ถนอมความรัก

“ถนอมความรัก”

เมื่อวานมีโอกาสได้พูดถึงการเยียวยาทางด้านจิตใจซึ่งจะมีลักษณะเคสตัวอย่างแบบหนึ่งที่น่าสนใจ ก็คือ

“จะมีความคิดหรือการกระทำที่เป็นการทำลายหรือทำร้ายคนที่ตัวเองรัก”

“เขาจะรู้สึกดีหรือสะใจเมื่อทำให้บุคคลที่เขารักเป็นทุกข์”

อาจสืบเนื่องมาจาก เขามีประสบการณ์ในช่วงวัยเด็กที่เขารู้สึกว่า บุคคลที่เขารักนั้นทอดทิ้งเขา เช่น

เขาโหยหาความรักจากพ่อหรือแม่ แต่พ่อกับแม่ที่เขารักนั้นให้เขาไปอยู่โรงเรียนประจำ และความรู้สึกโดดเดี่ยวก็เกิดขึ้น หรือถูกทิ้งให้อยู่กับคนเลี้ยง เช่น ปู่ย่าตายาย พี่เลี้ยง สถานเลี้ยงเด็ก

ความต้องการความรักของเขาจะแสดงออกมาอย่างย้อนแย้ง และเขาจะชดเชยความเจ็บปวดนั้นทุกวิถีทาง

และเมื่อไหร่ที่เขารู้สึกรักและชื่นชมใครซักคนนึงเค้าก็จะทำร้ายจิตใจบุคคลนั้นอยู่เสมอ ซึ่งเป็นปฏิกิริยาทางจิตใจที่เกิดขึ้นเป็นการชดเชยความอ้างว้างที่มีอยู่ในจิตใจ

ในเคสลักษณะนี้ เขาจะสามารถทำดีได้กับทุกคน ยกเว้นบุคคลที่เขารัก

การแสดงออกตรงข้ามความรู้สึกเช่นนี้ ไม่สามารถเติมเต็มใจที่พร่องนั้นได้

ความอ้างว้างที่เกิดขึ้นในวัยเยาว์ดังกล่าวนั้นยิ่งเพิ่มกว้างออกไปและลึกลงไปในก้นบึ้งของหัวใจ

และโหยหาชีวิตทั้งชีวิต

โดยที่ใจเขาไม่อาจทราบได้ว่า แท้ที่จริงแล้วเขามีความรักและบ้านที่แท้จริงอยู่เบื้องหน้าเขาแล้ว

มีถ้อยความหนึ่งที่หลวงปู่ติช นัท ฮันห์...กล่าวไว้

“จดจำความเป็นอนิจจังของพวกเขา

เมื่อพวกเราจินตนาการถึงความตายของบุคคลที่เรารัก เราจะมีความสามารถในการปลดปล่อยความโกรธ ปลดปล่อยคำตำหนิติเตียนจากคนผู้นั้น เราเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตในวิถีทางที่อ่อนหวานกับผู้ที่เรารักได้มากขึ้น ดูแลพวกเขาและทำให้พวกเขามีความสุข

การตระหนักรู้ในความเป็นอนิจจังทำให้เราเก็บงำถ้อยคำที่ขาดความยั้งคิด ยุติการกระทำที่รุกล้ำก้ำเกินคนที่เรารักในการดำเนินชีวิตประจำวัน เราเรียนรู้ว่า การหลีกเลี่ยงการกระทำที่ทำให้คนผู้นั้นเจ็บปวดเป็นสิ่งสำคัญสูงสุดสำหรับเรา และเราจะหยุดหว่านโปรยเมล็ดพันธุ์แห่งความทุกข์เข้าสู่ตัวเราและบุคคลเหล่านั้น

พระอาจารย์นัท ฮันห์

your true home [https://www.facebook.com/164494073612711/posts/2166718243390274?sfns=st]“