คนเดียวหัวหาย สองคน(เพื่อน)ตาย

ในคาบเรียนหลักการกิจกรรมบำบัด ตั้งแต่เห็นอาจารย์ป๊อบเดินเข้ามาในห้อง ฉันก็รับรู้ได้เลยว่า “วันนี้คงต้องได้ทำงานพีคๆอีกแล้ว” อาจารย์เข้ามาพร้อมกับความสดใสในแบบของอาจารย์ ต้นคาบ อาจารย์สอนให้รู้จักกับอีกหนึ่งโมเดลทางกิจกรรมบำบัด นั่นคือ EHP (The Ecology of Human Performance) ซึ่งในคาบนั้น หลังจากที่ได้ฟังอาจารย์อธิบาย ฉันจึงได้ทำการสรุปในโน้ตดังนี้

การเรียนผ่านไปด้วยความเข้าใจ และความสงสัยในบางจุด ที่แม้แต่ตัวฉันเองก็ยังไม่รู้ว่าความรู้สึกยุบยิบว่าเข้าใจไม่สุดนี่มันเริ่มจากตรงไหน ได้แต่ให้กำลังใจตัวเองในใจว่ามันคงต้องใช้เวลา คงต้องกลับไปทบทวน ถามเพื่อน และถามอาจารย์

หลังจากการบรรยายโมเดลใหม่นี้จบลง อาจารย์ให้คำสั่งให้พวกเราลองมองออกไปนอกหน้าต่าง และเขียนสิ่งมีชีวิต และไม่มีชีวิตเท่าที่เราเห็นอย่างละ10อย่าง


“วันนี้คงต้องได้ทำงานพีคๆอีกแล้ว”

มันมาแล้ว..

ฉันเขียนสิ่งที่ตัวเองเห็นลงไป10อย่าง


หลังจากเขียนเสร็จอาจารย์ก็ให้จับกลุ่มตามเดือนเกิด ให้คนที่เกิดเดือนเดียวกัน ทำงานด้วยกัน ฉันเกิดเดือนเมษา และในห้องมีคนที่เกิดเดือนเมษาสามคน แต่โชคร้ายที่ในห้องมีคนเกิดเดือนมีนาแค่คนเดียว พวกฉันเลยตัดสินใจแยกกันเป็น 2-1 เพื่อให้เพื่อนที่เกิดเดือนมีนามีเพื่อนทำงานด้วย

ฉันคือคนนั้น
ทำงานกับเพื่อนที่เกิดเดือนมีนา
เฮฮาตั้งแต่เห็นหน้าเพื่อนแล้ว
เพราะเป็นคนเพื่อนที่ได้คุยกับบ้างตามโอกาส ทุกครั้งที่เจอหน้าก็จะมีเรื่องให้แซวกันตลอด

โชคดีที่ได้ทำงานด้วยกัน
ถึงจะได้ทำแค่สองคน
แต่อย่างน้อย ก็ได้ทำกับคนที่ฉันสบายใจ

เรื่องพีคๆไม่ได้หยุดแค่นี้ อาจารย์ได้มอบมิชชั่นสามมิชชั่นให้ทุกกลุ่มทำ นั่นคือ แต่งกลอน , แต่งเพลง และแต่งสุนทรพจน์ภาษาอังกฤษ โดยต้องใช้wordingจาก10สิ่งที่เราเห็นนอกหน้าต่าง

บร๊ะเจ้าโจ๊ก
พอได้ฟัง ฉันและเพื่อนก็หันมายิ้มแห้งให้กันหนึ่งที
ซวยแล้วเพื่อนรัก
ดูจากทรงก็ดูเหลวเป๋วทั้งคู่เลย
จะรอดไหมเนี่ย

ถ้าเรื่องพีคจะจบแค่นี้ ก็คงจะไม่ใช่คาบที่สอนโดยอาจารย์ป๊อบ ความพีคไม่ได้จบลงที่ให้ทำมิชชั่นทั้งสาม แต่มิชชั่นทั้งสามต้องทำให้เสร็จและส่งตามเวลา

“ทำให้เสร็จและส่งตามอายุของอาจารย์”
“...”
“อายุ44ปี”

แหม่ อยู่ดีๆก็อยากให้อาจารย์อายุหมื่นปี หมื่นหมื่นปี

ฉันกับเพื่อนหันมายิ้มแห้งให้กันอีกหนึ่งครั้ง
เอาวะ! ยังไงก็ได้รับคำสั่งมาแล้ว
ลองทำดูซักตั้ง
เราต้องทำได้
ยังไงก็ต้องทำเสร็จแน่
และต้องทำได้ดีด้วย


เพราะทำกันอยู่แค่สองคน และแต่ละมิชชั่นก็ไม่ได้ง่าย ฉันจึงตกลงกับเพื่อนว่าจะแบ่งกันทำคนละหัวข้อ ส่วนสุนทรพจน์ที่พวกเรามีทักษะภาษาอังกฤษอันอ่อนเปลี้ยนั้น เราจะช่วยกันทำ
ฉันแต่งกลอน เพื่อนแต่งเพลง แยกกันทำ แล้วเอามาดูด้วยกัน อยากปรับตรงไหน อยากเสนออะไรก็ค่อยว่ากันอีกที
ฉันเลือกที่จะแต่งกลอนสุภาพ เพราะคุ้นหู จำสัมผัสได้ และแต่งง่ายด้วย ฉันใช้เวลาประมาณ10นาทีในการแต่งกลอนบทนี้

