เยี่ยมนรก โดย แพรเยื่อไม้

 

วัตถุนิยม อันเป็นรากฐานของวิทยาการแผนใหม่ ได้ทำให้เรื่องสวรรค์-นรก พังทะลายลงไปเกือบไม่เหลือไว้ในความคำนึงของคนปัจจุบัน เพราะถือว่าพิสูจน์ไม่ได้ บางลัทธิถึงกับเห็นว่าเป็นยาเสพติดให้โทษ ในทางธรรมเล่า ก็มีเกิดมีนักธรรมบางประเภท จัดเอานรกสวรรค์เป็นอุปาทานอันร้ายกาจ ทำให้ไปนิพพานช้า เมื่อมีการพูดถึงนรกสวรรค์กันขึ้นมา ก็มักจะพูดถึงกันอีกทัศนะหนึ่ง เช่นในแง่เปรียบเทียบที่ไม่มีสาระอยู่ในตัวเอง นรกสวรรค์ตามทัศนะใหม่เอี่ยมนี้ จะต้องลูบคลำสัมผัสได้ ขึ้นนรกตกสวรรค์กันอย่างทันตาเห็น หากใครไปพูดถึงนรกสวรรค์ตามความหมายเดิมซึ่งมีอยู่ในคัมภีร์พระศาสนา ก็ถูกจัดเป็นประเภท "หัวเก่า" ล้าสมัย นี่คือการพังทะลายของนรกสวรรค์

ก็เมื่อนรกสวรรค์พังทะลาย หรือได้ถูกแปลงรูปไปเสียแล้วเช่นนี้ รากฐานแห่งจรรยาของมนุษย์คือ หิริโอตตัปปะและศรัทธาอันบริสุทธิ์ก็พลอยแปรปรวนไปด้วย เป็นเหตุให้คนเราอายชั่วกลัวบาปกัน อีกแบบหนึ่งคือ จะอายและเกรงกลัวกันก็ต่อเมื่ออยู่ในที่แจ้งเท่านั้น ส่วนศรัทธาในความดีเล่า ก็ไม่นิยม "ปิดทองหลังพระ" ไม่ยอมทำความดีในที่ลับ เหตุนี้จึงทำให้ป้ายและใบคำโฆษณาของนักบุญมากมาย นี่แหละจรรยาของนักบุญยุคใหม่ ยุคที่นรกสวรรค์ถูกลืมและเยาะเย้ย

 

* จากหนังสือ กะโหลกหัวเราะ หน้า ๑-๒ เขียนโดย หลวงตา แพรเยื่อไม้