จากบทความก่อนหน้า เราได้พูดถึงประโยชน์ของ Model of Human Occupation (MOHO) ต่อการพัฒนาตนเองในมุมมองของนักศึกษากิจกรรมบำบัด ในบทความนี้เราจะมาพูดถึงประโยชน์ของโมเดลนี้ต่อการพัฒนากลุ่มเปราะบางกันค่ะ
ประโยชน์ของโมเดล MOHO ต่อการพัฒนากลุ่มเปราะบาง
โมเดล MOHO จะช่วยให้นักกิจกรรมบำบัดได้สอบถามแลกเปลี่ยนความคิดเห็นจากผู้รับบริการกลุ่มเปราะบาง เน้นที่จะให้ผู้รับบริการได้ตัดสินใจที่จะเลือกทำกิจกรรมตามที่ตนสนใจ นำกิจกรรมที่เขาสนใจมาใช้เพิ่มความสามารถ ทักษะต่าง ๆ ทำให้เขาได้เข้าไปมีส่วนร่วมกับกิจกรรมที่ตนสนใจจริง ๆ และเกิดเป็นนิสัย บทบาทใหม่ (New Normal Habits-Roles) ให้คำแนะนำเกี่ยวกับสวัสดิการที่เขาควรจะได้รับ ใช้การถามคำถามเพื่อกระตุ้นให้คนกลุ่มนี้ได้วิเคราะห์ตนเองว่าเขาอยากจะทำอะไร ต้องใช้ความสามารถอะไรในการทำกิจกรรมบ้าง เพื่อที่จะให้เกิดการปรับตัว และทำกิจกรรมนั้นได้ สิ่งแวดล้อมรอบตัวเขาส่งผลต่อพฤติกรรมของเขาอย่างไร โมเดลนี้จะช่วยให้กลุ่มเปราะบางเห็นคุณค่า และความหมายของตนเอง มีทางเลือกที่จะทำกิจกรรมที่สนใจ ทำแล้วเกิดประโยชน์ สร้างเสริมประสบการณ์ที่มีคุณค่า ทำให้รู้ว่าชีวิตจะดำเนินต่อไปในทิศทางไหน เกิดพฤติกรรมใหม่ที่พึงประสงค์ที่จะช่วยให้เขาสามารถทำกิจกรรมที่สนใจได้อย่างต่อเนื่องตลอดชีวิต
โมเดลนี้จะมีการแยกแยะประเด็นปัญหาเพื่อใช้ประกอบการตั้งเป้าหมายของผู้รับบริการ ออกเป็น 5 ประเด็นด้วยกัน ได้แก่
ซึ่งทั้ง 5 ประเด็นที่ได้กล่าวมานี้ก็จะมีประโยชน์ต่อนักกิจกรรมบำบัดในการที่จะให้คำแนะนำ ให้การช่วยเหลือแก่ผู้รับบริการกลุ่มเปราะบางเพื่อตั้งเป้าหมายในการทำกิจกรรมตามที่เขาสนใจ ซึ่งเป็นกิจกรรมที่มีประโยชน์ มีคุณค่า และความหมายต่อตัวบุคคล เกิดการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่จะทำให้การทำกิจกรรมนั้นประสบความสำเร็จ ทำได้อย่างต่อเนื่อง และเกิดการเรียนรู้ตลอดชีวิต
ภาพโดย StockSnap จาก Pixabay.
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านค่ะ (❤ ω ❤)
ไม่มีความเห็น