เวียน..ว่าย..กันอยู่..ในวัฏร..แห่งนี้..กาลเวลา..
เกิด …งดงาม หรือ เปล่า..ดาย..
ช่วงแห่งกาล งดงาม…ตามมา ..เหี่ยวเฉา..ลมพัดพา.. ค้างเติ่ง..เป็น..ความ.."ตาย"…
สุดท้าย..สุขนิรันดร…สัมผัส..นิพานัง..
สวัสดีค่ะยายธี นานมากไม่ได้เข้ามา บันทึกนี้งดงามตามธรรมชาติค่ะ แต่ย่อมมีวันร่วงโรยรานะคะ
ขอบ คุณค่ะ..Krutoom “สัจจธรรม”..นะเจ้าคะเกิดแล้ว ตาย…