(บันทึก).....ความหลัง ครั้ง เก่า ก่อน...ตอนที่หนึ่ง..."อยาก ไปเรียนต่อ..เมืองนอก..

ค้นกระดาษ  เก่าเก็บ  ไปเจอรูปนี้..เข้า..แม่เจ้า  เอ๋ย…จำ..ตัวเองไม่ได้…เออเนอะ…

นี่ก็อีกรูป..บ้องแบ้ว..เอามากๆ…เขียนเอาไว้  ว่า..ตอน  ที่หนึ่ง  “อยาก เป็น  นักเรียน นอก”   …สมัยนั้น..พอจบมหาวิทยาลัย ปริญญาตรี.. เพื่อนๆที่มี  กะตังค์..เขาไปอยู่เรียนต่อเมืองนอกกัน..ที่ยกขโยงกันไปก็..จะมี  แผนกสถาปัตยกรรม..เป็นส่วนใหญ่  ไปทำงาน  บ้าง  ..เรียนบ้างแล้วแต่…เราได้แต่  ยินดีไปกับเขา..มีโอกาศ..ทำงาน  ก็เลยลุยไปเรื่อย..ตามจังหวะ..ตอน  ยั้นกำลังรุ่นๆกระเตาะๆ..ทำวาน  สองคนหามรุ่งหามค่ำ  อยู่สามปี  มีจังหวะ  เก็บตังค์ได้..ก็ไม่น้อย  สองคน..กับ(แฟน)  สมัยนั้น..เขาว่าสมพงค์กันดี..สถาปนิคกับ        มัณฑนากร….สองคนซื้อตั๋วเครื่องบิน..ปลายทางเยอรมัน…เข้า  รร.ภาษา..เจ้าตำหรับเยอรมัน  สถาบัน  เกอเท่..ห์…ที่สนามบิน  แม่แฟน  ถอดแหวนในมือ..ส่งให้เป็นที่ระลึกแฟน..ลูกชาย..กับแม่ตัวเอง..ก็ได้แต่กราบลา  ก่อนวันไปเพียงวันเดียว….พร้อมบอกว่าขอเวลาสามปี  ไม่ส่งเงิน..ที่เคยส่งเสียกันมาเพราะ  ดาบหน้า  นั้น  ไม่รู้  จะฟันฝ่าได้ยังไง  ..แม่ได้แต่พยักหน้า.."ไม่ว่าไร  เล้ย.."….รูปหน้าตาบ้องแบ้วนั้น  เป็นตั๋วรถที่ใช้ประจำวัน..เป็นตั๋วเดือน..ทุกเดีอนก็จะซื้อแสตมป์ติดเอาสมัยนั้น..ค่าครองชีพก็ยังถูกๆดี  เป็นนร.ก็มีประกัน  สุขภาพ..จ่ายเป็นรายเดือน..ไปหาหมอก็ไม่ยุ่งยาก..มีบัตรประกันสุขภาพตามกฏหมาย..ค่าเล่าเรียนก็แสนจะถูก  มีค่า  ธรรมเนียม..ได้บัตร  นักศึกษา..มี  หอให้อยู่เลือกได้  ของมหาวิทยาลัยก็ต้องรอกันหน่อย  คิว..ยาว…เรื่องเรียน…(..ศิลปะ)..ไม่ห่วง  ตีกินอยู่แล้ว.."คุย  ซ้ะหน่อย"…ตอนสอบเข้า  เด็กฝรั่งเห็นฝีมือเขียนรูป..(ตอนสอบ)..ถามว่าเนี่ยะเขียนรูปได้ขนาดนี้  จะมาเรียนอะำร  ทำไม  เนอะ..แล้วก็ยิ้มๆเพราะ..เราก็ตอบเขาไม่ได้…จะบอกว่า  ..ความจริงมาทำงาน  แต่  กฏหมายไม่ยอมให้  (คนไทย)  ทำ  เพราะไม่มีสัญญา  ระหว่างประเทศ..แต่เป็น นักศึกษา  เขาไม่ห้าม….ก็เลย  มีโอกาศ  ได้เข้าไปเรียนรู้..ว่าฝรั่ง  เขาเรียน  กัน  อย่างไร….

จบ..ตอน..ที่ หนึ่ง..(อาจจะมีต่อ)  ….

[GD]

ชอบค่ะ เขียนเล่ามาอีก หลาย ๆตอนนะคะ สนุกดี GD มีโอกาสไปอยุ่เยอรมนี 6 สัปดาห์ หน้าหนาว ที่ กรุงบอนน์ ค่ะ ยังไม่รุ้อะไรเลยถีงเวลากลับบ้านแล้ว

[GD]

ลืมบอกไปว่า ยายธีเป็นสาวสวยท่าทางมั่นใจ น่ารักมากค่ะ ทรงผมเก่มาก

[ยายธี]

สวัสดีค่ะ คุณGD..ยินดีค่ะ..จำได้เลาๆว่า..ครั้งหนึ่ง..มีนักการเมืองไปเยี่ยม..เบอรลิน..ตลาดไทย..ที่มีคนรู้จักแล้วทั่วโลก..ได้คุยกัน นิดหน่อย..ต่อจากนั้น..พาแกเดินเที่ยว..จากตลาด..เข้าใจกลางเมือง..ที่นัก ท่องเที่ยวชอบไปช้อปปิ้ง..Ku-damm..แกเดินซ้ะเงกเลย..เราไม่มีรถ บริการ..เป็น นร.จนๆ..5555.. คิดถึงแก เหมือนกัน..(ตายไปแล้ว)…ลืมชื่อไปแล้วด้วย..เจ้าค่ะ……เดินไปๆก็เล่าให้แกฟังว่า..วันที่ เข้ามาสอบในเบอรลิน เดิน ถนนนี้จนเช้า..เพราะไม่มีที่นอน..แถมไม่มีกะตังค์..จ่ายค่าห้องนอน..คนไทยด้วยกัน..เขาคิด15dm..สมัยนั้น..เรามีกันอยู่..200 ต้องแบ่งกัน สองคน..555..เขาเรียก ได้ว่า.เป็น.”คนจรจัด”เพิ่งรู้รส..ชีวิต..หน่อยๆ..ว่า..มันไม่ง่ายเหมือน..ตอนแม่ส่งเสียให้เรียน มีข้าวให้กิน มีที่นอน..แสนสบาย..เนอะ…คุณ สุทิน..น่าจะชื่อนี้ตะแกไม่บ่นซักคำเดินไป ฟังไป..คงเพลิน..ลืมบ่น..ว่าเมื่อย..ที่เดิน..เนอะ..

[ภูฟ้า]

ชอบมาก ๆ รออ่านตอนต่อไปขอบคุณครับ