กระทงที่ลูกทำให้พ่อ
เป็นเวลา 2 ปีแล้ว ที่ลูกสาวคือน้องเดม ทำกระทงด้วยใบตองให้ผมได้ไปลอยกระทงพร้อมกับเขา (ที่โรงเรียนสอนให้ทำตั้งแต่อนุบาล 3 โรงเรียนสหศาสตร์วิทยาคาร และ ป.1 โรงเรียนเรวดีพัทลุง) ส่วนของน้องเดมเองนั้น จะให้แม่เขาทำให้ เพราะน้องเดมบอกว่าทำเองแล้วไม่สวย ให้แม่ทำให้ดีกว่า ของพ่อไม่ต้องสวยมากก็ได้ เดมทำให้เอง
ฉะนั้นกระทงของผมจึงเป็นฝีมือของน้องเดม ที่ผมช่วยตัดหยวกกล้วย ใบตองให้ แม่ของเดมก็ช่วยเย็บ จากนั้นก็ติดส่วนที่เหลือ และตกแต่งด้วยดอกไม้ ปักธูปเทียนไว้ กระทงใครใครก็ตัดเล็บ ตัดผม ของคนนั้นใส่ด้วย
เพราะเชื่อว่าเป็นการลอยทุกข์ลอยโศกไปเสีย รวมทั้งมีการใส่เหรียญบาท 4-5 บาท อันนี้น่าจะเป็นของใหม่ ซึ่งสำหรับครอบครัวผมจะไม่ใส่ และได้อธิบายให้ลูกฟังว่าเขียนใส่กระดาษเล็ก ๆ ว่ากี่บาทดีกว่า เพราะใส่ไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร พระแม่คงคาก็ไม่ได้ใช้ แล้วเราก็ลอยในคลองหลังบ้าน ไม่มีใครเก็บหรอก จมไปกับน้ำเสียเปล่า หากจะทำบุญช่วงนี้ก็ทำบุญทอดกฐินแทนก็ได้
ที่บ้านจะรวมกันทำหลาย ๆ คน หลาน ๆ ก็จะมาช่วยกันทำหลังเลิกเรียนมาถึงบ้าน แล้วก็รอผมกลับจากที่ทำงาน ก่อนจะแห่กันไปลอยกระทง ซึ่งควรจะมีผู้ใหญ่หลาย ๆ คนช่วยกันดูแล ช่วงลอยกระทงทุกปีจะเป็นช่วงน้ำหลาก มีข่าวเกิดอุบัติเหตุเด็กตกน้ำทุกปี บ้างก็ถึงแก่ชีวิต อันนี้สำคัญ ต้องช่วยกัน อย่าให้เด็กไปโดยไม่มีใครดูแล
เสียดายที่ไม่ได้เก็บรูปของปีที่ผ่านมาไว้ แต่ปีนี้ (16 พ.ย.2548) จะเก็บภาพมาให้ดูอีกทีว่าจะเป็นอย่างไร จะเปรียบเทียบให้เห็นกระทงของน้องเดมที่แม่เขาทำ กับกระทงของผมที่น้องเดมทำให้ครับ ก่อนออกมาสอนหนังสือวันนี้น้องเดมยังฝากบอกว่า "พ่อวันลอยกระทงจะถึงแล้ว" จนทำให้ผมไปใส่เพิ่มในแผน แผนปฏิบัติการตนเองประจำเดือน พฤศจิกายน 2548 และเขียนบันทึกนี้ไว้ เพราะจริง ๆ ลืมไปเลย
เพิ่มเติมภาพกระทงครับ
ความเห็น (7)
ชอบข้อความ .. "ของพ่อไม่ต้องสวยมากก็ได้ เดมทำให้เอง" ใส+บริสุทธิ์มากนะครับ .. ก็พ่อไม่ได้สวย กระทงกไม่ต้องสวยนักก็ได้เนอะ แต่อะไรก็ไม่สู้ " เดมทำให้เอง " กระทงสวยแค่ไหน ได้มาจากใครก็ไม่อาจทำให้หัวใจคนเป็นพ่อพองโตได้เท่ากระทงไม่สวยของน้องเดมเป็นแน่ หรือใครว่าไม่จริง
ผมก็ชอบคำนั้นเหมือนที่คุณ Handy กล่าว ถึงได้จำไว้ครับ
แน่นอนครับ น้องเดมมักจะเตือนอะไร ๆ หลาย ๆ อย่างผมเสมอ แต่ไม่กวนครับเวลาผมยุ่ง ๆ เขาเหมือนรู้ และไม่เคยโดนดุเรื่องกวนเวลายุ่ง ๆ (หรือผมไม่เคยคิดว่าเขากวนกันแน่! ก็เป็นได้)
ครับเช่นเดียวกันกับที่หมอพิเชษฐ์ฯ กล่าวถึง มีคุณค่าจริง ๆ ครับ อย่างเช่นน้องเดมจะเก็บขนมที่ใส่กะทิสด (พ่อชอบ) ไว้ให้ มีครั้งหนึ่งผมกลับมาถึงขนมนั้น กะทิเริ่มมีกลิ่นแล้ว แต่จะไม่ให้เขารู้ว่าไม่กิน เพื่อไม่ให้เขาเสียความตั้งใจครับ
ครอบครัวเป็นสถาบันเล็ก ๆ ที่ยิ่งใหญ่มาก