เมื่อหัวใจไม่พิการ : ปฏิบัติการดึงศักยภาพนิสิต มมส. กับเรื่องเล่าเร้าพลังในตัว แรงใจจาก DSS@msu สู่ หนุ่ย สิทธิคุณ
"เก่งแล้วนะคะ หนุ่ย พยายามต่อไป แต่อย่างที่พี่บอกแหละค่ะ "Blog เรื่องเล่าเร้าพลัง" จ้ะ //น่าจะถอดออกมาจากประสบการณ์จริงนะคะ // พี่เชื่อว่า หนุ่ยมีประสบการณ์และความสำเร็จเยอะค่ะ ไขมาเล่า เพื่อ ลปรร ต่อไปนะคะ"
ข้อความนี้ เป็นความคิดเห็นที่หยิบมาจากบันทึก ความฝัน ความหวัง และความจริง
เป็นความเห็นจากผู้ที่เป็นแรงผลักดันคนสำคัญ จนทำให้เกิด blogger คนใหม่ของ gotoknow ซึ่งเป็นนิสิต มมส คนต่อมา หลังจากที่มี นิสิต มมส. ….. นายบอน ส่งบันทึกมาปั่นป่วนสายตาชาว gotoknow มาหลายเวลาแล้ว…
การดึงศักยภาพ พลังความคิดในคน โดยเฉพาะคนรุ่นใหม่ที่กำลังค้นหาตัวเอง เป็นวัยแสวงหา
คนที่ผ่านโลกมามากกว่า ย่อมจะมองออก และพี่หนิง ก็เข้ามารับหน้าที่อันสำคัญนี้
งานบริการสนับสนุนนิสิตพิการ กองกิจการนิสิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ที่พี่หนิง พัชราภา อินทร์ชลิต (DSS@MSU ( หนิง )) รับผิดชอบอยู่ สำหรับหลายคนแล้ว คงไม่น่าสนใจมากนัก เพราะสะดุดกับคำสำคัญ..
<div align="center">
”พิการ”
</div>
ทำให้มองถึงข้อจำกัดที่เกิดขึ้น..
แต่คำว่า “พิการ” คนอื่นมอบให้คนๆหนึ่ง
หากมองให้กว้างกว่านั้น องค์ประกอบของความเป็นคน มีหลายอย่าง อาทิ
1. ร่างกาย
2. ชีวิต (จิตใจ)
3. คุณธรรม
4. สติปัญญา
5. หัวใจ
นายบอนขอหยิบยกมาเพียง 5 อย่าง…..
คนพิการ อาจจะมีไม่ครอบในข้อ 1 แต่อีก 4 ข้อ มีครบหมด
<h2>แต่สำหรับบางข้อ เช่น ข้อ 5 อาจจะมากกว่า คนปกติ!!!!!</h2>
<div align="center">ในขณะที่คน ปกติ มีข้อ 1 ครบ แต่ข้ออื่นๆ มีน้อยกว่าคนที่ท่านเรียกว่า
“พิการ”
</div>
ในย่อหน้าแรกที่ยกมา พี่หนิงได้ให้คำแนะนำน้องหนุ่ย สิทธิคุณ หลังจากอ่านบันทึกแรกของน้องหนุ่ยใน gotoknow แล้ว
บอกว่า ควรเขียนเรื่องเล่าเร้าพลัง…
… หากตัดสินด้วยมุมมองของผู้ใหญ่ ที่ได้อ่านบันทึกมามากกว่า มีประสบการณ์ชีวิตที่มากกว่า ที่พี่หนิงกล่าวมานั้น
<h3 align="center">…..ถูกต้องนะครับ!!!!</h3>
แต่ต้องถามอีกนิด….(ไม่หน่อย)
เรื่องเล่าเร้าพลังที่แนะนำมานั้น ต้องการให้เร้าพลังของใครกันแน่
<div align="center"><h3>พี่หนิงหรือน้องหนุ่ย!!!!</h3></div>
คนที่เขียนบันทึกใน blog เรื่องแรกนั้น การรวบรวมความกล้า สมาธิ และประเด็นที่จะถ่ายทอดออกมา หลายคน คิดแล้วคิดอีก
หากมองให้ดี พยายามมองเข้าไปถึงหัวใจน้อยหนุ่ย มองที่มุมมอง และวัยของน้องหนุ่ย
<h3>หากจะเขียนในลักษณะเรื่องเล่าเร้าพลังคนอ่าน คงจะต้องเขียนบันทึกให้เท่าทันกับมุมมอง ประสบการณ์ของผู้ใหญ่ !!!!!!</h3>
แต่อาจจะไม่ได้เร้าพลังในตัวน้องหนุ่ย…
การมีแนวทางของตัวเอง ถ่ายทอดด้วยความรู้สึก ความคิดของตัวเอง จะเป็นพลังขับดันที่สำคัญ ที่จะทำให้คนรุ่นใหม่ที่มีไฟแห่งการสร้างสรรค์ ได้ปลดปล่อยศักยภาพ…
… ถ่ายทอดความสำเร็จ ประสบการณ์ ในรูปแบบที่ตัวเองอยากจะสื่อสาร ออกมาอย่างเต็มที่….
