ที่นี่ชุมพร:บันทึกคืนนี้

เมื่อคืน ผมไปร่วมงานส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ ที่อบต.บางหมาก มีคนเยอะมากๆ มีร้านค้า ถ้าในศาสนาพุทธเราเรียกว่าโรงทาน กล่าวคือ ร้านค้าเหล่านี้ไม่ได้ค้า แต่มาแจกของ ใครต้องการอะไรเชิญเดินกินได้ตามอัธยาศัย ตอนหนึ่งผมเข้าไปที่ซุ้มข้าวต้มปลา โดยชื่อซุ้มว่าโรงเรียนวัดคูขุด ผมก็ถามไปตรงๆ ว่ารวมเงินกันทำข้าวต้มบริจาคหรือว่าอบต.ให้ คนตักข้าวต้มมองหน้าผม พร้อมกับคิดครู่หนึ่งก็บอกไปแบบไม่อยากพูดด้วยว่า ไม่รู้ แต่ตอนหลังผมก็ทราบจากญาติคนหนึ่งว่า อบต.ให้งบหมู่บ้านละ ๓,๐๐๐ บาทเพื่อจัดการเตรียมอาหาร ถือว่าเป็นงานใหญ่พอสมควร ผมไม่เคยรู้จักนายกเป็นการส่วนตัว เคยแต่เพียงพ่อและแม่ตลอดถึงญาติๆ พูดถึง ผมก็เฉยๆ คืนนี้ผมได้ยินได้ฟังเสียงและการจัด ผมก็รู้สึกว่า อยากได้คนแบบนี้แหละ แต่ก็ไม่รู้นะ หลังจากเข้าไปนั่งใกล้ พูดด้วยคุยด้วย อาจคิดไปอีกอย่างหนึ่ง อย่างไรก็ตาม หลายๆคนก็สนุกสนานกันกับการจับของขวัญ ที่อบต.ได้จัดสรรให้ แน่นอนนอกจากจับของขวัญก็มีวงฌามามาแสดงให้ฟังอย่างเพลิดเพลินด้วย พ่อบอกว่า นี่ถ้ามีนักเต้นสาวๆ มาโชว์บ้างก็ดี ผมก็หัวเราะหึๆ เพราะผมไม่สนใจกับนักเต้นสาวๆ เท่าไร สิ่งที่ผมสมใจคือเขาเสนอสาระอะไรให้เราได้คิด ส่วนหนึ่ง การใช้วงดนตรีหรือนักร้องเป็นสื่อโฆษณาจะเป็นการดีไม่ใช่ย่อยทีเดียว กองทุนหมู่บ้านก็น่าจะนำวิธีนี้ไปใช้กระตุ้นความรู้สึกได้ ประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ เราจึงกลับบ้านกัน อากาศเย็นมากๆ