ผู้เขียนเห็นความสำคัญของการสื่อสารเป็นอย่างมากค่ะ บางครั้งคำพูดที่สื่อออกไป แต่คนรับสารอาจจะไม่เข้าใจความหมายที่สื่อออกไปก็ได้ หรืออาจจะเข้าใจกันไปคนละทาง...
หันกลับมามองตัวเองก็เคยเสียใจอยู่หลายหน กับการสื่อสาร แม้แต่การเขียนบันทึก เพราะแม้แต่คนใกล้ชิดยังแปลความหมายผิดไปได้ เคยคิดแม้แต่จะเลิกเขียนบันทึกให้มันรู้แล้วรู้แร่ด เอ๊ย ! รู้แล้วรู้รอดไป แต่...ทำใจไม่ได้สักกะที ทุกครั้งทุกคราที่มี comment หรือข้อคิดเห็น ผู้เขียนนึกว่าเราจะโดนด่ามั๊ยน๊ะ ? กลายเป็นความหวาดระแวงไปได้วันก่อนผู้เขียนได้คุยกับเพื่อนสามีภรรยาคู่หนึ่ง ฝ่ายสามีบอกว่า ตัวเองสื่ออะไรออกไปกว่าคนอื่นจะเข้าใจทำไมใช้เวลานานกว่าที่คิดเสมอ?
เพื่อน(ฝ่ายสามี) อย่างเดิมทีตั้งใจว่าจะใช้เวลาในการสื่อสารสักครึ่งชั่วโมงเรื่องโครงงานส่งอาจารย์ที่ปรึกษา ไป ๆ มาใช้เวลาปาไปชั่วโมงครึ่ง
ผู้เขียนก็เลยแซวไปว่า ไม่เป็นไรหรอก คนอื่นไม่เข้าใจขอแต่ภรรยาเข้าใจก็พอล่ะ
แต่เขาตอบกลับมาว่า ใช่ภรรยาเข้าใจ แต่ส่วนใหญ่จะ "เข้าใจผิด"
ผู้เขียน อ้าว! เป็นซะอย่างนั้น
ฝ่ายภรรยาได้แต่ ยิ้ม ๆ
แต่กลับมาจากงาน มหกรรม KM ครั้งนี้ผู้เขียนได้ข้อคิดดี ๆ มากมาย โดยเฉพาะการเปิดหู เปิดตา เปิดใจ และเข้าใจในบริบทว่ามันก็เป็นเช่นนั้นเอง และคิดซะว่า “มันเป็นหน้าที่ของเราที่จะพูดให้คนอื่นเข้าใจ ไม่ใช่หน้าที่ของคนอื่นที่จะทำความเข้าใจในสิ่งที่เราพูด” ก็อาจใช้ความพยายามและการฝึกฝน ก็ดังที่พี่ nidnoi ได้กล่าวไว้แล้วว่า...
ในชีวิตประจำวันเราใช้ภาษาท่าทางมากกว่าภาษาพูด และเป็นการใช้แบบไม่รู้ตัว บางครั้งควบคุมไม่ได้ หรือไม่ควบคุม ผิดกับภาษาพูดที่จะปรุงแต่งได้ดั่งใจ จริงๆ แล้วฝึกได้ค่ะ ท่านผู้บรรยายบอกว่า ควรใช้หลัก "SOFTEN " ในการปรับภาษาท่าทางของตนเอง
หลังจากนอกเรื่องมาพอสมควร วันนี้ผู้เขียนนำหลัก "SOFTEN " มาฝากค่ะ อาจจะไม่ลึกในรายละเอียดมากนัก อีกอย่างผ่านมาหลายวัน ลืม ๆ เลือน ด้วยมัวแต่หัวเราะเลยละเลยและจดรายละเอียดไปบ้าง ก็หวังที่พึ่งสุดท้ายคือพี่ nidnoi มาช่วยเติมเต็มให้ได้บ้าง
เป็นไงคะหลัก "Soften" ผู้เขียนยังมีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยจากกรมสุขภาพจิตมาฝากอีกเล็ก ๆ น้อย ๆ ค่ะ เป็นต้นว่า..
การปฏิบัติเมื่อมีความขัดแย้ง
และคุณค่าของการรับฟัง
ทั้งหมดนี้ล้วนมีประโยชน์กับตัวผู้เขียนเองทั้งน๊าน จากการได้มีโอกาสเสพเมนูจานเด็ดของกรมสุขภาพจิต ไม่ว่าจะเป็น "ขี่ช้างจับตั๊กแตน" "I & U messege" และ "ธรรมชาติชายและหญิง" หวังว่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นๆ บ้างค่ะ และต้องขอบคุณสุด สุด กับโอกาสที่คุณเอื้อ กับบันทึก"ชวน"
ขอบคุณค่ะ พี่โอ๋
ขอบคุณ ค่ะ
สำหรับ ของฝาก จะนำไปลองใช้ดู ค่ะ