เพราะน้องหนุ่ยมีหัวใจ และความพยายามที่มากกว่าใครอีกหลายคน เพื่อชดเชยส่วนที่ขาดหายไป จากคำว่า พิการ
<p style="margin: 0in 0in 0pt; text-indent: 0.5in" class="MsoNormal" align="center">
</p>
พี่หนิงเคยหยิบผลงานของน้อยหนุ่ยมาเผยแพร่ใน gotoknow ซึ่งเกือบจะไม่ได้อ่านเช่นกัน ถ้าพี่หนิงลืมเลือน ไม่ใส่ใจ หรือ ไม่มีเวลาว่างสักนิดที่จะเขียนบันทึกชิ้นนั้น…
เรียงความส่งประกวดของนิสิตพิการ : พ่อหลวงทรงนำทาง
เรียงความส่งประกวดของนิสิตพิการ : ใต้ร่มพระบารมี ชีวิตนี้ยังมีหวัง
เมื่อหัวใจไม่พิการ เนื่องจากมีหลายอย่างที่เหนือกว่า คนปกติ หากได้รับแรงใจ คำแนะนำ แนวทางที่ดีๆ
ศักยภาพที่ถูกขีดคั่นไว้ จากคำว่า “พิการ” จะถูกปลดปล่อยออกมามากยิ่งขึ้น
ซึ่งนอกจากจะเร้าพลังของน้องหนุ่ยเองได้แล้ว ยังจะช่วยเร้าพลัง คนรอบข้าง เพื่อนๆ ในกลุ่มเดียวกัน..
.. เหมือนกองไฟกองเล็กๆ ที่มีคนเติมฟืนให้ไฟลุกโชนสว่างไสวมากขึ้น
<p align="center">
</p>
ลิงค์ที่เกี่ยวข้อง
สุดปลื้มนิสิตพิการ มมส ชนะเลิศเรียงความ
ความเห็น (2)
- ขอบคุณบอนที่ช่วยถ่ายทอดเรื่องราวดีๆให้ทราบ
- สคส. ปี 50 นะครับ
- แล้วได้นับหรือยังว่าปีนี้คุณบอนบันทึกไปกี่บันทึก ครับ และจำแนกออกได้เป็นกี่ประเภทของบันทึก
- สำหรับผมก็จะลองนับและจำแนก ว่าเป็นบันทึกประเภทใด เช่น ประเภทจากประสบการณ์ทำงาน ประเภทบ่น ประเภทชีวิตนอกเหนือจากงาน เป็นต้น แต่คงนับได้มียากเพราะของผมไม่เยอะครับ
- สคส. ปี 50 อีกครั้งนะครับคุณบอน
บันทึกของนายบอน เป็นแนวๆลูกทุ่ง เรื่องราวทั่วๆไป สำหรับกลุ่มผู้อ่านทั่วๆไปนะครับ จะนับก็ยากลำบากเหมือนกัน แถมยังไม่ค่อยจะรวบรวมไว้อีก เพราะนายบอนชอบเก็บสถิติของท่านอื่นๆมารายงานมากกว่าครับ