ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง

         “เศรษฐกิจพอเพียง  แปลว่า  Sufficiency  Economy...คำว่า  Sufficiency  Economy  นี้  ไม่มีในตำราเศรษฐกิจจะมีได้อย่างไร เพราะว่าเป็นทฤษฏีใหม่... Sufficiency  Economy  นั้น ไม่มีในตำราเพราะหมายความว่าเรามีความคิดใหม่...และโดยที่ท่านผู้เชี่ยวชาญสนใจ ก็หมายความว่า เราก็สามารถที่จะไปปรับปรุง หรือไปใช้หลักการเพื่อที่จะให้เศรษฐกิจของประเทศและของโลกพัฒนาดีขึ้น” 
               พระราชดำรัสเนื่องในโอกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษา  23  ธันวาคม  2542          
               เศรษฐกิจพอเพียง เป็นปรัชญาชี้ถึงแนวการดำรงค์อยู่และปฏิบัติตนของประชาชนในทุกระดับตั้งแต่ระดับครอบครัว ระดับชุมชนจนถึงระดับรัฐ ทั้งในการพัฒนาและบริหารประเทศให้ดำเนินไปใน ทางสายกลาง  โดยเฉพาะการพัฒนาเศรษฐกิจเพื่อให้ก้าวทันต่อโลกยุคโลกาภิวัฒน์          
               ความพอเพียงหมายถึง  ความพอประมาณ ความมีเหตุผล รวมถึงความจำเป็นที่จะต้องมีระบบภูมิคุ้มกันในตัวที่ดีพอสมควรต่อการมีผลกระทบใด ๆ อันเกิดจากการเปลี่ยนแปลงทั้งภายนอกและภายใน ทั้งนี้จะต้องอาศัยความรอบรู้ ความรอบคอบ และความระมัดระวังอย่างยิ่ง ในการนำวิชาการต่าง ๆ มาใช้ในการวางแผนและการดำเนินการทุกขั้นตอน
              และขณะเดียวกันจะต้องเสริมสร้างพื้นฐานจิตใจของคนในชาติโดยเฉพาะเจ้าหน้าที่ของรัฐ นักทฤษฎีและนักธุรกิจในทุกระดับให้มีสำนึกในคุณธรรม ความซี่อสัตย์สุจริต และให้มีความรอบรู้ที่เหมาะสม ดำเนินชิวิตด้วยความอดทน ความเพียร มีสติ ปัญญา และความรอบคอบ เพื่อให้สมดุลและพร้อมต่อการรองรับการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและกว้างขวางทั้งด้านวัตถุ สังคม สิ่งแวดล้อม และวัฒนธรรมจากโลกภายนอกได้เป็นอย่างดี 

[นาง พันดา เลิศปัญญา]

การมองเศราฐกิจพอเพียงให้เข้าใจและนำไปใช้ได้ถูกต้อง  ควรมองเศรษบกิจพอเพียงเป็นวิธีการ วิธีคิดและวิถีชีวิต

ความพอประมาณและความมีเหตุผล เป็นวิธีคิด ว่าจะประมาณตนอย่างไร ภายใต้เหตุผลอะไรจึงจะเหมาะสม

ภูมิคุ้มกัน เป็นวิธีการเข้าสู่การพึ่งตนเอง โดยจะต้องมีเหตุผลและรู้จักการพอประมาณ

เป็นวิถีชีวิต เมื่อพประมาณ มีเหตุผล พึ่งตนเองได้ จะพัฒนาเป็นการแบ่งปัน เอื้อเฟื้อ ช่วยเหลือ สังคมร่มเย็น

เศรษฐกิจพอเพียงจึงจะเกิดได้อย่างมั่นคงและยั่งยืน