ต้นไม้ตอนมันยังเล็ก เช่น กระบองเพ็ชร ยอดออกใหม่ แตกหน่อออกมาเขียว หนามก็ไม่แหลม ดูแล้วน่ารัก อยากเอามาวางไว้ใกล้ๆ เพราะความน่ารัก
หมา..มันออกลูกใหม่ๆ ใครๆก็ไปยืนดู มันน่ารัก เดินอุ้ยอ้าย เสียงร้องอิ้ดๆ น่ารัก อยากอุ้มมันจริงๆ
ผีเสื้อ หนอน แมงง่องแง่ง หรือลูกน้ำ ตอนมันเล็กๆมันดูน่ารัก
เคยสังเกตไหมล่ะ
มองดูเด็กๆ ที่อยู่ในภาพนี้ ยังเล็ก อยู่ ชั้นอนุบาลกำลังเล็ก น่ารัก จะยิ้มเห็นฟันหรือไม่ พวกเธอก็น่ารัก ดวงตาใสแป๋ว.......
ลูกใครหลานใคร ก็รัก เฝ้าทะนุถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงกันมาด้วยความรักและความห่วงใย
พอเติบโตขึ้นมา...ทำไมไม่น่ารักแบบตอนเล็กๆ
เจ้าตระบองเพ็ชร หรือ กระบองเพ็ชรก็ได้....ตอนมันโตขึ้นมา หนามก็แหลมคม บาดนิ้วมือเอาได้ถ้าใครเข้าไปใกล้
เจ้าหมาก็เป็นหมาใหญ่สกปรกเลอะเทอะ ไม่น่าเข้าใกล้ด้วยมันอาบน้ำไม่เป็น
ผีเสื้อ หนอน ลูกน้ำ ก็กลายเป็นผีเสื้อแก่น่าเกลียด หนอนใหญ่น่าชัง ลูกน้ำกลายเป็นยุงที่มีพิษ
..................................................
ลูกหลาน...เติบโตขึ้นมา ไม่ได้น่ารักเหมือนเมื่อตอนยังเด็ก ทั้งที่ก็เป็นคนเก่า
ไม่ใช่พวกเขาจะน่าเกลียดด้วยตัวของพวกเขาเองเปลี่ยนไป
เพราะอะไร หากไม่ใช่ สังคมที่สกปรกโสมม ที่ทำให้พวกเธอแปดเปื้อน
เป็นเพราะสังคมที่ฟอนเฟะเละเทะที่ทำให้พวกเธอเหลวไหล
ไม่ใช่หรือ....
ทั้งๆที่ พวกเธอเหล่านั้นเป็นลูกหลานของท่าน สายใย สายใจเชื่อมโยงความรัก สายสัมพันธ์อันเหนียวแน่น กลับมาขาดสะบั้นลง เพราะสังคมที่ยัดเยียดให้เธอเป็นอย่างนั้น
อย่า...อย่าให้พวกเธอตกเป็นทาสของสังคม...ที่เลวร้ายต่อเลย.... ขอวอน