจะต้องเปิดสถานศึกษาในรูปแบบโรงเรียนทาง Internet ด้วย หรือเรียกว่า School Online ควบคู่ไปด้วย แล้วเชื่อมโยงโรงเรียนทั้ง 800 แห่งเข้าเป็นเครือข่ายเดียวกัน แล้วถ้าเริ่มต้น สร้างหลักสูตร โรงเรียนละ 1 หลักสูตร เริ่มต้นเราก็จะมีมากกว่า 800 หลักสูตรทั่วประเทศ
ความพร้อมและปัจจัยสนับสนุนในปัจจุบัน มีพอสมควรแล้ว โดยศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนจังหวัดแต่ละแห่ง มีอุปกรณ์ที่พร้อมที่จะให้บริการทาง Internet มี website ของตนเอง พร้อมที่จะเปิด School Online เปรียบเหมือนกับสร้างอาคารเรียนไว้แล้ว เพียงแต่ยังขาดผู้บริหารโรงเรียน และคณะครูที่จะเข้ามาจัดการศึกษา ซึ่งถ้าแต่ละโรงเรียนขอครูจากศนจ หรือ ศบอ ที่เปิดปภาคปกติมาเปิดภาพ Online โรงเรียนละ 1 คน ก็จะได้ครูมาประมาณ 800 คนมาช่วยกันจัดการศึกษานอกโรงเรียนในภาค Online ต่อจากนั้น ก็มาร่วมกันวางแผนว่า เราจะทำอย่างไรกันต่อไป
แนวคิดดังกล่าว มีความเป็นไปได้ แต่ก็ไม่ง่ายนัก ต้องมีปัจจัยหลายอย่างเข้ามาเกี่ยวข้องแต่ก็ไม่ยากเกินไปที่จะทำ ถ้าได้เริ่มต้นก้าวที่ 1 ก็จะมีก้าวที่ 2 และ 3 ตามมา
