(กลอนอิสาน) เอื้อมบ่เถิงเจ้าดอกหล่า น้องซ่ำฟ้าอ้ายซ่ำดิน

วาสนาผลาอ้าย แค่เพียงชายกายตาเบิ่ง เอื้อมบ่เถิงเจ้าดอกหล่า น้องซ่ำฟ้าอ้ายซ่ำดิน

ความถวิลบ่หวนได้ คิดในใจพอเป็นอยู่ หากหวังคู่อยู่เคียงน้อง คงครองแชมป์ผู้ผิดหวัง

ควรระวังยั้งโตไว้ ดาวแสนไกลใจควรห่าง หวังไปย่างทางเคียงเจ้า เอ่ยปากเว้ากะแม่นฝัน

ดาวกับจันทร์นั้นเทียมฟ้า วาสนาคราเหลียวเบิ่ง บุญบ่เถิงเคิ่งน้องหล่า ผลาอ้ายได้แค่มอง

แจกันทองพุ้นเด้อหล่า ไส่ดอกฟ้าว่าสิแม่น ปักดินแก่นพอซ้ำอ้าย คงตายแล้งแห้งอยู่ดิน

เพียงได้ยินคำจาเว้า ดอกหญ้าเยาปานฝนสาด ถึงโอกาสอาจเล็กน้อย พอหลอยยิ้มกะอิ่มใจ น้องหล่าเอ๊ย

ขออนุญาต : นำภาพและเสียงประกอบงานเขียน เพื่ออัถรสในการอ่าน ซึ่งไม่ได้ดัดแปลงแต่งเติมต้นฉบับแต่อย่างใดครับ
( บ่าวโจ่โล่ )