มือใหม่...หัดเขียน
วันนี้ได้โอกาสเขียนอย่างเป็นทางการ หว้าคงต้องขอแนะนำตัวเองก่อนนะคะ จังหวัดพิษณุโลกถือเป็นบ้านเกิด แต่ครอบครัวเราต้องย้ายไปอยู่จังหวัดอุตรดิตถ์ พอคุณพ่อคุณแม่เกษียณท่านก็ย้ายมาสร้างบ้านอยู่ที่พิษณุโลก หว้าเองไม่ชอบเป็นอาจารย์เหมือนคุณพ่อคุณแม่ เพราะรู้สึกว่ารายได้น้อย ทำงานหนัก ไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อน พอเรียนจบท่านก็ให้หว้าไปสมัครเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนี่ง พอถึงวันสอบเราก็หนีไปทำงานที่อื่นเลย การกระทำของเราครั้งนั้นทำให้คุณแม่โกรธมากไม่ยอมพูดด้วยหลายเดือนทีเดียว
มาถึงวันนี้เราได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์จากการทำงานมาหลายอย่าง พอคุณพ่อคุณแม่มาสร้างบ้านที่พิษณุโลก(คุณแม่หายโกรธแล้ว) หว้าก็เลยย้ายกลับมาอยู่กับท่านและชวนท่านเปิดร้านอาหาร ซึ่งไม่เกี่ยวกับที่เราเรียนมาเลย สนุกสนานกับร้านอาหารได้ 3 ปี คราวนี้ คุณแม่ขอร้อง ให้หว้าทำในสิ่งที่หนีมานับ 10 ปี นั่นก็คือ การเป็นอาจารย์ สิ่งที่หว้าต้องตัดสินใจเลือกระหว่างร้านอาหารซึ่งกิจการกำลังไปได้ดี และหว้ามีเงินจับจ่ายใช้สอยอย่างสบาย
ในที่สุดก็ตัดสินใจเลือกสมัครเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏตามรอยคุณพ่อ พอมาเป็นอาจารย์ก็เริ่มรู้สึกว่าเราจะใช้เงินแบบเก่าไม่ได้แล้วนะ เพราะเงินเดือนอันน้อยนิด ขอสารภาพตามตรงว่าใช้เงินเก็บจนหมด เวลาผ่านไปจน 4 ปีแล้ว เหนื่อยจังกับการเป็นอาจารย์ ทุกวันนี้ก็ยังมีลูกค้าเก่าถามว่า "นึกยังไงถึงปิดร้าน และเมื่อไหร่จะเปิดอีก" บางคนถึงกับบอกว่าจะลงทุนทำร้านอาหารแล้วให้เราไปบริหารจัดการให้
แต่....หว้าก็ยังคงเป็นอาจารย์อยู่จนทุกวันนี้ คราวนี้ไม่ใช่เพราะการขอร้องของคุณพ่อคุณแม่ แต่เป็นคำพูดของผู้ทรงคุณวุฒิท่านหนึ่งท่านกล่าวว่า
" เด็กราชภัฏส่วนใหญ่พ่อแม่ยากจน ต้องทำงานเหน็ดเหนื่อยเพื่อส่งลูกเรียน เพราะหวังว่าซักวันนึงพวกเขาจะเรียนจบออกมาทำงานดีๆเลี้ยงดูพ่อแม่ต่อไป พ่อแม่ทุกคนฝากลูกของเขาไว้ในกำมือของอาจารย์นะ "
หว้าเองจึงสัญญากับตัวเองว่า ถ้าเด็กคนไหนอยู่ในความดูแลของเรา เขาจะต้องได้รับสิ่งที่ดีที่สุดกลับไปแน่นอน
ความเห็น (11)
- ยินดีต้อนรับครับอาจารย์ลูกหว้า
- เราเคยเจอกันครั้งหนึ่งใน Leaner.in.th
- ดีใจที่อาจารย์เข้ามาเขียนบันทึกใน G2K แห่งนี้ครับ
- ทั้งในฐานะคนอุตรดิตถ์ ปัจจุบันกลับมาอยู่บ้านเกิดที่กำแพงเพชร ดีใจที่ได้เห็นคนบ้านใกล้เรือนเคียงเข้ามาร่วมบันทึกสิ่งดี ๆ เพื่อสังคมไทยร่วมกันครับ
- มาดูอาจารย์ที่มีอุดมการณ์ครับ ทำงานของอาจารย์ให้ดีที่สุดครับ
- เด็กต่างจังหวัดน่าสงสารนะครับ โชคดีของเขาที่อาจารย์เข้าใจ
- ความสุขของคนเป็นอาจารย์กินไม่หมดหรอกครับ ทำงานไปสักพักอาจารย์จะเข้าใจครับ
- แวะมาให้กำลังใจครับผม
นับถืออาจารย์มากเลยครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
แวะมาทักทายและเอากำลังใจมาฝากค่ะ
เด็กต้องการความรักความเข้าใจจากผู้ใหญ่ค่ะ ขอให้อาจารย์ทำงานเพื่ออุดมการณ์เพื่อเด็กที่อาจารย์รัก ต่อไปนะคะ เห็นเขามีความสุข เป็นคนดีของสังคม คนเป็นครูก็พลอยสุขใจไปด้วยค่ะ
- เย้พี่โอ๋ก็มา
- ลาไปชายแดนก่อนนะครับพี่โอ๋
- อ้าวบันทึกอาจารย์ลูกหว้าขอโทษนะครับ
- อาจารย์เลือกตัดสินใจสอนหนังสือตามรอยคุณพ่อแต่ก็มีความมุ่งมั่นตั้งใจจะมอบสิ่งที่ดีให้กับลูกศิษย์ ผมเชื่อมั่นอาจารย์ได้เลยว่าอาจารย์มีความเป็นครู มากกว่าเป็นครูโดยอาชีพครับ