เบาะรองนั่งจะนุ่มนวลกว่ากระดานที่แข็งทื้อ....
#เบาะรองนั่งจะนุ่มนวลกว่ากระดานที่แข็งทื้อ....
เป็นความจริงแน่แท้คุณเอ๋ย....
#คงไม่มีใครที่อยากจะนอนลงบนกระดานตลอดไป....
สัตว์เลี้ยงแสนรักยังถักทอผ้าห่มให้กันหนาว....
ถึงคราวเวลากินยังหาอาหารเลี้ยงดู....
แต่นี่คือชีวิตจิตใจของใครคนหนึ่ง....ที่ต้องร้าวหนาวเหน็บเพราะรักรอน....
#ยามแรกเริ่มคำนึงถึงเวียนวนจนปลงจิตคิดเคียงคู่....จำได้ไหม?....
ครรลองชีวิตขึ้นอยู่กับปัจจัย....อ่อนบ้างแข็งบ้างต้องผจญสังคมที่สงสัย....
จะผ่อนหนักผ่อนเบาที่ได้โง่เขลาเบาปัญญาหรือพลั้งเผลอลืมตนบ้างได้ไหม?....
หนทางชีวิตคู่ยาวไกลจะถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูกันไป....ยังไม่อับจน....
แม้จะขมบ้างหวานบ้างบางครั้งเพราะเหตุปัจจัยต้องจำทน....
นั่นหมายความเมื่อมีใจหมายมั่นอย่างจริงจังจริงใจ....รักยังมั่นคง....
#แต่เมื่อมีเหตุแห่งกาลเวลาพลัดพรากจากกันมาถึง....เปลี่ยนใจ....
จงอย่าลืมที่เคยนั่งเตียงเคยนอนหมอนเคยหนุน....
มีเหตุก็ย่อมมีผล.... กาลเวลา....เหมือนเป็นเงา....ไกลแสนไกล....
เพราะใครเขาจะเป็นเบาะรองนั่งให้กับคุณพักพิงกายหรือ....
#เพราะใครเขาเป็นผู้ที่ติดตามคุณไปในเงามืดงั้นหรือ?....
เขาจะอยู่ที่นั่นเพื่อปกป้องคุณได้มากกว่าฉํนอย่างนั้นหรือ?....
เพื่อให้คุณได้ขับขี่ไปบนเส้นทางที่ชีวิตราบรื่นกว่าใช่ไหม?....
#ฉันก็คงเป็นเพียงกระดานไม้ให้นั่งนอนพอหลบพักอาศัยได้ชั่วคราว....
ขอบุญคุ้มครองคุณหนุนให้ไกลไปให้สูง....ที่รักของฉัน.
ยุกยิก จักรวาล 15-11-64
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น