ชาดกสุภาษิต ๒๓ เอกนิบาต ทุติยภาค ๒๐๘
ภาษิตของพ่อ
ชาดกสุภาษิต ๒๓ เอกนิบาต ทุติยภาค ๒๐๘
กลฺยาณิเมว บุญฺเจยฺย น หิ บุญฺเจยฺย ปาปิกํ
โมกฺโข กลฺยาณิยา สาธุ มุตฺวา ตปหิ ปาปิกํ ฯ
โคลงดั้น
วาจาควรเปล่งด้วย ดีงาม
ประโยชน์จักเสร็จตาม คาดแล้
วาจาเปล่งเลวทราม เสื่อมประ- โยชน์นา
ยังแต่เดือดร้อนแท้ เที่ยงเทียว
อธิบายศัพท์
จัก : เป็นคำช่วยกริยาบอกกาลภายหน้า
แล้ : ทีเดียว ฉะนี้ มักใช้ในที่สุดประโยค หรือในที่สุดสร้อยโคลง
เลวทราม : ความต่ำช้า ความชั่วช้า ความไม่ดี การกระทำชั่วช้าเพราะจงใจฝ่าฝืนศีลธรรม
ยัง : คงอยู่ มี กระทำให้
ถอดความ
คำพูดอันดีงามที่เปล่งออกมาจะทำให้เกิดประโยชน์สำเร็จตามความคาดหมาย การเปล่งคำพูดเลวทรามออกมาจะทำให้เสื่อมเสียซึ่งประโยชน์ ก่อให้เกิดความเดือดร้อนอย่างแน่นอน
ดอกพุดจีบ
ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต
ไม่มีความเห็น