"เข้าใจแต่ทำไมทำไม่ได้?"
วันนี้ ลูกชายถามคำถามง่ายๆในช่วงที่เราฝึก "ไอคิโด" ด้วยกัน
ตอนถูกจู่โจม บางทีผมก็อาจจะมัวแต่คิดมากเกินไปว่าจะใช้ท่าอะไรดี มันมีเยอะแยะ เลยไม่รู้จะไปต่อยังไง ลูกชายบอก
วันนี้ พ่อเลยสอนให้ใช้มองไปที่แก่นของสิ่งที่เราเรียน สิ่งที่เรากระทบเข้ามา จริงๆมันมีนิดเดียว
หลักของไอคิโดคือไม่ขัดขวางการไหลของพลังงานที่เข้ามาปะทะ แต่พาพลังงานนั้นลงสู่ดินอย่างกลมกลืน ปลอดภัย ดูแลปกป้องทุกชีวิต แม้แต่คนที่คิดทำร้ายเรา เราก็ต้องดูแล
ไม่ต่อต้าน ไม่ปะทะ ไม่ต่อสู้ แต่เป็นการผ่อนแรง ดูดซับ ปรับทิศทางของแรงปะทะอันก้าวร้าวให้สงบลงด้วยแรงของเขาที่ย้อนกลับไปเอง
จะทำได้ ไม่ใช่อยู่ที่มีข้อมูลมาก ไม่ได้อยู่ที่การคิดมากๆ แต่มันเป็นสภาวะที่ไม่ต้องคิด คือ จิตใสบริสุทธิ์เป็นธรรมชาติ ปราศจากความคิดมาปรุงแต่งในขณะนั้น
พูดอย่างนี้ เด็กๆคงยากจะเข้าใจ ผมอธิบายแบบง่ายๆก็คือ
"ที่ลูกเข้าใจแต่ทำไม่ได้ เพราะฝึกมาหลายปีก็จริง แต่ไปติดอยู่ที่ความคิดนะลูก ทำใจเราให้สงบ สังเกตธรรมชาติของแรงปะทะ แล้วปล่อยมันไป อย่าต้าน อย่ารั้ง ถึงจุดนั้นเราจะค่อยๆเห็นทางที่จะทำให้แรงปะทะนั้นจบลงด้วยเทคนิคที่เหมาะสมเอง"
"ไม่ต้องคิดมาก ฝึกไปเรื่อยๆ ฝึกใจให้นิ่ง สังเกตมากๆ "
ในศาสตร์ที่ลึกซึ้งนั้น การคิดมากไปจะเป็นกำแพงกั้นการเรียนรู้ ถามว่าจะทำอย่างไร เส้นทางที่ชัดเจนนั้นไม่มี ก็เหมือนเส้นทางของนกบนฟ้า นกมันไม่มีเส้นทาง บนฟ้ามันไม่มีถนน มันมีแต่การฝึก ฝึก และฝึก ถ้าฝึกพอแล้วจะทำได้เอง ทำได้โดยไม่ต้องคิด"
"เข้าใจแต่ทำไมทำไม่ได้"เป็นคำถามที่สำคัญที่เราเจอในชีวิตอยู่เสมอ
ในเรื่องราวที่ลึกซึ้ง ปรากฏการณ์ฉุกเฉิน และชีวิตที่ซับซ้อน การมีข้อมูลและครุ่นคิดอย่างหนัก อาจยิ่งทำให้เราห่างไกลจากคำตอบ
เพราะบางทีทางออกก็อยู่ข้างใน
ไม่มีความเห็น