โปรดมีชีวิต และมีความสุข

 

พ.ศ.- นี้

ข้าพเจ้ามีความคิดหน่ายตัวเอง
กับรับภาระอะไรทั้งมวลเหล่านั้น
แต่ไม่น้อยใจ

สถานการณ์และทำนองชีวิต
ที่นอนเอกเขนกไปกับพื้น
แต่ซ้ำไปซ้ำมาอย่างเดิม
นำไปสู่การคิดใหม่กับเวลาที่เหลือ
ที่ปรากฎชัดบนหน้ากระดาษปฏิทิน
ของนาฑีถัดไป และวันรุ่งขึ้นด้วย

ทำงาน-และทำงาน ใช่ไหม ?
ชีวิตถึงจะสุขสบาย ?
ความขี้เกียจ-ตะโกนร้องถามเสียงดัง

ใช่ ! - ทำงาน ชีวิตถึงจะสุขสบาย
งานก็คือเงิน เงินก็คืองาน
ข้าพเจ้าตอบอย่างใจดีสู้เสือ

แต่ก็ไม่ใช่งานทุกชนิด
จะบันดาลให้ชีวิตมีสุขได้
จริงไหม ? ข้าพเจ้าถามกลับ
.
ฯลฯ
.
ข้าพเจ้าบอกต่อความขี้เกียจและตัวเอง
ไว้เพียงประโยคสั้นๆ

“ จะด้วยอะไร โปรดมีชีวิตและมีความสุข”

จบสิ้นประโยค จึงแยกย้ายกันทำมาหากิน 
ลงเวลา 07.24 น.