หลังจากที่ฉันแต่งเสร็จ ก็หันไปมองเพื่อน เพื่อนยังไม่แต่งไม่เสร็จ แต่ฉันก็ไม่ได้เร่งเร้า ฉันเข้าใจว่าแต่งเพลงมันไม่ใช่แต่งกันง่ายๆ มันต้องใช้เวลา รีบร้อนไปก็ทำให้เครียด และแต่งไม่ออกเปล่าๆ

ไม่นานจากนั้นเพื่อนก็แต่งเพลงเสร็จ พวกเราแชร์สิ่งที่ตัวเองทำมาให้กันและกันฟัง เผื่อจะปรับ จะแก้ตรงไหน
“ดีแล้ว”
“โอเคอยู่”
“เก่งว่ะ”
“เอาเลย”
“เดี๋ยวไม่ทัน”
นั่นคือสิ่งที่พวกเราบอกกัน

หลังจากนั้นเราก็มาช่วยกันเขียนสุนทรพจน์ภาษาอังกฤษ ตอนแรกมันยากมากๆ เพราะไม่รู้ว่าต้องเริ่มยังไง ต้องใช้ระดับภาษาแบบไหน พวกเราเปิดยูทูป ลองฟังสุนทรพจน์ภาษาอังกฤษ ลองค่อยๆเสนอเรื่องราวที่จะพูดถึง หัวข้อที่จะเอาไปเขียนและพูด นั่งทำอยู่นาน แข่งกับเวลาที่เหลืออยู่ไม่มากไม่น้อย สุดท้ายก็แต่งเสร็จ ขอบคุณเพื่อน และขอบคุณ google translate ด้วย

หลังจากที่แต่งมิชชั่นทั้งสามเสร็จ พวกเราก็ลงมานั่งม้าหินในสวนข้างคณะ อัดตัวเองพูดในสิ่งที่เขียนทั้งหมด และส่งเข้าไลน์กลุ่มเป็นอันจบงาน

เราเขินกันนิดหน่อย ที่ต้องอ่านที่ตัวเองเขียนแบบออกเสียงออกมาอีกครั้ง ในใจก็รู้ว่างานพวกเราคงไม่ใช่งานที่ดีที่สุด
ฉันไม่มั่นใจในกลอน
เพื่อนไม่มั่นใจในเพลง
เราไม่มั่นใจในสุนทรพจน์ของเรา

เพื่อนกลุ่มอื่นคงดีกว่า
กลุ่มนั้นคงแต่งกลอนเข้าหูกลุ่ม
กลุ่มนี้คงแต่งเพลงเข้าท่ากว่า
กลุ่มโน้นคงพูดสุนทรพจน์ได้คล่อง และperfect grammar

แต่หลังจากที่งานเสร็จ ส่งงานเรียบร้อย เรามองหน้ากัน ขำให้กับงานของเรา
บรรยากาศระหว่างพวกเราหลังงานเสร็จเป็นบรรยากาศที่ฉันชอบ

ไม่ต้องดีเท่ากลุ่มนั้น
ไม่ต้องดีกว่ากลุ่มนี้
ไม่มีเส้นที่บอกว่าแบบนี้ดี แบบนี้ไม่ดี
แค่เป็นงานจากพวกเรา
งานที่พวกเรา “ทำด้วยกัน” “เชื่อใจกัน”
และ “สนุก” ไปด้วยกัน

ก่อนทำเรายิ้มแห้ง กังวลว่าจะรอดไหม
ตอนทำเรายิ้มให้กัน ให้กำลังใจกันว่าทำมันได้ดีแล้ว
หลังทำ เราหัวเราะ
“เรารอดว่ะ”
“ส่งแล้ว”
“เสร็จแล้ว”
“ตลกดี”

ขอบคุณเจ้ามาก เพื่อนข้า
มากกว่างานเสร็จ
คือข้าสนุกและตลกมากที่ได้ทำงานร่วมกับเจ้า
:)


(สุดท้ายนี้ ถ้าเจ้ากดเข้ามาอ่านงานข้า มีแค่พวกเราที่รู้กัน ขอทิ้งท้ายไว้ว่า NS NS NS NS 55555555555)


_______
ทิ้งท้าย
ไม่น่าเชื่อเลยว่ากิจกรรมพีคๆนี้จะเชื่อมกับ EHP ได้

Experience
เดินไปมองออกนอกหน้าต่าง สังเกตสิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิต - sensorimotor ใช้ความรู้สึก การรับรู้ การเคลื่อนไหว
เห็นสิ่งที่อยู่นอกหน้าต่าง รู้ว่ามันคืออะไร บางสิ่งที่ไม่เห็น แต่รู้ว่ามี รับรู้และจดมันไว้ - cognitive , phychological

การรับรู้รายละเอียด มิชชั่นสามอย่าง ใช้wordจากสิ่งที่เห็น ทำแล้วอัดส่ง - Perception การรับรู้รายละเอียด

Contexts
แต่งในห้อง อัดในสวน ทำในคาบหลักการกิจกรรมบำบัด - temporal
ทำในห้องสี่เหลี่ยม อัดในสวนมีต้นไม้ มีโต๊ะ มีหญ้า สิ่งต่างๆรอบตัว - physical
ทำกับเพื่อน - social
แต่วกลอน แต่งเพลงภาษาไทย สุนทรพจน์ภาษาอังกฤษ ใช้ภาษาสุภาพ - culture

Capacities
Tasks
-แต่งกลอน
-แต่งเพลง
-แต่งสุนทรพจน์ภาษาอังกฤษ
Activity
-EHP model