MoHoต่อการพัฒนากลุ่มผู้เปราะบาง
ในสังคมของเรานั้นมีกลุ่มบุคคลหลายกลุ่มเป็นจำนวนมาก ซึ่งในวันนี้เราจะมาพูดถึงกลุ่มหนึ่งที่เราเรียกกันว่า กลุ่มเปราะบาง ในเรื่องการพัฒนากลุ่มเปราะบาง
กลุ่มเปราะบาง หมายถึง คนที่ขาดหลักประกันพื้นฐานทางสังคมในการดำรงชีวิต เข้าไม่ถึงบริการทางสังคม เดิมเรียกว่ากลุ่มด้อยโอกาส ซึ่งเป็นกลุ่มที่เปราะบางต่อการสูญเสียสุขภาวะ ไม่สามารถตัดสินใจในการดำรงชีวิตได้อิสระ ไม่สามารถป้องกันตนเองได้ ไม่สามารถเข้าใจข้อมูลอย่างถ่องแท้ เช่น ผู้พิการ ผู้บกพร่องทางสติปัญญาและจิต เป็นต้น
บางคนอาจจะคิดว่ากลุ่มผู้เปราะบางเหล่านี้ไม่สามารถที่จะพัฒนาอะไรได้อีกแต่แท้จริงแล้วหากเราประเมิน แยกแยะหรือเพิ่มความสามารถของตัวผู้เปราะบางโดยมีนักกิจกรรมบำบัดคอยแนะนำอย่างถูกวิธีถึงแม้จะเป็นผู้เปราะบางก็จะสามารถพัฒนาได้เช่นกันหากได้รับคำแนะนำหรือทำได้อย่างถูกวิธี โดยในวันนี้เราจะพูดในมุมของนักกิจกรรมบำบัดกับการใช้Model ทางกิจกรรมบำบัดที่มีชื่อว่า Model of Human Occupation(MoHo) มาใช้ในการพัฒนาตัวกลุ่มผู้เปราะบาง MoHo ในทางกิจกรรมบำบัดนั้นจะใช้ในการประเมินแยกแยะปัญหาเพื่อตั้งเป้าหมายรายบุคคลโดยจะใช้สิ่งรอบตัวเป็นสื่อในการพัฒนา การปรับตัวตามช่วงวัย การสร้างทักษะ นิสัยและบทบาทใหม่ขึ้นมาโดยเริ่มแรกเราต้องวิเคราะห์ ประเมินผู้เปราะบางทั้งหมด 5 ประเด็น นั่นคือ
ซึ่งทั้งหมด5ประเด็นนี้มีประโยชน์ในการช่วยแยกแยะปัญหาเพื่อตั้งเป้าหมายรายบุคคลและนอกจากนี้ยังต้องตั้งคำถามให้สอดคล้องกับหลักการของMoHoที่มีอยู่ 7 ข้อคือ
ทั้ง 7 ข้อนี้ใช้เพื่อช่วยหาตัวตนหรือกิจกรรมที่อยากทำแท้จริงของตัวผู้เปราะบางเพื่อที่นำไปสู่การพัฒนาผู้เปราะบางได้อย่างมีประสิทธิภาพและประผลสำเร็จสูงสุด อย่างไรก็ตามนักกิจกรรมบำบัดควรให้คำแนะนำและจัดกิจกรรมต่างๆตามความสามารถ สมรรถภาพของผู้เปราะบางและยังต้องคำนึงถึงความเหมาะสมอีกด้วย
ไม่มีความเห็น