โครงการยายจูงหลานประสานใจที่กาฬสินธุ์

ผ่านไปทาง อ.กุฉินารายณ์ จ.กาฬสินธุ์ สังเกตเห็นป้านประชาสัมพันธ์ขนาดใหญ่ริมทาง

”ยายจูงหลานประสานใจ”

เห็นข้อความนี้แล้ว สะดุดใจ ว่า คืออะไรกันแน่

ในวันที่ 27 ธันวาคม 2549 เทศบาลตำบลบัวขาว ทำโครงการ
พัฒนาศักยภาพครอบครัว ตามรอยพ่อ คุณธรรมนำชีวิต
ยายจูงหลาน ประสานใจ

โดยการ ฝึกอบรมด้านคุณธรรม สำหรับสมาชิก สร้างกระบวนการให้เกิดความเข้มแข็งในครอบครัว ชุมชน มีส่วนร่วมในการพัฒนา กำหนดทิศทาง ตลอดจนร่วมใจแก้ไขปัญหาครอบครัว ทำความดีถวายแด่ในหลวงในปี มหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 80 พรรษา

สถานที่ หอประชุมโรงเรียนกุฉินารายณ์

จะมีพ่อ-แม่- ปู่-ตา-ยาย-ย่า-ลูกหลาน แต่ละครอบครัว จูงมือเข้ารับอบรมธรรมะจากพระคุณเจ้าในแบบครอบครัว

ส่วนโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชกุฉินารายณ์ นำแพทย์ พยาบาลมาตรวจสุขภาพช่องปาก วัดสายตา ลงทะเบียนและมอบเบี้ยยังชีพให้แก่ผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลบัวขาว อ.กุฉินารายณ์

....กิจกรรมแบบนี้ จะสร้างสามสัมพันธ์ในครอบครัวให้แนบแน่น เป็นเกราะคุ้มกันภัยที่จะเข้ามาทำลายระบบครอบครัวจากสังคมภายนอกได้

โครงการดีๆแบบนี้ เข้าท่าครับ....

หวนคิดดู คุณเคยจูงมือคนในครอบครัวไปฟังธรรมะด้วยกันบ้างหรือไม่?

-

[ออต ญาณพิสิษฐ์]

• ถ้ามีโอกาสสานต่อ งานวิจัยหรือ ถ้าเจ้าของทุนให้ทุนต่อ การวิจัยเรื่องฮูบแต้มเมืองกาฬสินธุ์ออตจะทำกิจกรรม ทวดจูงมือหลานเบิ่งฮูบแต้ม ครับ
• แม่ครูพ่อครูจูงมือลูกศิษย์เบิ่งฮูบแต้ม
• น่าจะเข้าท่านะครับนายบอน

[นายบอน@kalasin]

ไม่ทราบว่า จะทำแนววัฒนธรรมบวกการท่องเที่ยวหรือเปล่า
ท่าทางน่าสนุก และน่าสนใจด้วยนะครับ ไม่ว่าจะทวดจูงหลาน พ่อครูแม่ครูจูงมือศิษย์เบิ่งฮูบแต้ม
เอามาเขียนเป็นสารคดีก็ได้  เขียนบันทึกให้ความรู้พร้อมภาพถ่ายก็ได้
ถ้าพี่ออตได้ทุนอีก ยิ่งสนุกสนาน ได้ข้อมูลมากขึ้น
ได้เล่าถึงวิถีชีวิต ลมหายใจของวัฒนธรรมที่ยังอยู่

ม่วนหลาย

[แผ่นดิน]

• เป็นโครงการที่ดี และดีมาก ๆ
• อยากให้ ทุก อบต. มีโครงการนี้ จะได้พัฒนาจิตใจและรักษาไว้ซึ่งวัฒนธรรมอันดีของชุมชน

 

[DSS "work with disability" ( หนิง )]

โห...ชอบจังเลย โครงการแบบนี้ พี่หนิงโตมาในชุมชนเมือง แม้จะมีคุณยายแต่ก็ไม่เคยได้ทำอะไรแบบนี้เลยค่ะ // อ่าน blog นี้แล้วนึกถึงตอน ได้รับเกียรติเป็นอาจารย์ภาคสนาม(ตัวสำรอง) ในโครงการเรียนรู้ร่วมกันสรรค์สร้างชุมชน เมื่อ ปี 2547 ที่บ้านนาข่า ตำบลนาข่า อำเภอวาปีปทุม เป็นตำบลที่ค่อนข้างห่างไกล แต่เปี่ยมไปด้วยวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นค่ะ ประทับใจหลายๆอย่าง และที่สำคัญตอนเช้าๆ เราได้จัดเวรให้นิสิต นำปิ่นโตไปวัดทุกวัน(ปกติอยู่ในเมืองไม่เคยตื่นทัน) พี่หนิงได้มีโอกาสไปกับนิสิตด้วย ได้เห็นคุณตาคุณยาย จูงหลานและหิ้วปิ่นโตไปวัด น่ารักมากค่ะ สอนให้เด็กสวดมนต์แม้ว่า เด็กๆจะยังไม่รู้ความหมายจริงๆของการสวดมนต์ แต่นั่นก็เป็นกุศโลบายให้เด็กๆได้ฝึกสมาธิ นิ่งๆสักระยะ ฝึกทักษะทางสังคมเบื้องต้น เพราะที่วัดไม่ได้มีแต่ญาติสนิทเหมือนเช่นที่บ้านที่เด็กๆเคยคุ้นอยู่ประจำ แต่วัดเป็นที่ชุมนุมของคนทั้งหมู่บ้าน //ชื่นชมจริงๆค่ะ